نگاه حماسه در صدایی به وسعت سرزمینی که عاشقانه‌ها را به بلندای آفتاب می‌رساند، همچنان طنین‌انداز است. شهرام ناظری، صدایی ماندگار با سبکی منحصر به فرد در موسیقی اصیل سنتی ما بوده که حضورش در تابلوی افتخارآمیز هر ایرانی غیرقابل کتمان است. از چاووش‌خوانی تا رسیدن به مولویه راهی بسیار رفته شد و حماسه‌ها نقش بست در قلب تاریخ؛ آنجا که قطعه «کاروان شهید» در سال‌های اوایل جنگ تحمیلی بارها به گوش جان رسید، قطعه‌ای که همچنان شنیدنش برای هر ایرانی یادآور رشادت‌ها و ایثار کسانی است که برای دفاع از خاک میهن از هیچ تلاشی فروگذار نکردند.  به گزارش تسنیم، شور و حرکت در موسیقی و آواز «کاروان شهید» جاری است و ریتمی باشکوه و مضراب‌هایی طلایی را در پی دارد. محمدرضا لطفی درست مانند قطعه‌هایی که در روزهای دشوار انقلاب اسلامی مردم ایران ساخت، قطعه «کاروان شهید» را نیز در اوایل جنگ تحمیلی ساخت. زنده‌یاد لطفی مصداق هنرمندی است که همواره با مردم و جامعه همراه بوده است.  شاید هیچ اثر هنری به خوبی آثار محمدرضا لطفی نتواند حال و هوای روزهای انقلاب را برای شنونده تجسم کند. لطفی خود در میان ماجراها و تظاهرات حاضر می‌شد و براساس برداشت‌هایش آثاری می‌ساخت که برای همیشه در موسیقی و هنر ایران جاودانه شدند. لطفی با آغاز جنگ هم در کنار مردم ماند و آثاری برای دفاع مقدس ساخت. قطعه «کاروان» یکی از این آثار است. آواز این قطعه را شهرام ناظری خواند تا صدای پر از احساس و انرژی ناظری، این قطعه را در دل مردم ایران بیشتر جا کند.  شهرام ناظری که این روزها هم آلبوم «ایران جوان» را منتشر کرده، در سال‌های آغاز دوران دفاع مقدس هم از ایران و برای شهیدان خواند. شهرام ناظری در طول دوران هنری‌اش ثابت کرده هرگاه نام ایران در میان باشد، با تمام وجود آواز می‌خواند. 35 سال پیش آواز سر داد:
«خون هر جانباز / می‌دهد آواز     
جان فدای وطنم/ خاک ایران کفنم»
امروز نیز در آلبوم «ایران‌جوان» اینچنین می‌خواند:
بشنو سوز سخنم که نواگر این چمنم/ همه‌ جان و تنم وطنم وطنم وطنم
ناظری معتقد است: آثاری که در حوزه دفاع مقدس و جنگ‌تحمیلی انجام دادم، همه قلبی و هدیه به شهدا بوده و همه آنها بدون دستمزد انجام شده ‌است. آثاری که در بحبوحه جنگ اجرا کردم آثاری هستند که با عشق شهدای وطنم خوانده‌ام.
برای داشتن آینده‌ای روشن باید نیم‌نگاهی به گذشته خود داشت. این نگاه به گذشته نشان می‌دهد موسیقی ایرانی و خوانندگان بزرگش هرگاه که با مردم همراه شدند و برای ایران و انقلاب و شهیدان خواندند، آثارشان ماندگار شد. این درست همان نکته‌ای است که این روزها در موسیقی ایران کمتر به چشم می‌خورد یعنی خوانندگان جوان در لاک شخصی خود فرو رفته‌اند و چندان به مردم و اوضاع و احوالشان توجهی ندارند. رویه هنرمندی مانند شهرام ناظری یا هنرمندی مانند زنده‌یاد محمدرضا لطفی که همواره در کنار مردم هستند و بودند، می‌تواند بهترین الگو برای جوانان باشد. با نگاهی به گذشته به خوبی می‌توان دریافت که راز ماندگاری در این است که در کنار مردم باشی.