علی بخشایش: این روزها همه جا حرف از «سند مقابله با تغییرات اقلیمی» است که 195 کشور از جمله ایران آن را پذیرفته‌اند. روزهای متمادی صحبت از اجلاسی بود که در پاریس در حال برگزاری بود، از ایران نیز معصومه ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست در آن شرکت کرد و یک عکس از وی و اوباما در یک قاب نیز منتشر شد اما در ایران این سند بازتاب چندانی نداشت. نه فقط این سند، که موضوعات زیست‌محیطی در ایران آنقدر که باید مورد توجه قرار نمی‌گیرند. نمی‌گیرند چون ظاهرا ریاست سازمان محیط زیست کشورمان خودش هم اعتنای چندانی نسبت به این موضوعات ندارد.
معصومه ابتکار بیش از آنکه به مسائل زیست‌محیطی و توابع آن توجه داشته باشد به دنبال مسائل سیاسی است. بخش زیادی از سخنرانی‌های او به مسائل سیاسی اختصاص دارد؛ ظاهرا این مقام دولت یازدهم خیلی تمایل داشته سمتی سیاسی به‌دست آورد اما به آن نرسیده؛ لذا از همان کرسی موجود برای اهداف سیاسی بهره‌جویی می‌کند.
یکی از سیاسی‌ترین سخنرانی‌های ابتکار اخیرا در یزد صورت پذیرفت. به برخی جملات ایشان توجه کنید: «دولت تمام تلاش خودش را می‌کند تا کسی در زندان، حصر و محدودیت نباشد! اما می‌دانیم برخی مسائل از اختیار رئیس‌جمهور خارج است»؛ «امروز در شرایطی به استقبال روز دانشجو می‌رویم که دانشگاه همچنان منتظر روزهایی است که نویدبخش حیات نو و هوای تازه‌ای برای جنبش‌های مستقل دانشجویی باشد»؛ «تدبیر می‌خواهیم تا آنان که دانشگاه را بی‌دغدغه و بی‌شور و شعور می‌خواهند، نتوانند سرمایه‌های مملکت را با دخالت‌های منفعت‌طلبانه بر باد دهند تا آنان‌که رویای فتح مجلس دهم را با بهای حذف تفکرات اصلاح‌طلب و نواندیش در سر می‌پرورانند، نتوانند حضور چشمگیر مردم در انتخابات را خدشه‌دار کنند؛ تا آنان‌که با لباس ارزش‌مداری درصدد احیای اقتدارگرایی و فرصت‌طلبی در فضای دانشگاهند، نتوانند فضای بسته مدنظرشان را با برخوردهای سلیقه‌ای، سلبی و قهری با فعالان دانشجویی به ثمر بنشانند».
گوینده این سخنان، رئیس سازمان محیط‌زیست کشور است.
دریاچه‌های خشک، جنگل‌های رو به نابودی، هوای آلوده، فاضلاب صنعتی، نابودی انواع وحوش و... کمتر در سخنان خانم ابتکار در نقاط مختلف نمودی دارند. آنچه از نظر ایشان مهم است، حصر است و جامعه مدنی و جنبش دانشجویی و تفکر اصلاح‌طلبی و...
وقتی در راس این سازمان مسائل زیست‌محیطی تا این اندازه در محاق به سر می‌برد، چه انتظاری از کف جامعه می‌توان داشت؟ از همین رو است که مسائل مربوط به تغییرات آب و هوایی که حتی برخی بر این باورند آثار امنیتی نیز دارد، تقریبا هیچ بازتابی در ایران ندارد، نه در کف جامعه و نه در میان مقامات کشوری. سیاست‌زدگی چون ماری دهان باز کرده و همه جای این مملکت را می‌بلعد؛ از اقتصاد گرفته تا محیط زیست و حتی خود سیاست. سیاست‌زدگان به سمت‌هایی می‌رسند که شایستگی لازم برای آنها را ندارند و در همان سمت‌ها سیاسی‌کاری در پیش می‌گیرند. شخص رئیس سازمان محیط زیست تنها یکی از آنهاست، قطعا اگر با چشمان باز بگردیم، نمونه‌های دیگری را هم می‌توان پیدا کرد.