سیدمحمدحسام حسینی: شاید زمانی که آمریکایی‌ها در اتاق فکرهای راهبردی خود مشغول طراحی نقشه‌های نفوذ در منطقه غرب آسیا و تجزیه آن از طریق حضور گسترده نظامی بودند، هرگز گمان نمی‌کردند طرح آنان برای سرنگونی صدام معدوم، نه‌تنها زمینه تسلط و تفوق آنان بر منطقه حساس و استراتژیک غرب آسیا و کنترل جهان اسلام را مهیا نخواهد کرد؛ بل در نقطه عکس تحلیل‌ها و برنامه‌های یانکی‌های چشم‌آبی، سقوط صدام بسترساز شکل‌گیری، انسجام و قدرتیابی جریان مقاومت مبتنی بر اسلام ناب در سطح منطقه و فراتر از آن رشد روزافزون جریان اسلامگرایی در سطح دنیا و در نهایت زمینه‌سازی تحقق «تمدن نوین اسلامی» خواهد شد. این مهم را بویژه پس از گسترش دامنه فعالیت جرثومه‌های ترور و تباهی تکفیری - صهیونیستی دست‌پرورده آمریکا در سطح عراق، در تشکیل بسیج مردمی عراق تحت فرمان وحدت‌بخشی مرجعیت اعلای عراق می‌توان دید که نه‌تنها زمینه‌ساز تشکیل جبهه دفاعی در مقابل تروریست‌های داعش شد که نیرویی قدرتمند و مردم‌پایه در دفاع از تمامیت ارضی عراق هم به‌شمار می‌رود و به طور حتم در مقابل هرگونه تحرکی به‌منظور تجاوز یا تجزیه عراق بخوبی مقاومت خواهد کرد.
از سوی دیگر آنچه در اثبات و تصدیق این گزاره می‌توان مورد توجه قرار داد، به‌طور عام ارتقای کمی و کیفی جمعیت پیروان مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام بویژه علاقه‌مندان و ارادتمندان حضرت سیدالشهدا(ع) و به‌طور خاص افزایش سال به سال جمعیت زوار ابی‌عبدالله(ع) در ایام اربعین حسینی است. در بیان نسبت این جریان عاشورامحور با شکست آمریکایی‌ها در منطقه می‌توان به نقل قولی منسوب به یکی از مقامات ارشد دولت آمریکا اشاره کرد که صراحتاً از نقش پیاده‌روی اربعین در شکست پروژه تجزیه عراق سخن گفته و آن را سبب به زانو درآمدن این طرح معرفی می‌کند.
در این میان، به‌نظر می‌رسد کنکاش و واکاوی جریان پیاده‌روی زوار امام حسین(ع) در اربعین را نه‌تنها به عنوان یک کنش فراگیر اجتماعی با رنگ و بوی مذهبی و حتی سیاسی در یک طیف خاص اسلامی که باید در قالب مصداقی نمادین از تحقق «سبک زندگی اسلامی» نیز جست‌وجو کرد.
کنشی که به جرأت می‌توان از آن به عنوان حرکتی پویا و فراگیر و رو به جلو در چارچوب‌های اعتقادی یاد کرد که می‌تواند تجربه پیاده‌سازی رفتار اجتماعی مبتنی بر آموزه‌های دینی و اسلامی را عینیت بخشد.
به جرأت می‌توان گفت راهپیمایی میلیونی اربعین حسینی که از لحاظ کمی یقیناً عظیم‌ترین اجتماع مردمی در کل کره خاکی به شمار می‌رود، بدون شک از لحاظ کیفی هم متنوع‌ترین و متکثرترین ساختار جامعه‌شناختی جمعیتی را به خود اختصاص داده است. حضور پیروان مذاهب مختلف اسلامی اعم از شیعه و سنی و معتقدان به ادیان مختلف توحیدی از مسیحی گرفته تا زرتشتی و کلیمی و در نهایت حضور اقوام و مردمان کشورهای مختلف شرقی و غربی در راهپیمایی اربعین حسینی، گویای شکل‌گیری امتی منسجم و متحد حول یکی از خدایی‌ترین محورهای خلقت یعنی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است که از سویی نشانگر اشتراکات اعتقادی، اجتماعی و سیاسی بین مردمان مختلف خداباور است و از سوی دیگر بیانگر قدرت و توان مردم در ایجاد ساختارهای اجتماعی و تأمین نیازمندی‌های اساسی و ثانوی در چارچوب‌های الهی است.
با این وصف، ناروا نخواهد بود اگر این منظومه الهی از تعاملات اجتماعی دینی را که به‌طور حتم از معجزات خون سرخ حضرت امام حسین(ع) است نماد و تمثیلی راستین از مفهومی نجات‌بخش و راهگشا یعنی تحقق «امت واحده اسلام» بدانیم، امتی که مبتنی بر آموزه‌های پیشرو اسلامی شکل گرفته و در خط سیر حرکت دینی از پویایی عمیقی برخوردار است و نه تنها ظرفیت‌های بالفعل مسلمانان را تحت پوشش خود قرار می‌دهد که به ظرفیت‌های بالقوه پیروان سایر مکاتب و ادیان و در یک کلام همه آزادی‌خواهان و حق‌طلبان عالم نظر ویژه‌ای دارد. گواه این مدعا را می‌توان در بروز و ظهور افعال انسانی و ایمانی زوار اربعین از هر ملیت و قوم و مذهبی مشاهده کرد. چه آنجا که میهمان‌نوازان عراقی، هر آنچه دارند در طبق اخلاص پیشکش زوار می‌کنند و چه در صحنه‌هایی از وفاق و همدلی و همراهی مردمانی که در رنگ‌ها و نژادهای مختلف در یک مسیر و به‌سوی یک هدف در حرکتند؛ همه و همه پیش‌نمایش تحقق جمع مقدسی است که تأثیرگذاری آن را پیش از این در مقیاس‌هایی متفاوت و بسترهای گوناگون از جمله پیروزی انقلاب اسلامی و مقاومت جانانه امت مسلمان ایران در سال‌های دفاع مقدس شاهد بوده‌ایم و امروز نیز از یک جهت موجبات ایجاد وحدت و انسجام در بین مسلمین و مؤمنین را فراهم می‌کند و از جهتی به‌عنوان یک مانور عظیم و یک رزمایش بی‌نظیر در مقابل دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای اسلام و انسانیت شناخته می‌شود. در نهایت می‌توان گفت راهپیمایی اربعین، علاوه بر تعظیم ارزش‌ها و شعائر دینی، ارزش و اعتباری فراتر و والاتر از یک کنش مقطعی صرف دارد و می‌توان از رهگذار این فرصت، زمینه‌های گسترش و ترویج مفاهیم بنیادین و ناب توحیدی را پیگیری کرده و پیش‌نیازهای شکل‌گیری و اعتلای امت واحد اسلام را سازماندهی کرد و آن را در تا سرمنزل مقصود که همانا حکومت جهانی اسلام است، رهنمون ساخت؛ ان‌شاءالله.