گابریله مارکوتی: لازم نبود نوستراداموس باشی که پیش‌بینی کنی بازی لیورپول و یونایتد از آن دست بازی‌های کلاسیک نخواهد شد. درست که پرافتخارترین باشگاه‌های تاریخ فوتبال انگلیس مقابل هم قرار می‌گرفتند و درست که برای تماشای یک فوتبال جذاب لزوما نباید تیم‌ها و بازیکنان درجه یک در زمین باشند، اما چیزی که این بازی نداشت هویت 2 تیم بود. یونایتد و لیورپول هویت سابق خودشان را از دست داده‌اند. یورگن کلوپ مشخصا در حال بخشیدن هویت جدیدی به تیمش است و در همین بازی هم رگه‌هایی از دورتموند را در لیورپول دیدیم. اما پروژه کلوپ در آنفیلد هنوز راه زیادی تا رسیدن به مقصد نهایی دارد. از سوی دیگر اما لویی فان‌خال هویتی به یونایتد داده است، منتها نه هویتی که شایسته این باشگاه باشد. این حقیقت که لینگارد و فلینی در ترکیب اصلی بودند و ماتا و ممفیس روی نیمکت نشسته بودند حاکی از این بود که طرح بزرگ فان‌خال برای این فصل شکست خورده، چون این
2 بازیکن قرار بود مهره‌های کلیدی تیم جدید یونایتد باشند. در نتیجه فوتبالی کند و کسالت‌بار را شاهد بودیم، همان چیزی که اعصاب پل اسکولز را به هم ریخته است. اما کاری که فان‌خال در نیمه دوم کرد حداقل نشان داد آنقدر که همه فکر می‌کنند هم محافظهکار نیست. یک امتیاز در زمین لیورپول نتیجه‌ای قابل قبول برای یونایتد بود، بویژه با وضعیتی که در 2 ماه اخیر داشتند اما فان‌خال در نیم ساعت آخر، احساس کرد می‌شود این بازی را برد و ممفیس و ماتا را به زمین فرستاد. درسته که گل رونی روی یک لحظه نبوغ و غریزه‌اش بود، اما به هر حال توپ اول را ماتا روی سر فلینی فرستاد. اگر یونایتد این بازی را می‌باخت و استوک آرسنال را می‌برد، تیم فان‌خال به رده هفتم سقوط می‌کرد و 5 امتیاز تا رده چهارم فاصله می‌گرفت اما شجاعت فان‌خال در نیمه دوم باعث شد تا یونایتد حالا تنها 2 امتیاز با تاتنهام در رده چهارم فاصله داشته باشد و 7 امتیاز با صدر جدول. برای همین بود که بعد از بازی وقتی از فان‌خال پرسیدند آیا یونایتد هنوز شانس قهرمانی دارد یا نه، پشت کلیشه‌های همیشگی «ما بازی به بازی پیش می‌ریم تا ببینیم چی میشه» مخفی نشد و گفت: «بله. ما هنوز می‌تونیم قهرمان بشیم و هر هفته داریم اینو نشون می‌دیم. فاصله فقط 7 امتیاز است و برای همین بله، من به قهرمانی فکر می‌کنم.» این حرف فان‌خال قطعا باعث تمسخر خیلی‌ها می‌شود، اما نکته مهم چیزی است که ذهنیت و روحیه او نشان می‌دهد. برای فان‌خال اصلا اهمیت ندارد بقیه درباره خودش و تیمش چه می‌گویند. فان‌خال فقط به فکت‌هایی که خودش می‌بیند توجه می‌کند.