سفیر کوبا: ما مسیر تاریخی سیاست خارجی خود را تغییر نداده‌ایم و هنوز به آمریکا بی‌اعتمادیم
ساعت حدود یازده صبح بود که در سفارت ونزوئلا در خیابان کامرانیه میهمان سفرای کشورهای عضو آلبا بودیم تا با آنها درباره رابطه با آمریکا به صحبت بنشینیم. سفیر کوبا در تهران اولین کسی بود که سخنانش را آغاز کرد. «ولادیمیر گونزالس» صحبت‌های خود را اینگونه آغاز کرد که 27 اکتبر کوبا برای چهاردهمین بار متوالی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیش‌نویس قطعنامه خود، تحت عنوان «ضرورت پایان دادن به تحریم اقتصادی، بازرگانی و مالی تحمیل‌شده از سوی ایالات متحده آمریکا علیه کوبا» را ارائه خواهد کرد. وی در ادامه با بیان هدف این اقدام گفت: «با برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین کوبا و ایالات متحده، یک گام اولیه مثبت در روند عادی‌سازی روابط دوجانبه شکل گرفت. در همین راستا، از حرکت رئیس‌جمهوری آمریکا برای باز کردن فصل جدیدی در روابط دو کشور بعد از به رسمیت شناختن تأثیراتی که تحریم‌ها بر مردم کوبا دارد و تلاش در کنگره آمریکا برای پایان دادن به این سیاست، استقبال می‌کنیم». گونزالس ادامه داد: «با این حال، مقررات تصویب شده توسط وزارت خزانه داری و بازرگانی آمریکا تنها بخشی از جنبه‌های تحریم را تغییر می‌دهد. رئیس‌جمهور اوباما امکانات گسترده‌ای از طریق قدرت اجرایی خود در اختیار دارد تا تغییرات قابل‌توجهی در اعمال تحریم‌ها داشته باشد، بدون آن که لازم باشد به کنگره مراجعه کند. مقررات جدید وزارت خزانه‌داری و بازرگانی در بخش
مخابرات- که با اهداف سیاسی، اجازه فعالیت شرکت‌های آمریکایی در کوبا را گرفتند- خود نشان‌دهنده این امر است. سفیر کوبا در تهران افزود: «در زمان رئیس‌جمهور اوباما، تحریم‌ها تشدید شد. اگرچه اوباما با حذف کوبا از لیست کشورهای به اصطلاح حامی تروریسم بین‌المللی، اقدام تاریخی و عادلانه‌ای انجام داد- که البته کوبا هیچ‌گاه نباید در این لیست قرار می‌گرفت- اما کنگره آمریکا هنوز هیچ قانونی را به تصویب نرسانده است که منجر به حذف برخی از روش‌های تحریم گردد». وی درباره نقش بسیج‌گونه جامعه بین‌المللی برای حذف محاصره تحمیلی علیه کوبا گفت: «یک عامل مهم برای حمایت از رئیس‌جمهور اوباما و آن دسته از اعضای کنگره ایالات متحده آمریکاست که از پایان دادن به این سیاست بی‌رحمانه حمایت می‌نمایند. همبستگی و حمایت بین‌المللی از کوبا در طول این سال‌های طولانی و سخت، جایگاه ویژه‌ای را در تغییر سیاست آمریکا نسبت به کوبا داشته است». سفیر کوبا در پاسخ به رفع تحریم‌ها توسط آمریکا به دو مرحله‌ای بودن روند ترمیم روابط با آمریکا اشاره کرد و توضیح داد: «ترمیم روابط میان دو کشور و لغو تحریم‌ها در 2 گام جداگانه اتفاق می‌افتد. گام اول، ترمیم روابط دیپلماتیک میان 2 کشور بود که این گام برداشته شد. 20 ژوئیه، سفارت کوبا در آمریکا باز شد و 14 آگوست، سفارت آمریکا هم در هاوانا بازگشایی شد. اما روابط میان 2 کشور هنوز به حالت عادی برنگشته است. آنچه تاکنون انجام شده، صرفاً گام‌های اولیه‌ای است که برای ترمیم روابط برداشته شده است. برای عادی‌سازی روابط، ابتدا باید مشکلاتی که سر راه دو کشور است، برداشته شود». «ولادیمیر گونزالس» در ادامه برخی از این مشکلات را تشریح کرد: «اولین مشکلی که باید حل شود، برداشته شدن تحریم‌ها و فشارهایی است که طی 50 سال گذشته بر ملت کوبا اعمال شده است. آمریکا باید در مقابل ضررهایی که از جوانب مختلف به کوبا وارد کرده است، پاسخگو باشد. دومین مشکلی که ما داریم، «گوآنتانامو» است. آمریکا باید این زندان را تعطیل کند و توضیح بدهد چرا به طور غیرقانونی با اشغال خاک کوبا، زندان گوآنتانامو را تأسیس کرده است. آمریکا همچنین باید از حمایت گروه‌های اپوزیسیون در کوبا دست بردارد. مشکل بعدی که باید حل شود، جاسوسی آمریکا از سیستم‌های مخابراتی و ماهواره‌ای کوباست». وی بر استفاده از واژه «ترمیم» به جای «عادی‌سازی» روابط تأکید کرد و گفت: «باید توجه داشت آنچه اتفاق افتاده، «عادی‌سازی روابط» نبوده است، بلکه صرفاً «ترمیم روابط» بوده است. به این معنا که تحولات اخیر باعث نشده آمریکا دست از فشار علیه کوبا و مشکل ایجاد کردن برای این کشور بردارد. آمریکا هنوز هم نسبت به کوبا همان دید گذشته را دارد. در عمل چیزی تغییر نکرده است. صرفاً استراتژی آمریکا در قبال کوبا عوض شده، اما اساس تقابل آمریکا با کوبا بدون تغییر باقی مانده است. هنوز هم به دنبال براندازی دولت در کوبا هستند. دلیلش هم این است که دولت کوبا را ناقض حقوق بشر می‌دانند، با آنکه خود آمریکا بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر در دنیاست. با این حال، ادعایشان این است که به دنبال دموکراسی و انتخابات آزاد در کشور ما هستند. بنابراین دشمنی‌های گذشته‌شان با کوبا، همچنان ادامه دارد». سفیر کوبا ملزومات عادی‌سازی روابط را نیز اینگونه توضیح داد: «برای عادی‌سازی روابط، همه این دشمنی‌ها باید از میان برداشته شود. ما هم از سال 2014 و بعد از بازگشایی سفارت‌ها، تلاش خود را کرده‌ایم تا این مشکلات برطرف شود. اگرچه روابط رسماً آغاز شده است، اما این روابط به هیچ عنوان عادی نیست و شباهتی به روابط معمول میان 2 کشور ندارد. به علاوه، ترمیم یا عادی‌سازی روابط دیپلماتیک میان دو کشور به این معنا نیست که کوبا از درخواست‌های گذشته خودش کوتاه آمده است. ما مسیر تاریخی سیاست خارجی خود را تغییر نداده‌ایم و همچنان در همان مسیر ادامه می‌دهیم. پیگیری پرونده‌های حقوقی علیه آمریکا را از طریق سازمان‌های بین‌المللی ادامه خواهیم داد. از ایران برای داشتن فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای حمایت می‌کنیم. از ونزوئلا بویژه با شرایط خاصی که در این مقطع زمانی دارد، دفاع می‌کنیم. از انقلاب مردمی اکوادور پشتیبانی می‌کنیم. از بولیوی و«اوو مورالس» رئیس‌جمهور این کشور برای دفاع از حقوق مردمش حمایت می‌کنیم. پشت سر انقلاب ساندینیستی نیکاراگوئه هم ایستاده‌ایم». گونزالس همچنین درباره فشار آمریکا بر کشورهای آمریکای لاتین از جمله ونزوئلا گفت: «بعد از ترمیم روابط میان کوبا و آمریکا، حتی چیزی فراتر از فشار به دولت ونزوئلا تحمیل شده است. با این حال، ترمیم روابط میان آمریکا و کوبا اصلاً به این معنا نیست که کوبا از مواضع قبلی خود عقب‌نشینی کرده است، بلکه ما هنوز هم بر موضع خود مبنی بر دفاع از دولت، ملت و انقلاب ونزوئلا و «نیکولاس مادورو» رئیس‌جمهور این کشور، پافشاری می‌کنیم. پایه و اساس انقلاب‌ها، هم در کوبا و هم در ونزوئلا، دفاع و پشتیبانی از سایر انقلاب‌های مردمی در جهان بوده است که شامل انقلاب ایران هم می‌شود. کوبا این پشتیبانی‌ها را تنها به یک دلیل انجام می‌دهد: اگر انقلاب‌های دیگر در دنیا از مردم کوبا حمایت نکرده بودند، انقلاب ما هیچ‌گاه به نتیجه نمی‌رسید. به همین دلیل هم ما از همه انقلاب‌هایی که مردمی و از جنس انقلاب کوبا باشند، حمایت می‌کنیم. به علاوه، یکی از دلایلی که باعث شده تا آمریکا امروز استراتژی خود را در مقابل کوبا تغییر دهد، دیدن پشتیبانی و همبستگی‌ای است که میان انقلاب این کشور و انقلاب‌های دیگر منطقه و جهان وجود دارد. همان‌طور که کوبا همبستگی خود با سایر انقلاب‌های مردمی را ابراز کرده، به همین ترتیب هم حمایت‌های مردمی را از ملت‌های دیگر دریافت کرده است. بنابراین ترمیم روابط با آمریکا هیچ تغییری در سیاست خارجی کوبا به وجود نخواهد آورد». سفیر کوبا در پاسخ به این سوال که «رهبر ایران در سخنانی فرمودند آمریکایی‌ها با مذاکره و برقراری ارتباط، به دنبال نفوذ در ایران هستند؛ آیا چنین مساله‌ای با توجه به ترمیم روابط آمریکا و کوبا، درباره کوبا هم قابل پیش‌بینی است؟» گفت: «ترمیم روابط میان 2 کشور آمریکا و کوبا زمانی اتفاق افتاده است که مردم و دولت کوبا، خود را برای مقابله با هرگونه نفوذ اقتصادی و ایدئولوژیک آمریکا آماده کرده‌اند. براساس تجربه 50 ساله فشار اقتصادی بی‌رحمانه از طرف آمریکا، ما اول خود را آماده کردیم، بعد به سراغ ترمیم روابط با این کشور رفتیم. ترمیم روابط به این معنا نیست که کوبا از استقلال و حاکمیت خود کوتاه خواهد آمد یا مسیر سیاست خارجی خود را تغییر می‌دهد. همکاری‌های کوبا با سایر دولت‌ها و ملت‌ها که 300 هزار نفر در کوبا مسؤول آن هستند، قرار نیست تغییر کند یا قطع شود». وی در پایان درباره رأی‌گیری بر سر پیش‌نویس قطعنامه و عدم همراهی کشورها با اسرائیل درباره آن گفت: «اسرائیل دارد به تدریج در دنیا منزوی می‌شود. بویژه در مساله فلسطین بشدت منزوی شده است. در مذاکرات هسته‌ای با ایران هم همین واقعیت را شاهد بودیم. با این حال، یک احتمال دیگر هم وجود دارد و آن اینکه اسرائیل هم رأی ممتنع به پیش‌نویس بدهد، همچنین ممکن است به پیروی از آمریکا، رأی مشابهی با این کشور بدهد. رأی مخالف اسرائیل می‌تواند یک علت دیگر هم داشته باشد: کوبا در سال 1973 بر سر مساله فلسطین، روابط دیپلماتیک خود با اسرائیل را به طور کامل قطع کرد. ما همیشه جنایات اسرائیلی‌ها در فلسطین را محکوم کرده‌ایم و امروز هم این کار را انجام می‌دهیم». وی تصریح کرد: «اگر آمریکا رأی ممتنع بدهد، این رأی یک رأی تاریخی خواهد بود و نشان می‌دهد اوباما واقعاً توانسته است در دولت آمریکا تأثیرگذار باشد. دولت اوباما بارها به کنگره گفته بود تحریم‌های کوبا را لغو خواهد کرد، چون طی 50 سال، هیچ نتیجه‌ای نداشته و یک سیاست شکست خورده بود».
سفیر نیکاراگوئه: دنیا در تقابل با تحریم‌های آمریکا قرار دارد
بعد از سفیر کوبا، «ماریو آنتونیو بارکرو بالتودانو» سفیر نیکاراگوئه در تهران شروع به صحبت کرد. وی در ابتدای سخنرانی خود به مرور تاریخچه‌ای از تحریم‌های آمریکا علیه کوبا پرداخت و گفت: «تحریم تجاری، اقتصادی و مالی ایالات متحده علیه کوبا تحریمی است که اعمال آن در اکتبر سال 1960 در دوران ریاست‌جمهوری «آیزنهاور» آغاز شد. این تحریم‌های تجاری طولانی‌ترین تحریمی است که تاریخ مدرن به خود دیده است». وی افزود: «این تحریم‌ها ابتدا در تلاش برای نشان دادن وجهه انسانی، شامل غذا و دارو نمی‌شد، اما در فوریه 1962 در زمان ریاست‌جمهوری «کندی» ایالات متحده اقدامات خود را تشدید کرد تا چارچوب تحریم‌ها کامل شود. سال 1992 و پس از فروپاشی شوروی، درست زمانی که جهان در انتظار تغییر بود، تحریم‌ها چهره قانونی به خود گرفت و این‌بار به بهانه فقدان دموکراسی و عدم احترام به حقوق بشر در کوبا اعمال شد. وی اینگونه ادامه داد: «سال 1996، کنگره ایالات متحده قانونی به نام «هلمز-بورتن» را تصویب کرد. این قانون، شهروندان آمریکایی را از انجام هرگونه مناسبات تجاری با دولت کوبا منع می‌کرد. سال 1999، رئیس‌جمهور «بیل کلینتون» این تحریم تجاری را گسترده‌تر کرد و وابستگان و شریکان خارجی شرکت‌های آمریکایی را از تجارت با کوبا به ارزش سالانه بیش از 700 میلیون دلار منع کرد که بدین ترتیب این قانون اولین قانون فراملی در دنیا شد». سفیر نیکاراگوئه درباره اقدامات کوبا در این خصوص گفت: «دولت کوبا سال 1991، یعنی 24 سال پیش، با احترام به قوانین بین‌المللی، پیش‌نویسی در راستای محکومیت تحریم‌ها ارائه نمود. آخرین بار در سال 2014، 188 کشور رأی موافق، 3 کشور رأی ممتنع (پالائو، میکرونزی و جزایر مارشال) و فقط ایالات متحده و اسرائیل به این پیش‌نویس رأی مخالف دادند. دنیا در تقابل با تحریم قرار دارد، اما امپراتوری‌ها علاقه‌مند به احترام به دنیا، قوانین بین‌المللی و سازمان ملل متحد نیستند».
مسؤول تحقیقات و برنامه‌ریزی خانه آمریکای لاتین سومین سخنران مصاحبه مطبوعاتی بود. «حمید شهرابی» در ابتدای سخنان خود گفت: «امروز شاهد تغییراتی هستیم که همگی دال بر شکست سیاست تحریم‌های آمریکا علیه ملت‌های کوبا و ایران است. چند روز پیش، وزیر تجارت آمریکا به کوبا سفر کرد. همزمان، فرماندارهای 9 ایالت مهم آمریکا به رهبران کنگره نامه نوشتند و درخواست لغو محاصره اقتصادی کوبا را مطرح کردند. چند هفته پیش، اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل گفت لغو تحریم‌های کوبا «اجتناب‌ناپذیر» است. قبل از اینها، با شروع مجدد روابط دیپلماتیک میان کوبا و آمریکا، اوباما و جان کری هر دو اذعان کردند ما به دنبال منزوی کردن کوبا بودیم، اما اکنون خودمان منزوی شده‌ایم. شهرابی در ادامه افزود: «این حرف‌ها در شرایطی زده می‌شود که در نظرسنجی یک مؤسسه معتبر آمریکایی در ماه ژوئیه، 72 درصد از مردم این کشور مخالفت خود را با تحریم کوبا اعلام کرده بودند. همین‌طور، سال گذشته شاهد رأی اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان کشورهای جهان در سازمان ملل مبنی بر لغو تحریم‌های ضدکوبا بودیم. این روزها هم به طور گسترده این شایعه مطرح شده است که آمریکا در رأی‌گیری 27 اکتبر سازمان ملل درباره پیش‌نویس لغو تحریم‌های اقتصادی علیه کوبا که توسط خود این کشور در مجمع عمومی ارائه می‌شود، رأی ممتنع خواهد داد، نه رأی مخالف. اینها همه شکست سیاست تحریم و محاصره اقتصادی کوبا را اثبات می‌کند». وی ادامه داد: «دست‌کم 2 دلیل اساسی برای این شکست سیاسی آمریکا می‌توان متصور بود: اول مقاومت مردم کوبا و دوم دستاوردهای چشمگیر انقلاب این کشور. این مقاومت در انظار بین‌المللی جذاب است؛ مقاومتی است که موجب گسترش انقلاب‌ها و مبارزات آزادی‌بخش در منطقه آمریکای لاتین شد. این انقلاب 380 هزار سرباز کوبایی را به کشورهای آفریقایی می‌فرستد تا در کنار مردم مظلوم این کشورها مبارزه کنند. انقلاب کوبا، 2400 کشته در همراهی با مردم آفریقا می‌دهد و اکنون یک قبرستان از شهدای بین‌المللی را در کوبا شاهد هستیم. با این حال، این تنها یک جنبه جذاب از مقاومت مردم کوبا بود». وی اینگونه ادامه داد: «جنبه جذاب دیگر، دستاوردهای انقلاب کوباست. قبل از انقلاب کوبا، 80 درصد مردم این کشور فقیر و بی‌سواد بودند. از هر 6 شهروند کوبایی، 5 نفرشان یا در آلونک زندگی می‌کردند و یا هیچ سرپناهی نداشتند. از هر 3 کودک کوبایی، 2 نفر نمی‌توانستند به مدرسه بروند.
مسؤول تحقیقات و برنامه‌ریزی خانه آمریکای لاتین: در نظرسنجی یک مؤسسه معتبر آمریکایی در ماه ژوئیه، 72 درصد مردم این کشور مخالفت خود را با تحریم کوبا اعلام کردند
این وضعیت بعد از انقلاب کوبا به گونه‌ای متحول می‌شود که شاخص‌های پیشرفت این کشور در زمینه‌های آموزشی، بهداشتی و علمی زبانزد خاص و عام در دنیا می‌شود. این پیشرفت‌ها عامل دیگر شکست سیاست‌های آمریکا علیه کوبا و اقرار آمریکایی‌ها به این شکست بوده است». شهرابی در ادامه گفت: «یک نکته خیلی مهم است: هم ملت ایران و هم ملت کوبا، از موضع قدرت با آمریکا وارد مذاکره شده‌اند. کوبا در شرایطی با آمریکا مذاکره می‌کند که انقلاب و روحیه انقلابی در آمریکای لاتین در حال گسترش است و همبستگی کوبا با ملت‌های مظلوم منطقه و جهان، استوار و راسخ پابرجاست. ایران هم زمانی با آمریکا مذاکره می‌کند که از یک طرف اوباما می‌گوید ایران باید از حمایت از حزب‌الله دست بردارد و از طرف دیگر، ایران بی‌توجه به صحبت‌های اوباما، مستشار نظامی به سوریه اعزام می‌کند و در کنار دولت این کشور است. اینها به خاطر موقعیت اعلای ملت‌های ایران و کوبا در مبارزه با تهاجم آمریکاست. بنابراین دلیل پیروزی انقلاب‌های کوبا و ایران مقابل آمریکا، مقاومت بوده است و خطری که الآن ممکن است متوجه کوبا و ایران باشد این است که خط مشی مقاومت در این کشورها کمرنگ شود. آنچه می‌تواند در این زمینه راه‌گشا باشد، رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی است. ایشان بر ضرورت مقاومت و نگاه به ظرفیت‌های درونی کشورهای عضو مقاومت، اقتصاد مقاومتی، و ادامه مبارزه و مقاومت تأکید دارند». وی در پایان گفت: «می‌خواهم صحبت‌هایم را با نقل‌قولی از ستارخان قهرمان ملی ایران به پایان برسانم. سه‌شنبه 28 مهر، صد و چهل و نهمین سالروز تولد ستارخان بود. متأسفانه ما ستارخان را خیلی نمی‌شناسیم، در حالی که تک‌تک ایرانی‌ها باید او را بشناسند. وی کسی است که سخت‌ترین محاصره اقتصادی را تحمل کرد، مقابله با آن را رهبری کرد و آن محاصره را شکست داد. ستارخان می‌گوید: «من هیچوقت گریه نمی‌کنم، چون اگر من اشک بریزم، آذربایجان شکست می‌خورد. اگر آذربایجان شکست بخورد، ایران زمین می‌خورد. با این حال، در دوران مشروطه 2 بار، آن هم در یک روز، اشک ریختم. حدود 9 ماه بود که تحت محاصره بودیم: بدون غذا، بدون لباس. یک روز از قرارگاه آمدم بیرون.
زنی را دیدم که بچه‌ای را بغل کرده بود. آن بچه از بغل مادرش پایین آمد و چهار دست و پا به طرف یک بوته علف رفت. علف را از ریشه درآورد و از شدت گرسنگی شروع کرد به خوردن خاک ریشه‌ها. با خودم گفتم الآن مادرش به من فحش می‌دهد و می‌گوید: «لعنت به ستارخان که ما را به این روز انداخت.» اما دیدم مادر، کودکش را بغل کرد و گفت: «عیبی ندارد. خاک می‌خوریم، اما خاک نمی‌دهیم.» آنجا بود که اشکم درآمد». همین ستارخان جای دیگری می‌گوید: «دشمنان ما زمانی می‌توانند ما را شکست دهند که ما خود، دشمن همدیگر شویم.» بنابراین باید اتحاد میان مردم ایران و اتحاد میان ملت‌های مظلوم جهان را حفظ کنیم. همه دست به دست هم بدهیم تا بتوانیم امپریالیسم و آمریکا را شکست دهیم. زنده باد انقلاب کوبا و زنده باد انقلاب ایران».
سفیر ونزوئلا: هیچوقت نباید به پیشنهادهای آمریکا اعتماد کرد چون رهبران آمریکا همیشه به دنبال راهی برای به زانو درآوردن ملت‌های ما هستند
سفیر ونزوئلا در تهران که میزبان این نشست بود آخرین سخنرانی را ایراد کرد. وی سخنرانی خود را با مقایسه «ستارخان» و «فیدل کاسترو» آغاز کرد و گفت: «موضوع کوبا، موضوع همبستگی، همکاری، برادری و انسانیت است. موضوع یک ملی‌گرایی بدون محدودیت است. آقای شهرابی درباره ستارخان صحبت کردند. من تفاوت زیادی میان ستارخان و فیدل کاسترو نمی‌بینم. کاسترو هم درباره نارضایتی مردم زمانی که به تنگ آمده بودند، به صراحت صحبت کرد. او هم یک روز با مردم کوبا که واقعاً از تحریم‌ها زجر می‌کشیدند و در زمینه‌های بهداشت و سلامت و آموزش مشکلات زیادی داشتند، متحد شد و با هم به پا خاستند». «آمنوتپ زامبرانو کنترراس» اینگونه ادامه داد: «کاسترو مستقیماً به مردم کوبا می‌گفت ما مشکلات زیادی پیش رو داریم، اما به‌رغم همه اینها، با صدای بلند به مردم می‌گفت: «گذشته هرگز به کوبا برنخواهد گشت. آن امپراتوری هرگز به کوبا برنخواهد گشت». آمریکا هم با تمام قدرت و امکانات جاسوسی‌اش هیچ‌گاه نتوانست بر همبستگی مردم کوبا غلبه کند». وی افزود: من نمی‌دانم در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد و سازمان‌ها و دولت‌ها در مجامع بین‌المللی چه تصمیماتی خواهند گرفت. فکر می‌کنم این‌بار، تنها اسرائیل باشد که به پیش‌نویس طرح لغو تحریم‌های کوبا رأی منفی بدهد. آمریکا به احتمال زیاد، رأی ممتنع خواهد داد. 3 کشوری که سال گذشته رأی ممتنع دادند، این‌بار احتمالاً رأی موافق خواهند داد. بنابراین پیش‌بینی ما این است که تعداد آرای موافق امسال از 188 رأی به 191 رأی خواهد رسید. اما هر چه بشود، شجاعت و همبستگی‌ای که مردم کوبا از خودشان نشان دادند در تاریخ ماندگار خواهد بود و فراموش‌شدنی نیست».
سفیر ونزوئلا در ادامه گفت: من شخصاً اعتقادی به سازمان مللی ندارم که سابقه‌اش نشان می‌دهد مواضعش جانب‌گرایانه است، مثلاً در سوریه می‌گوید بشار اسد باید کنار برود. این سازمان نشان داده ابزارهای لازم برای جلوگیری از حملات کشورهای غربی به دیگران را ندارد، بلکه 2 چهره کاملاً متفاوت برای برخورد با کشورهای مختلف دارد. از مردم مظلوم فلسطین حمایت نمی‌کند و جنایات اسرائیل را محکوم نمی‌کند. این سازمان باید دوباره متولد شود. استقبال از پیش‌نویس طرح کوبا و تصویب آن در سازمان ملل باید نقطه‌ای باشد که روند گذشته سازمان ملل متوقف می‌شود. ما نباید اجازه بدهیم یک سری کشورهای کاپیتالیست، برای سایر ملت‌های دنیا تصمیم بگیرند. وی در پایان گفت: کشوری که دم از حقوق بشر می‌زند و از کشورهای مختلف به بهانه نقض حقوق بشر انتقاد می‌کند، چگونه می‌تواند زندانی به نام گوانتانامو را با آن شرایط داشته باشد، آن هم در خاکی که متعلق به خودش نیست! اینها نشان می‌دهد دولت‌های مختلف آمریکا، استراتژی خود را تغییر می‌دهند، اما هدفشان یکی است. ما باید با شدت بیشتری نسبت به گذشته مقابل آمریکا بایستیم. همان‌طور که آیت‌الله خامنه‌ای و فیدل کاسترو گفته‌اند، هیچوقت نباید به پیشنهادات آمریکا اعتماد کرد، چون رهبران آمریکا همیشه به دنبال راهی هستند برای به زانو درآوردن ملت‌های ما. تلاش می‌کنند با 2 چهره متفاوت ظاهر شوند و ملت‌های ما را علیه دولت‌هایمان بشورانند. این در حالی است که این استراتژی، دیگر منسوخ شده است. ما تنها با همبستگی است که می‌توانیم مقابل آمریکا و امپریالیسم آن بایستیم. امیدوارم و خوشبین هستم که ایران و کوبا راهشان را در همین مسیری که الآن طی می‌کنند، ادامه بدهند.