فیلم هولوکاستی «پسر شائول» به‌عنوان بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان گلدن‌گلوب اعلام شد و در لیست اعلام شده ابتدایی از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینمایی به عنوان یکی از 9 فیلم برگزیده است و این در حالی است که بسیاری از فیلم‌های ارزنده سینمایی در سال 2015 به‌عنوان آثاری غیرانگلیسی زبان جایی در لیست اسکار ندارند. مساله‌ای که اعتراض نشریه خودی «گاردین» را هم دربر داشت و باز هم شائبه دستوری بودن جایزه اسکار را به حقیقت تبدیل کرد، چرا که اگر از جنبه‌های فنی و براساس نگاه جشنواره‌های هنری مانند ونیز و کن هم به این مساله بپردازیم، عدم حضور فیلم سوئدی زبان «کبوتری برای تأمل در باب هستی روی شاخه نشست» به‌عنوان برنده شیر طلایی ونیز و نیز برنده جشنواره کن شگفت‌آور است؛ همان فیلم تایوانی «آدمکش» به کارگردانی هو شیائوشن که یکی از بحث برانگیزترین آثار سینمایی در سال 2015 بوده و در نظرسنجی نشریه معتبر سینمایی سایت‌اند ساوند به‌عنوان بهترین فیلم امسال برگزیده شد. این عدم توجه به قابلیت‌های سینمایی آثار، برگرفته از نگاه سیاست‌ورزانه اسکاری‌هاست که باز هم در رویه‌ای مرسوم به سمت آثاری بی‌مایه و با رویکرد سیاسی رفته‌اند و با همین دیدگاه تقابل گرایانه اسکار با دین و نام کشورهای شرکت‌کننده، شاهد نادیده گرفته شدن توانایی‌های فنی فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» ساخته مجید مجیدی بوده‌ایم؛ این در حالی است که این اثر برجسته در اولین حضور بین‌المللی خود در جشنواره الف و معتبر مونترال با تحسین مخاطبان و منتقدان روبه‌رو شده بود.
اما فیلم سوگلی امسال سردمداران اسکار که همان اهالی پشت پرده سینمای هالیوود هستند، فیلمی در هوای هولوکاستی با نام «پسر شائول» است و اهالی به ظاهر آکادمیک اسکارنشین در رویه‌ای کاملا همراستا با ماهیت خود اثری سیاست‌ورزانه را برگزیده‌اند که احتمال کسب جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان اسکار را هم دارد. کارگردان این فیلم که حمایت سران صهیونیستی هالیوود را پشت سر دارد، هنگام دریافت جایزه یکشنبه‌شب گلدن‌گلوب تاکید کرد که نگذاریم حادثه هولوکاست فراموش شود! و این پیامد جایزه اعطایی سران غربی به او بود. مجارستان با فیلم منتخب خود، «پسر شائول» برای اولین بار توانست گلدن‌گلوب را تصاحب کند. فیلمی به کارگردانی لازلو نمس، فیلمساز ۳۸ ساله‌ای که فعالیت فیلمسازی‌اش را به‌عنوان دستیار کارگردان برای فیلم‌های کوتاه و بلند در فرانسه و مجارستان آغاز کرد و پس از ساخت اولین فیلم کوتاه ۳۵ میلی‌‌متری با عنوان «با کمی صبر» برای تحصیل کارگردانی به نیویورک نقل مکان کرد. او از دستیاران بلاتار، کارگردان مطرح مجاری است و از این رو آثارش برگرفته از ریتمی کند و به شکل سکانس پلان است. فیلم «پسر شائول» به دنبال آن است تا از زاویه‌ای متمایز به مساله هولوکاست و داستان‌های اردوگاه مرگ آشویتس بپردازد و با توجه به جایگاه یهودیت در این ماجرا و نیز حضور صهیونیست‌ها در بدنه سینمای قدرت‌طلبانه امروز جهان، باید حساب مجزایی برای این فیلم باز کرد! شائول در این فیلم به‌عنوان راوی و هدایتگر داستان به دنبال آن است تا در میان اجساد بسیار، جنازه کودکی را که ادعا می‌‌کند پسر اوست از دست ماموران نازی عبور داده و طبق تشریفات مذهبی دین یهود دفن کند و برای این کار دنبال یک خاخام یهودی در میان زندانی‌‌ها می‌گردد. تلفیق مذهب و سیاستی که تزریق شده از تفکر غربی است موجب اقبال فیلم «پسر شائول» در جشنواره فیلم کن و دریافت تندیس کالسکه طلایی از جشنواره زاگرب و جایزه گلدن‌گلوب شده و حال در ادامه علاقه‌مندی‌ها در انتظار جایزه اسکار خواهد بود.  بدیهی است تمجیدهای بسیاری که از این فیلم شده نه از بابت حمایت از اثری هنری با قابلیت‌های فنی بلکه به دلیل توجه به فیلمی در پاسداشت هولوکاست است، چنانکه روزنامه آلمانی «دی‌ولت» در مطلبی فیلم را اولین کشف جدی سینما(!) پس از فیلم هولوکاستی «فهرست شیندلر» ساخته اسپیلبرگ دانست که در سال 1994 جوایز بسیاری از جمله جایزه اسکار بهترین فیلم و جایزه اسکار بهترین کارگردانی را به دست آورد.