علی‌اکبر عباسی: امام حسین علیه‌السلام در وصیتنامه‌ای که به برادر خود «محمد حنفیه» نوشته است، قبل از اینکه به بیان هدف نهضتش بپردازد، می‌فرماید: «وانی‌لم اخرج اشرا ولابطرا ولامفسدا ولاظالما» و بدین‌گونه قیام خود را از اقدامات خودسرانه و قدرت‌طلبانه مبرا کرده و تفکری را که برای قدرت‌طلبی و هوا و هوس، علیه حکومت خروج کند، محکوم می‌کند.
امام حسین(ع) علیه حکومتی که خود را حکومت اسلامی می‌نامید، قیام کرد اما قیامش مبتنی بر اصول مبنایی و استوار بود و نه برای قدرت‌طلبی و نه برای اینکه مثلا چرا قدرت دست ایشان نیست. اباعبدالله(ع) در این بخش از وصیتنامه خود، اعلام می‌کند قیامی قابل قبول است که مبتنی بر اصول و مبانی مشخصی باشد و عواملی مانند اینکه عده‌ای از حاکم اسلامی خوششان نمی‌آید یا اینکه قدرت در دست آنها نیست، دلیلی برای خروج و قیام نمی‌شود و نمی‌توان هر نوع اعتراض و هر نوع قیامی علیه حکومت را قابل قبول دانست و مثلا آن را با نهضت تاریخی عاشورا مقایسه کرد که چنین قیاسی ظلم عظیم به امام حسین(ع) و نهضت عاشوراست.
لذا سیدالشهدا(ع) آن جملات را در ابتدای وصیتنامه خود به محمد حنفیه بیان کرد تا قبل هر از چیز، قیام خود را از اقدامات و شورش‌های خودخواهانه و جاه‌طلبانه مبرا کند و بدین‌گونه صف خویش را از کسانی که وقتی خودشان در قدرت نیستند، علیه حکومت اسلامی طغیان می‌کنند، جدا و به همگان اعلام کرد نهضت مقدس عاشورا با شورش‌ها و فتنه‌های قدرت‌طلبان مسیری متفاوت دارد.
شورش‌هایی که علیه حکومت حضرت علی علیه‌السلام صورت گرفت و طی آن جنگ‌های مختلفی را در طول 5 سال حکومت حضرت به ایشان تحمیل کردند، نمونه‌ای از اقدامات جاه‌طلبانه‌ای است که نه تنها نسبتی با قیام امام حسین(ع) ندارد که مصداق بغی است و حضرت علی(ع) نیز قاطعانه مقابل آن ایستاد و آن را مصداق فتنه نامید: «اى مردم! من بودم که چشم فتنه را کور کردم و کسى جز من بر آن جرأت نداشت، بعد از آنکه تاریکى فتنهها همه جا را گرفته و سختى هارى آن رو به فزونى نهاده بود».
شورش‌های سازمان منافقین در سال‌های اول انقلاب که علیه نظام اسلامی صورت گرفت و به شهادت تعداد زیادی از هموطنان و ناامنی جامعه اسلامی انجامید نیز، مصداقی دیگر از اقدامات قدرت‌طلبانه‌ای بود که به معنای خروج علیه حکومت اسلامی بود اما هیچ تناسبی با قیام اصلاحی حضرت اباعبدالله(ع) نداشت.
فتنه سال 88 نیز از جمله اقدامات جاه‌طلبانه‌ای بود که در جریان آن عده‌ای چون نتوانستند به قدرت برسند، علیه نظام اسلامی شوریدند و در راه قدرت‌طلبی‌های خود، هزینه‌های فراوانی بر مردم و نظام اسلامی تحمیل کردند. آنچه سال
88 توسط عوامل فتنه رخ داد نیز، مصداق همان ظلم و فسادی است که حضرت سیدالشهدا(ع) قیام خود را از آن مبرا دانسته‌اند.
آری! امام حسین علیه‌السلام در وصیتنامه خود به محمد حنفیه، ماهیت نهضت عاشورا را تبیین کرده و فرمودند: «وانی لم‌اخرج اشرا ولابطرا ولامفسدا ولاظالما».
رهبر معظم انقلاب در رابطه با این بخش از وصیتنامه امام حسین(ع) در سخنرانی‌ای که 8تیرماه سال 1361 پیرامون اهداف قیام حضرت اباعبدالله(ع) ایراد کرده‌اند، می‌فرمایند: «می‌فرماید که «وانی لم‌اخرج اشرا ولابطرا ولامفسدا» من که از مدینه حالا خارج می‌شوم، خروج من از مدینه از روی غرور، از روی کبر، چون یزید را داخل آدم نمی‌دانم، خودم را بالاتر از آن می‌دانم، نیست. مساله، مساله شخصی نیست، مساله احساسات نیست. خروج من از مدینه به عنوان ظلم نیست، به عنوان ایجاد فساد نیست؛ که خیلی اوقات در حکومت‌ها، در طول تاریخ اتفاق افتاده که حکومتی بر سر کار هست، عده‌ای برای خاطر اینکه خودشان می‌خواهند این حکومت را به دست بگیرند، هیچ منطقی هم ندارند، هیچ ملاکی هم ندارند، یکهو سر بلند می‌کنند، عده‌ای را می‌کشند، ظلم به وجود می‌آورند؛ مثل همین کارهایی که امروز اینجا انجام می‌گیرد [اشاره به ترورهای سازمانی سال 1361] که ملاحظه می‌کنید؛ حکومتی بر سر کار است، کاری انجام می‌دهد، اینها هیچ ایراد اصولی به این حکومت ندارند، بنا می‌کنند مسائلی را مطرح کردن. بعد می‌آیند در خیابان مثلا بمب می‌گذارند، عده‌ای را با این بمبگذاری می‌کشند؛ خب! این ظلم است دیگر. می‌آیند در شهری، در دهی، مساله‌ای به وجود می‌آورند، فسادی به وجود می‌آورند؛ خب! این فساد است دیگر. حضرت می‌فرماید که کار من اشتباه نشود با این‌گونه کارها؛ من که خارج شدم از مدینه، به عنوان مسائل شخصی، احساسات شخصی نیست، به عنوان ظلم و فساد نیست».