حسین قدیانی: چرا هیچ وقت توده مردم با عزاداری روشنفکران غرب‌زده در قبال حوادثی چون 11 سپتامبر همراهی نکردند؟! ناظر بر همین رخداد تروریستی فرانسه، چرا آحاد ملت حاضر نیستند وقعی به نوحه‌خوانی حضرات منورالفکر بنهند و سوگواری ایشان را به رسمیت بشناسند؟! القصه! دیروز شماری از ستون‌نویسان جراید زنجیره‌ای، در رثای قربانیان حادثه تروریستی فرانسه، چنان داغ و جانسوز روضه خواندند که حتی جا داشت آن اواسط متن، بابت این «روضه باز» از سران استکبار معذرت بخواهند! سؤال مهم اما اینجاست؛ چرا افکار عمومی برای روضه‌خوانی این «مداح‌اولی‌ها» حاضر نیستند اشکی از سر صداقت بریزند؟! خیلی راحت می‌توان گلویی صاف کرد و مدعی شد مردم ایران بنا به هزار و یک دلیل که شماری از این دلایل هم می‌توانند کم و بیش متین و متقن باشند، خیلی لزومی نمی‌بینند عواطف و احساسات خود را خرج مردم ساکن در دیار غرب کنند لیکن اصلا و اساساً بحث این حرف‌ها نیست. به اعتقاد من سرنخ این ایراد، نه در عواطف و احساسات ملت نوع‌دوست ایران که در عدم صداقت حضرات منورالفکر قابل جست‌وجوست. نوحه وقتی حکایت «مسجد ضرار» بدل به «نوحه ضرار» شود معلوم است با اقبال مخاطب روبه‌رو نمی‌شود. از قضا، آن هیات که نیاز مبرم به «آسیب‌شناسی» دارد «هیات متوسلین به استکبار» است، آن هم با این روضه‌خوانان بی‌تعارف منافقش! داعش اگر علیه بشار مقاومت، کودک‌ سوری، عروسک رقه و سرزمین شام شمشیر بکشد، نه فقط نباید «وحشی» خطاب شود که باید او را «معارض»‌ خواند؛ «معارض قانونی»! همین چند ماه پیش بود که فلان روزنامه زنجیره‌ای در اوج وقاحت، لوگوی خود را با پرچم همین «معارضین محترم»(!) ست کرد! آن ایام مطالب زنجیره‌ای‌ها را که می‌خواندی، کاملا مشهود بود که در دوگانه اسد و تروریست‌های وحشی، اسد را می‌زدند و ذیل مضحک‌ترین تحلیل‌های ممکن، حتی‌المقدور سعی داشتند شمشیر تروریست‌ها را بزک کنند بلکه سرهای بریده شده را نبینند! سر بریده شده بچه‌ای جلوی چشم مادری!
حال هر چند کمی از ابتدای این یادداشت گذشته اما چاره چیست جز آنکه بنویسیم: بسم الله الرحمن الرحیم. مگر این همان معارض محترم و قانونی نبود که توی روشنفکر، بندیلک روزنامه‌ات را با پرچم آن ست می‌کردی؟! حالا شد بد؟! حالا شد وحشی؟! حالا شد آدمکش؟! حالا شد آدمخوار؟! حالا شد نامحترم؟! حالا شد ضدقانون؟! تو گویی در نگاه روشنفکران، خوب بودن یا بد بودن داعشی‌ها بسته به آن است که چه کسی را می‌کشند؟! و در کجا بلوا به پا می‌کنند؟! در اوج غیرت، نهایت معرفت و منتهی‌الیه مردانگی حضرات منورالفکر همین بس که داعش اگر در جوار حرم عقیله بنی‌هاشم دست به جنایت بزند، «معارض قانونی» است لیکن اگر ذره‌ای از آن جنایت را در نزدیکی‌های برج ایفل مرتکب شود، باید به او فحش داد! خب! با این تفاسیر معلوم است «هیات متوسلین به استکبار» هرگز پا نمی‌گیرد، چرا که مداحانش، از مستمع دنبال «اشک» نیستند بلکه دنبال «اشک تمساح» هستند! طرفه حکایت آنجاست که به‌زعم ملت تیزهوش ما، هرگز دل روشنفکر غربزده برای مردم دیار غرب نسوخته است! از دید مردم ما آه و ناله منورالفکران زنجیره‌ای برای دخترک بی‌جان پاریسی، فاقد یک جو صداقت است، چرا که مردم با خود زمزمه می‌کنند؛ «روزنامه‌ای که رحم به سردار شهید مملکت خود ندارد و با گستاخی هرچه تمام‌تر، تیتر می‌زند «سرتیپ حسین همدانی در سوریه کشته شد»، کجا می‌تواند دلسوز واقعی قربانیان حادثه تروریستی اخیر باشد؟! شگفتا! چندی است که هر روز داریم در راه دفاع از حریم حرم، شهید می‌دهیم، دریغ از یک تیتر با کوچک‌ترین فونت ممکن در صفحه اول جراید زنجیره‌ای، آنوقت مردم باید باور کنند که اشک این قبیله بی‌قبله در سوگ فرانسوی‌ها از سر اخلاص است؟! اتفاقا همدرد با مردم فرانسه، همدرد واقعی و اصلی با شهروندان پاریس همان رهبر حکیمی بودند که خرداد 93 به انسان و انسانیت نهیب زدند و فرمودند: «برخی کشورها اکنون با کمک به گروه‌های تکفیری، از کشتار و جنایات آنها در سوریه و برخی کشورهای دیگر حمایت می‌کنند اما در آینده نه چندان دور این گروه‌ها بلای جان همان کشور‌های حامی خواهند شد و در نهایت مجبور خواهند بود با هزینه زیاد آنها را از بین ببرند».
***
دیروز تیتر یک روزنامه «وطن امروز» این بود؛ «بفرمایید شام!» آقایان! به ‌جای مداحی کردن بفرمایید تحویل بگیرید آخر و عاقبت ست کردن لوگوی روزنامه را با پرچم داعش! این همان داعش است، همان معارض محترم و قانونی! بفرمایید تحویل بگیرید! بفرمایید «شام!»