زنگ خطر برای پرسپولیس که می‌خواهد قهرمان شود
این همه گل‌نزن دور هم
اگرچه قرمزها با نتیجه یک بر صفر از سد استقلال اهواز گذشتند اما از دست دادن آن همه موقعیت گل همه را نگران کرده است. قطعا اگر برانکو بخواهد قهرمان لیگ پانزدهم شود باید تغییراتی را در خط حمله تیمش به وجود بیاورد. قبل از تقابل پرسپولیس و استقلال اهواز، برانکو صریحا عنوان کرد تیمش را برای قهرمانی هدایت می‌کند و ایمان دارد این خواسته دور از دسترس نیست. اما با وجود پیروزی مقابل آبی‌های اهواز، پرسپولیس موقعیت‌های متعددی را از دست داد. در رأس هرم موقعیت‌سوزی مهدی طارمی قرار گرفته بود که با وجود گلزنی به جرأت 3 بار می‌توانست بر اندوخته‌هایش بیفزاید که چنین نکرد. البته سوای طارمی بازیکنان دیگری همانند احمدزاده باز هم موقعیت هدر دادند
به طوری که برانکو در خاتمه بازی به این موضوع مهم اشاره کرد. اگر پرسپولیس می‌خواهد آب رفته را به جوی بازگرداند باید قطعا تغییراتی را در خط حمله‌اش به وجود بیاورد. این تغییرات هم می‌تواند فیزیکی باشد و با جذب یک مهاجم یا هافبک بازیساز این اتفاق رخ می‌دهد یا نوع بازی و تاکتیک باید توسط کادر فنی تغییر کند. همه موقعیت‌هایی که قرمزها آن را از دست دادند ماحصل کار ترکیبی و پاس‌های تودر بود و این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که خیلی از تیم‌های ایران با روش‌های ساده‌تری مثل سانتر و استفاده از ضربات ایستگاهی به گل می‌رسند. اما در بازی با استقلال اهواز، برانکو تنها روی فرار مهاجمانش برنامه‌ریزی کرده بود که به جز یک بار که آن هم توپ پس از برخورد به تیرک درون دروازه رفت، در تمام بازی همه توپ‌ها راهی خارج شد. اگر پرسپولیس بخواهد قهرمان شود قطعا با این روش نمی‌تواند و باید برانکو راهکارهای دیگری را جست‌وجو کند. شاید خستگی طارمی دلیل اصلی از بین رفتن آن همه موقعیت معرفی شود اما در بازی‌های گذشته هم وضعیت به همین منوال بوده و پرسپولیس نشان داده آنطور که باید و شاید قادر به گلزنی به حریفانش نیست. مهدی طارمی به عنوان بازیکن ثابت و تغییرناپذیر همچنان در رأس نوک هرم تیم برانکو بازی خواهد کرد اما در کنار او امید عالیشاه و فرشاد احمدزاده و همچنین علی علیپور نشان دادند همانند طارمی باید چندین موقعیت ویژه گیرشان بیاید تا یکی را شاید گل کنند. این همه گل نزدن در یک تیم می‌تواند باعث هر تراژدی‌ای شود.
خستگی را هم باید لحاظ کرد
می‌توان به سادگی نوشت: «پرسپولیس یک علی دایی لازم دارد، یک فرشاد پیوس که حتی از پشت هجده قدم هم بوی گل بدهد نه یک طارمی که فریاد همه را درآورد». می‌توان این را نوشت و طارمی را زیر کوهی از فشار قرار داد. می‌توان حتی مثل برانکو از خستگی طارمی از سفر دور دنیا گفت و ماهی لیز پرسپولیس را مثلا از زیر فشار بیرون آورد اما واقعیت این نیست، بلکه واقعیت آن است که طارمی تاکنون برای پرسپولیس 7 گل زده و در صدر جدول رده‌بندی گلزنان لیگ ایستاده است. در واقع باید نوشت: «طارمی علی‌دایی پرسپولیس است»، طارمی فرشاد پیوس پرسپولیس است، پرسش این است کریم باقری، کرمانی، محرمی، استیلی، عبدی و مهدوی‌کیای پرسپولیس چه کسانی هستند که به دایی پرسپولیس کمک کنند و بخشی از وظایف گلزنی را بر دوش بگیرند؟ در استقلال پرویز مظلومی تاکنون 10 نفر گل زده‌اند. اما در پرسپولیس همه فقط بار گلزنی را روی دوش طارمی انداخته‌اند و انگار او معجزه‌گری است که قرار است کل تیم توپ را به او برسانند. این همه در حالی است که چنین روشی اولا تاکتیک محدودی است که با قفل شدن طارمی کل تیم را از گلزنی دور می‌کند و ثانیا آنکه فشار را روی شانه‌های طارمی بالا می‌برد. با این حال باید از علیپور، عالیشاه، بنگستون، خالقی‌فر، احمدزاده، نورالهی و بقیه هم نوشت که چرا در گلزنی پرسپولیسی که به اندازه انگشتان دو دست می‌تواند موقعیت خلق کند، همکاری کافی ندارند؟ و چرا باید همه خواسته‌های یک تیم از یک بازیکن در رأس تیم باشد؟ این پرسشی است از برانکو، هم باید درباره‌اش پرسید که چرا پرسپولیس او دیجیتالی بازی می‌کند اما آنالوگ توقع گلزنی دارد؟ برانکو اگر بر این باور است که طارمی روی چمن مصنوعی خسته بوده و بعد از مسابقه در این باره حرف می‌زند، بهتر بود مثل پرویز مظلومی که خسرو حیدری و البته میثم مجیدی را اصلا به اهواز نبرد، طارمی را به میدان نمی‌فرستاد یا اینکه بعد از گل اول او را تعویض می‌کرد نه اینکه تا دقیقه ۹۰ فشار روی او را نگه دارد. خسته بودن و عدم تمرکز طارمی را آمار
گل نزدن‌های او در پایان مسابقه نشان می‌داد و نیازی به موشکافی نداشت. در واقع از برانکو این توقع می‌رود که قبل از دیگران متوجه خستگی و عدم تمرکز طارمی شود و در کنار طارمی بازیکنان دیگری هم برای باز شدن گره‌ها داشته باشد.