شهرام کرمی، نمایشنامه‌نویس و کارگردان برجسته تئاتر پس از تماشای نمایش «اروند خون» یادداشتی بر این اثر که به تهیه‌کنندگی حمید نیلی، نویسندگی ایوب آقاخانی و کارگردانی کورش زارعی روی صحنه رفته، نوشته است که در ادامه به گزارش تسنیم می‌آید:  «نمایش هنری برای آگاهی و دانش است. آنچه از عمل صحنه به مخاطب منتقل می‌شود فقط تجربه دیدن یا سرگرمی نیست بلکه توجه را به بصیرت و آگاهی تبدیل می‌کند. این جادوی مهم هنر نمایش است. راز زندگی وقتی با هنر نمایش عجین شود تجربه عمیق برای تماشاگر ایجاد می‌کند. در زندگی و تاریخ مردمان هر سرزمین وقایعی هست که درک و تعمق در آن معنایی خاص دارد. واقعه جنگ 8 ساله در دوران معاصر و قیام امام حسین (ع) 2 رویداد خاص هستند که معنایی مشترک در ذهن مخاطب امروز دارد. اروند خون نوشته ایوب آقاخانی و به کارگردانی کورش زارعی نمایشی در تلفیق این 2 اتفاق است. واقعه شهدای غواص در جنگ تحمیلی و مفهوم قیام عاشورا به عنوان الگوی فکری شخصیت‌های این اثر باعث شده نمایش اروند خون را اثری خاص کند. جایی در نمایش، اسفندیار خطاب به صبور می‌گوید: اینجا چه خبره؟ و صبور جواب می‌دهد: ما داریم می‌ریم طرف کربلا! طرف دجله و فرات!... «اروند خون»، روایتی تراژیک از نبرد رزمنده‌های عملیات کربلای 4 است که در رودخانه اروند گرفتار شده و شهادت غمبار آنها بستر خلق 4 شخصیت رزمنده شده که در برابر شخصیتی به نام صبور واقعیت و رویای آنها تجسم می‌شود. زاویه دید روایی نویسنده در ساختار نمایشنامه نوعی کنکاش درونی برای شخصیت‌هایی است  که مخاطب با روایت اشخاص و خواسته و آرزوهای آنها آشنا می‌شود. در پرداخت نمایشنامه، ایوب آقاخانی سعی دارد با استفاده از جنبه‌های واقعی زندگی اشخاص نمایش را شکل دهد. علیرضا با آنکه عاشق است اما جنگ را تکلیف خود می‌داند. شهادت او نقطه عطف نمایشنامه در ستیز عشق و وظیفه است که او را چون یک قهرمان عاشق وطن با دست بسته در اروند به شهادت می‌رسانند. مهدی مجروح می‌شود اما به قولی که به مادرش برای برگشت از جنگ داده عمل کرده و حالا با وجود زنده بودن دل نگران مادر علیرضای شهید است. حسین که در جنگ بیهوش شده نمی‌تواند علیرضا را فراموش کند و اسفندیار که از همه ارشدتر است بعد از اسارت دیگر درد را هم حس نمی‌کند!
در نمایش اروند خون رابطه اشخاص نمایش براساس تعلق عاطفی نیست بلکه همه آنها هدف مشترکی دارند که آنها را در یک موقعیت قرار داده است. در اروند خون شکست عملیات جنگی به پیوند شخصیت‌ها برای آنچه فکر کرده‌اند ختم می‌شود. ایوب آقاخانی سعی دارد نگاه متفاوتی به شخصیت قهرمانان جنگ داشته باشد و این ویژگی نمایش اروند خون را غنی کرده است. شاید اگر صبور جای حرف زدن مستمر و تحلیل خود بیشتر ناظر واقعه بود جنبه‌های دراماتیک نمایش عمیق‌تر می‌شد. در شیوه روایی این فرصت برای اشخاص نمایش وجود دارد تا درباره خود و کاری که می‌خواهند انجام دهند اظهارنظر کنند. در کارگردانی نمایش اروند خون کورش زارعی با طراحی صحنه مدرن و فضاسازی تلفیقی از واقعیت و نشانه‌‌سازی سعی دارد تجربه متفاوتی داشته باشد که با همه نمایش‌هایی که تاکنون کار کرده متفاوت است. بازی‌های روان و قابل باور که عمده شخصیت‌ها با انتخاب لهجه سعی دارند به کار خود تنوع بدهند و استفاده از گروه بازیگران برای شکل‌دهی تصاویری به تناسب عمل صحنه ترکیب زیبایی در صحنه ایجاد کرده است. تصاویری که در نمایش شکل می‌گیرد المان‌های بصری زیبایی هستند که بخوبی فضای عشق و غربت و زخم جنگ را تداعی می‌کند. در یک دهه اخیر گونه نمایش‌های مختلف با عنوان فاخر یا دینی در فضای نمایش ما متداول شده است که هدف اینگونه آثار جذب مخاطب عمومی است. یکی از ایرادات مهم اینگونه نمایش‌ها فقدان نگاه هنری عمیق و بهره بردن از ساختار یا شکل و شیوه اجرایی خلاقانه بوده که به نظر می‌رسد گروه نمایش اروند خون سعی دارد شکل دیگری از این نوع آثار را اجرا کند. نمایشنامه منسجم و با ساختار قابل قبول و کارگردانی خلاقانه و بازی‌های پرانرژی و روان از نکات مثبت نمایش اروند خون است که باعث می‌شود دیدن نمایش را با ارزش کند». نمایش «اروند خون» به نویسندگی ایوب آقاخانی، کارگردانی کورش زارعی و تهیه‌کنندگی حمید نیلی از هشتم آذر ماه هر روز ساعت 18:30 در سالن شهید آوینی فرهنگسرای بهمن روی صحنه رفته است.