حسن رحیم‌پورازغدی در مجموعه سخنرانی‌های ششمین دوره جشنواره فیلم‌های مردمی عمار با اشاره به ویژگی‌های هنرمند ارزشی خاطرنشان کرد: هنرمند ارزشی کسی است که ارزش‌های الهی و حقایق در عالم را در حوزه اعتقادات و اخلاقیات به گونه‌ای طباخی کند که یک انسان عادی و عام نیز آن را به راحتی بپذیرد. وی مخاطب سینما را اقشار مختلف مردم دانست و به تبع آن مخاطب سینمای دینی را هم گروه‌های مختلف مردم برشمرد و گفت: سینمای انقلابی لزوما مردمی است و مردمی به معنای عوام‌فریبانه و در مقابل نخبگان نیست بلکه این مردمی در مقابل اشراف قرار دارد. رحیم‌پورازغدی مردم را در سینمای مردمی، قاعده اصلی جامعه بشری که تاریخ و انقلاب را می‌سازند، دانست و اضافه کرد: طبق فرمایش امام علی(ع) توده‌های مردم در هنگام خطر در میدان هستند و به بخشی از حق خویش هم راضی‌اند اما اشراف در هنگام خطر ایستادگی نمی‌کنند و هنگام پیروزی در صف اول غنیمت هستند. رحیم‌پورازغدی با بیان اینکه مشکلات مردم باید مساله اصلی سینماگران عماری باشد، تصریح کرد: سینماگران عمار فقط پشت جبهه نیستند و همانطور که می‌بینیم مستندسازان این جبهه به سوریه و عراق می‌روند و آنها را باید در نقاط پرالتهاب جست‌وجو کرد. عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی در ادامه افزود: روشنفکر واقعی کسی است که با متن جامعه خویش پیش رود و مشکلات کنونی جامعه را بداند. عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه ارزش‌های اسلامی که مروج ایثار، انصاف و محبت است، در همه جای دنیا مورد پذیرش است چون به وجه دنیوی آن توجه دارند که این فضایل اخلاقی آثار دنیوی هم دارند، اظهار داشت: سینمای سکولار اگر اخلاق انسانی را نشان دهد به جنبه اخروی آن توجه ندارد. این استاد دانشگاه با بیان اینکه افراد مذهبی وقتی وارد عرصه هنر می‌شوند به دلیل نداشتن مطالعات اسلامی عمیق به سمت نسبی‌گرایی و شکاکیت می‌روند، گفت: این روند رابطه معکوسی در افزایش مطالعات سینمایی و مطالعات دینی دارد و هر چه قدر مطالعات سینمایی آنها بالا می‌رود، مطالعات دینی آنها کمتر می‌شود و این روند سبب خلق آثار خوب در فرم و خنثی در محتوا می‌شود. وی برخورد مطلق با هنر را رد کرد و ادامه داد: سینمای سفارشی اگر به این معنی باشد که پول و نفوذ را در راه نشان دادن ارزش‌ها به وسیله سینماگران به کار ببریم درست است. رحیم‌پور با بیان اینکه سینمایی دینی است که اثر مثبت در جامعه دارد، گفت: ماهیت سینمای دینی وابسته به محتوا و تاثیر و جهت آن است و همه آحاد بشر را می‌توان مخاطب سینمای دینی دانست. وی با بیان اینکه منطق فقه شیعه این است که «کل شی هو لک حلال حتی تعلم انه حرام بعینه» فقهای شیعه قائل به اصالت برائت هستند، گفت: یک ابزار فی‌نفسه ممکن است حرام نباشد اما چگونگی نحوه استفاده از آن می‌تواند منجر به حرام شدن آن شود. این استاد دانشگاه و حوزه در ادامه تصریح کرد: امام معصوم برای کسی که مشروب می‌خورد و برای اهل بیت شعر می‌خواند، صله فرستاد و اینگونه توجیه کرد که من برای شرابخواری او صله نفرستادم، بلکه برای شعرهای او فرستادم، همین‌گونه هم می‌توان درباره تمام فیلم‌های خارجی و داخلی نمره داد و گفت از یک جهت دینی و از جهت دیگر غیردینی هستند. وی در پایان خطاب به حاضران گفت: تا چه زمان می‌خواهیم بگوییم سینمای دینی ممکن است یا نه؟ باید راه بیفتیم و عمل کنیم.