گروه اقتصادی: بر اساس اعلام نتایج طرح پژوهشی مرکز آمار ایران در بررسی ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی استان‌های مهاجر‌پذیر و مهاجرفرست، استان‌های البرز، اصفهان، گیلان، یزد و مازندران، 5 استان عمده مهاجرپذیر بوده‌اند. این استان‌ها دارای بالاترین میزان خالص مهاجرت و استان‌های خوزستان، کرمانشاه، لرستان، سیستان‌وبلوچستان و فارس دارای کم‌ترین خالص مهاجرت و 5 استان عمده مهاجرفرست در سال‌های 1390-1385 هستند. در این دوره 13 استان مهاجرپذیر و 18 استان مهاجرفرست هستند. در بین افرادی که به استان‌های مهاجرفرست مهاجرت کرده‌اند، سهم پیروی از خانوار و تحصیلات در مقایسه با افرادی که به استان‌های مهاجرپذیر مهاجرت کرده‌اند بیشتر بوده است. در مقابل،‌ سهم علل جست‌وجوی کار و کار بهتر و دستیابی به مسکن مناسب‌تر در بین افرادی که به استان‌های مهاجرپذیر مهاجرت کرده‌اند، بیشتر بوده است. میزان بیکاری در استان‌های مهاجرفرست سیستان‌وبلوچستان و خوزستان که در صدر استان‌های مهاجرفرست قرار دارند، به ترتیب برابر با2/29و 7/25 درصد بوده است. این در حالی است که در میان استان‌های مهاجرپذیر، استان البرز با 7/16 درصد و استان گیلان با 1/15 درصد بالاترین میزان بیکاری را در میان استان‌های مهاجرپذیر داشتند و استان‌های خراسان جنوبی با 7/6 درصد و سمنان با 9/9 درصد حداقل میزان بیکاری را در بین استان‌های مهاجرپذیر دارا بودند. نرخ باسوادی برخی استان‌های مهاجرفرست همچون سیستان‌وبلوچستان (56/71 درصد) و کردستان (97/77 درصد)در مقایسه با استان‌های مهاجرپذیر مثل البرز (23/90 درصد)، سمنان (40/88 درصد) و اصفهان (77/87 درصد) کمتر است. به جز استان تهران، اغلب استان‌های مهاجرفرست در مقایسه با استان‌های مهاجرپذیر سرانه محصول ناخالص داخلی بدون احتساب نفت پایین‌تری دارند.