با تغییر موازنه قدرت در جبهه سوریه و بعد از حملات هدفمند روسیه به مواضع تروریست‌های داعش و افزایش حضور مستشاری ایران در این کشور، نشست وین با موضوع بحران این کشور نیز متاثر از نبرد میدانی در منطقه بود. روزنامه آمریکایی «وال‌استریت ژورنال» (WSJ) در نوشتاری به حضور ایران در مذاکرات بحران سوریه اشاره کرده است. وال‌استریت ژورنال اینگونه سوال خود را مطرح می‌کند که «چطور ایران می‌خواهد از بلندپروازی‌های خود و نفوذ در منطقه بکاهد؟». به گزارش جام‌نیوز، این نوشتار که به قلم هاله اسفندیاری نگاشته شده، آورده است: «دعوت از ایران برای حضور در مذاکرات بین‌المللی صلح درباره آینده سوریه نشان می‌دهد ایران چطور توانسته خود را به یکی از اصلی‌ترین بازیگران منطقه‌ای تبدیل کند. ایران بزرگ‌ترین و قدرتمندترین کشور خلیج‌فارس مدتی است نفوذ خود را در لبنان و عراق بیشتر کرده و اکنون با ارتباطاتی که با روسیه برقرار کرده، هر
2 کشور توانسته‌اند سیاست‌های همگامی را در منطقه ایفا کنند. وال‌استریت ژورنال در ادامه اضافه می‌کند: «هرچند آقای روحانی بعد از پیروزی در انتخابات سعی بر این داشت که رابطه ایران را با کشورهای عربی منطقه بهبود بخشد، اما کشورهای عربی بویژه عربستان بر این باور هستند که ایران به کمتر از به‌دست آوردن قدرت اول منطقه‌ای فکر نمی‌کند. عربستان با نظاره‌گر بودن رفتار ایران در لبنان، عراق و سوریه و حمایت کامل این کشور از بشار اسد، بر این باور است که ایران کاملا سیاست مقتدری را درباره نفوذ روزافزون در منطقه اتخاذ کرده است. از سویی سیاست‌های ایران و عربستان در یمن نیز کاملا در تضاد است». این روزنامه آمریکایی افزود: «باورها بر این است که ایران با ژنرال «قاسم سلیمانی» ماهیچه‌های خود را گرم می‌کند و با این فرمانده، عملیات‌های مهم نظامی خود را انجام و قدرت‌نمایی می‌کند. اکنون تصاویر زیادی از ژنرال سلیمانی در عراق و سوریه و در کنار شبه‌نظامیان شیعه به نمایش در می‌آید. او حتی به مسکو رفته و هماهنگی‌های نظامی مهمی را برای سوریه انجام داده است». اسفندیاری در ادامه مقاله خود در این روزنامه آمریکایی می‌افزاید: «در ایران تصمیم‌گیرنده اصلی در مسائل خارجی، رهبر عالی ایران است و او است که معمار اصلی درباره قدرت منطقه‌ای و سیاست‌های عراق و لبنان و سوریه و حمایت از شیعیان در خاورمیانه است. رهبر ایران بشدت به نقش این کشور در منطقه باور دارد و اوست که خواهان کاهش و کمرنگ شدن نقش آمریکا در منطقه است. البته او در این سیاست‌ها شخصیتی تغییرناپذیر دارد و همان‌طور که دیدیم رهبر ایران در نهایت از توافق هسته‌ای با غرب حمایت کرد، اما دولت را از مذاکرات مستقیم با آمریکا در موارد دیگر منع کرد و بشدت درباره «نفوذ» فرهنگی غرب در ایران هشدار داد». وی در پایان مقاله خود افزود: «چنین سیاست‌های متوازنی نشان از مهارت سیاستمداران ایرانی دارد. اکنون قدرت نظامی ایران توانسته است اهداف سیاست خارجه این کشور را با موفقیت به پیش برد اما این کشور می‌تواند با کاهش بلندپروازی‌های خود در منطقه و برقراری رابطه بهتر با همسایگان، اقتصادش را نیز رشد دهد».