محمدمهدی همچون پدرش در قامتی استوار دست بر سینه گذارده و به میهمانان آیین بزرگداشت پدر شهیدش خوشامد می‌گوید. فرزند شهید بودن کار آسانی نیست، فرقی نمی‌کند فرزند یک بسیجی شهید باشی یا یک سردار شهید، البته تفاوت کوچکی می‌کند و آن اینکه شاید خیلی‌ها آن بسیجی شهید را نشناسند و تا ابد این فرزند شهید همچون پدرش گمنام بماند اما آن فرزند شهید باید یک فرد عادی در جامعه باشد اما نمی‌تواند عادی رفتار کند چون منسوب به یک واژه است: فرزند شهید. همه پدرش را کم و بیش می‌شناسند، انتظارهایی که از ایشان و امثال محمدمهدی می‌رود به مراتب بیش از دیگران است و واقعا سخت است اما وقتی می‌بینی این فرزند سال‌ها تحت تربیت پدری همچون حاج احمد کاظمی‌بزرگ شده است و می‌تواند ادامه‌دهنده راه او باشد دلت قرص و محکم می‌شود که الحمدلله فرزندانش در راه این نظام و انقلاب هستند و می‌توانند مثل پدرشان جزو بهترین‌ها باشند. محمدمهدی کاظمی، فرزند سردار شهید کاظمی در دیدار خانواده شهدا با مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۹ خرداد ۱۳۸۹  از ایشان می‌پرسد: «می‌خواستم بدانم انتظاری که شما از پدر ما داشتید ایشان توانستند برآورده کنند؟  حضرت آقا فرمودند: بله، خیلی. من کارهای بزرگی را به عهده ایشان محول کردم، کارهایی که به همه نمی‌دادم و اطمینان نمی‌کردم، ایشان با بهترین وجه آنها را به انجام می‌رساند. روزی که من یکی از این مأموریت‌ها را به شهید کاظمی محول کردم، بعضی‌ها بودند توی سپاه که باور نمی‌کردند ایشان بتواند این کار را انجام بدهد اما ایشان رفت و به بهترین وجه آن را انجام داد. ایشان جزو بهترین‌های من بود.» سردار شهید حاج احمد کاظمی ‌در تاریخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۸۴ همزمان با ایام عرفه در حین انجام مأموریت در یک سانحه هوایی شربت شهادت نوشید.