گروه بین‌الملل: سمیر جعجع، رئیس حزب نیروهای لبنانی رسما از کاندیداتوری میشل عون، رئیس فراکسیون جریان ملی آزاد لبنان در پارلمان برای ریاست‌جمهوری حمایت کرد. وی در حالی این موضع سیاسی جدید را اتخاذ کرده است که خود کاندیدای رسمی جریان 14 مارس لبنان است. پس از حدود 10 سال از شکل‌گیری جریان 14 مارس برای نخستین‌بار است که چنین تناقض سیاسی آشکاری در بین این جریان شکل می‌گیرد: 1- از زمان تعیین کاندیداهای ریاست‌جمهوری، جعجع کاندیدای رسمی جناح 14 مارس بوده است. 2- درمیان بهت و ناباوری سمیر جعجع، حمایت غیررسمی سعد حریری، رئیس حزب ‌المستقبل از سلیمان فرنجیه، رئیس جریان المرده به عنوان کاندیدای ریاست‌جمهوری در آذرماه گذشته اعلام شد. دیدارهای 2 طرف (فرنجیه و حریری) در پاریس و به دور از نگاه رسانه‌های گروهی برگزار و سپس رسانه‌ای شد در حالی که هیچ مشورتی پیش از آن با شخصیت‌ها و جناح‌های مسیحی 14 مارس صورت نگرفته بود. 3-  در نهایت جعجع همچون حریری بدون مشورت با همراهان سیاسی‌اش در 14 مارس، از کاندیداتوری میشل عون، کاندیدای رسمی جناح 8 مارس حمایت کرد.
چرایی کاندیداتوری میشل عون از سوی سمیر جعجع
به نظر می‌رسد سمیر جعجع با علم به چگونگی توزیع آرا در پارلمان بوده است که به سرعت پس از کاندیداتوری سلیمان فرنجیه از سوی سعد حریری، دست به پاتک سیاسی هوشمندانه زده است. این اقدام جعجع می‌تواند عوامل مختلفی داشته باشد: 1- جعجع نشان می‌دهد به سهولت می‌تواند اقدام خودسرانه حریری را مقابله به مثل کند. 2- سمیر جعجع با این اقدام نشان می‌دهد انتخاب مسیحی در داخل بیت مسیحی را ارج نهاده و به رغم عضویت در 14 مارس با یک حزب مسیحی در جریان 8 مارس به ائتلاف رسیده است.
3- سمیر جعجع با این اقدام می‌تواند افکار عمومی جامعه مسیحی لبنان را بیش از گذشته با خود همراه کند و از آن در انتخابات شهرداری‌ها و انتخابات پارلمانی آینده لبنان بهره‌برداری سیاسی کند.
4- در صورت به قدرت رسیدن میشل عون، جریان سمیر جعجع می‌تواند برخی وزارتخانه‌های مهم دولت لبنان را از آن خود کند. 5- سمیر جعجع با این اقدام جایگاه خود را در بین 14 مارس همچنان حفظ کرده است، زیرا همان کاری را کرده که سعد حریری به رغم عضویتش در جریان 14 مارس (با حمایت از کاندیداتوری فرنجیه) انجام داده است.
6- وی تلاش کرده است ضمن پاسخ محکم به سعد حریری، به جامعه مسیحی لبنان نشان دهد که انتخاب رئیس‌جمهور آتی لبنان باید توسط مسیحیان انجام شود نه دیگران. سمیر جعجع در بیانیه‌ای که طی آن عون را به عنوان کاندیدای مورد حمایتش معرفی کرد به شکل زیرکانه‌ای از خواسته چند ساله اخیرش در قبال حزب‌الله یعنی خلع سلاح مقاومت عبور کرد و در میان درخواست‌هایی مبنی بر لزوم احترام به مصوبات بین‌المللی درباره لبنان و مشروعیت بین‌المللی، از خلع سلاح حزب‌الله هیچ سخنی به میان نیاورد و در مقابل به صراحت اعلام کرد در معادله دولت لبنان، اسرائیل دشمن لبنان است. پس از اعلام مواضع جدید سمیر جعجع همه منتظر موضع‌گیری حزب‌الله در قبال آن هستند با آنکه روشن است از نگاه حزب‌الله عون همچنان کاندیدای اول ریاست جمهوری لبنان است و همه بخوبی می‌دانند که عون حزب‌الله را در جریان روند تحولات با جعجع حتما قرار داده است. در این میان سلیمان فرنجیه که پیش‌تر اعلام کرده بود عون کاندیدای اول است و فقط در قبال عقب‌نشینی او وارد صحنه
ریاست جمهوری می‌شود، اعلام کرده است همچنان در بین کاندیداهای ریاست جمهوری است. در هر حال می‌توان گفت معادلات سیاسی درباره پرونده انتخاب رئیس‌جمهور لبنان پیچیده‌تر شده است اما این به آن معنا نیست که کار 8 مارس یا حزب‌الله در لبنان سخت‌تر شده است، زیرا چه سلیمان فرنجیه به میدان بیاید و چه میشل عون، در هر دو حالت این نمایندگان 8 مارس هستند که به قدرت سیاسی در لبنان می‌رسند ولی طرفی که بیش از همه دچار مشکل و دردسر می‌شود سعد حریری، حزب المستقبل، جریان 14 مارس و پادشاهی سعودی است که با این اقدام سمیر جعجع در تنگنای جدیدی در تحولات لبنان قرار گرفته‌اند.