محمود مهدوی‌گرگانی: از زمانی که دولت عربستان به‌عنوان یکی از اعضای پنل شورای حقوق بشر سازمان ملل تعیین شده است، گزارش‌ها و قطعنامه‌های حقوق بشری سازمان ملل بیش از گذشته مضحک و سیاسی به نظر می‌آید.
روز جمعه اعضای کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد که مسؤولیت بررسی عملکرد اجتماعی، فرهنگی و حقوق بشری کشورها را برعهده دارد، به درخواست رژیم آل‌سعود به قطعنامه‌ای رأی دادند که در آن از حمایت ایران از دولت سوریه انتقاد شده بود.
در این قطعنامه غیرالزام‌آور، اقدامات ایران در قبال سوریه، «غیرسازنده و نابجا» توصیف شده، همچنین ایران و دیگر متحدان بشار اسد به حمله به «معارضان میانه‌رو»(!) و گام برداشتن در راستای منافع داعش و جبهه..النصره متهم شده‌اند.
عربستان از جمله بزرگ‌ترین ناقضان حقوق بشر در جهان به شمار می‌رود و اگر نگاهی به اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی این کشور بیندازیم، موارد متعدد و مبرهنی از نقض آشکار حقوق اولیه انسانی به چشم می‌خورد. تجاوز به حقوق زنان، قلع و قمع و سرکوب اقلیت‌های دینی و قومی، عدم توجه به آزادی‌های اجتماعی و جلوگیری از آزادی بیان از موارد نقض حقوق بشر در عربستان به شمار می‌رود. در عربستان شهروندان این کشور به هیچ‌وجه حق تعیین سرنوشت خود را ندارند و هیچ انتخاباتی در این کشور برگزار نمی‌شود.
آزادی دین و عقیده در عربستان‌سعودی در بدترین وضعیت خود قرار دارد و شیعیان عربستان حتی نمی‌توانند آزادانه نماز خود را در مساجد برگزار کنند. طی سال‌های گذشته مقامات رژیم عربستان سعودی بسیاری از مساجد شیعیان را پلمب و تعطیل کرده‌اند و چند بار نیز شاهد انفجارهای انتحاری در مساجد مربوط به شیعیان بوده‌ایم.
این در حالی است که براساس آخرین آمارهای رسمی، شیعیان 20 درصد جمعیت ۲۲ میلیونی این کشور را تشکیل می‌دهند.
وضعیت نقض حقوق بشر در عربستان به حدی جدی است که حتی آمریکا [مهم‌ترین همپیمان این کشور] هم نتوانسته چشمان خود را روی این موضوع ببندد. وزارت خارجه آمریکا [اگرچه ظاهری برای وانمود کردن به بی‌طرفی(!)] در گزارش خود از قلع و قمع و سرکوب آزادی‌های دینی در این کشور توسط رژیم آل‌سعود انتقاد کرده و عربستان را از بدترین کشورها در زمینه آزادی بیان و اندیشه برشمرده است.
با چنین وضع اسفباری باید از سازمان ملل بپرسیم با چه معیار و استانداردی چنین کشوری عضو یکی از پنل‌های مهم حقوق بشری این سازمان جهانی شده است؟! با هیچ درک و منطقی سازگار نیست که یک کشور ناقض حقوق بشر عضو کمیته‌ای باشد که قرار است برای مساله حقوق بشر در دیگر کشورها حکم صادر کند! در حالی که سازمان ملل همچنان تحت انتقادهایی برای عضویت حکام آل‌سعود در این پنل حقوق بشری قرار دارد اکنون به درخواست این کشور ناقض حقوق بشر یک قطعنامه ضدایرانی نیز در کمیته سوم سازمان ملل به تصویب رسیده است! اینکه عربستان باعث و بانی این قطعنامه بوده است بماند؛ محتوای این قطعنامه هم ناظران سیاسی منطقه را در حیرت فرومی‌برد.
این قطعنامه در حالی به نقش ایران در بحران سوریه اشاره می‌کند که خود عربستان اصلی‌ترین عامل برهم زدن ثبات سیاسی سوریه محسوب می‌شود. سوریه یکی از متحدان اصلی ایران است و کمک به یک کشور در چنین شرایطی کاملا طبیعی و منطبق با قوانین نظام بین‌المللی است. ایران تاکنون هیچگونه سیاست پنهانی در سوریه نداشته و از همان ابتدا سیاست‌های خود مبنی بر اعزام مستشاران نظامی برای کمک و مشاوره به ارتش سوریه را علنی و قاطعانه اعلام کرده و همچنان نیز پای آن ایستاده است.
علاوه بر آن، بنا بر شهادت گزارش‌ها، تحلیل‌ها و مستنداتی که رسانه‌های کشورهای متحد عربستان بارها و بارها منتشر کرده‌اند، آل‌سعود بزرگ‌ترین حامی گروه تکفیری داعش و دیگر گروه‌های تروریست است.
مجله معتبر «فارین‌پالیسی»، روز جمعه در گزارشی نقش سیاست‌های خشونت‌طلبانه عربستان‌سعودی در تشکیل گروه‌های افراطی از جمله گروه تروریستی داعش را مورد بررسی قرار داده و نوشت: «ریاض از دهه 1970 با پول نفت به تقویت این قبیل گروه‌ها مشغول است».
روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» نیز همان روز در گزارشی عربستان سعودی را پدر داعش و همسان با این گروه تروریستی دانسته و در تشبیه این دو به هم نوشته است: «عربستان همان داعش است اما با ظاهری شیک؛ یعنی عربستان داعش سفید است».
غیر از سوریه، حملات غیرقانونی و نامشروع نظامیان سعودی به یمن برای بازگرداندن عامل دست‌نشانده خود به قدرت هم، یکی دیگر از شاخص‌هایی است که می‌توان براساس آن یک قطعنامه تر و تمیز و شسته و رفته علیه حکام سعودی صادر کرد. حملات مرگبار جنگنده‌های سعودی به مناطق مسکونی یمن روزانه باعث کشته شدن ده‌ها غیرنظامی، زنان و کودکان می‌شود ولی درحالی که 8 ماه از آغاز حملات رژیم آل‌سعود به خاک یمن می‌گذرد، به واسطه و لطف دلارهای نفتی این کشور هیچ‌یک از اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل درخواستی برای صدور قطعنامه علیه چنین جنایاتی نمی‌کنند.
فاجعه منا که هنوز پرونده آن بسته نشده است نیز یکی دیگر از جرائم آل‌سعود علیه بشریت بویژه خیانت به مسلمانان محسوب می‌شود. حداقل
7 هزار زائر بیت‌الله الحرام در جایی که باید امن‌ترین مکان دنیا باشد، به خاطر بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی شاید عمدی دولتمردان کم‌تجربه سعودی، مظلومانه و با وضعیتی بسیار فجیع، جان باختند. این در حالی است که دولت عربستان هیچگونه مسؤولیتی را در قبال این فاجعه برعهده نگرفت در حالی که از سرنوشت بسیاری از حجاج از کشورهای مختلف از جمله حجاج ایرانی هنوز هیچ اطلاعی در دست نیست. با چنین وضع فاجعه‌باری در زمینه اوضاع حقوق بشر و سیاست‌های ضدبشری آل‌سعود، تصویب قطعنامه ضدایرانی به درخواست عربستان، خجالت‌آورترین و مضحک‌ترین اقدام ممکن در یک نهاد بین‌المللی است. چنین رویه‌ای بخوبی منش و رویکرد سیاسی بعضی نهادهای سازمان ملل را نشان می‌دهد و بدتر از آن نشان می‌دهد ریاض حاضر است برای پیشبرد اهداف خود علیه ایران کلی هزینه کند و حتی یک قطعنامه ضدایرانی را بخرد. دستگاه دیپلماسی کشورمان نیز متاسفانه از زمان روی کار آمدن همواره سیاست مماشات و مدارا را با سیاست‌های خصمانه آل‌سعود علیه ایران در پیش گرفته و عملکرد بسیار ضعیفی را از خود به نمایش گذارده است. جا دارد وزارت امور خارجه روش‌ها و استراتژی‌های خود را
- اگر جز لبخند به دشمنان و اخم به دوستان، استراتژی‌ای وجود داشته باشد - در این زمینه کاملا بازنگری کند.