عضو هیات علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: هنوز چیزی به‌نام برنامه ششم عرضه نشده و فقط رجزخوانی در این زمینه زیاد شنیده‌ایم. این سند که به‌تصریح خود مسؤولان دولتی برنامه توسعه نیست، باید هرچه زودتر پس گرفته و در حد توان دولت یک برنامه توسعه به مجلس ارائه شود. به گزارش تسنیم،  فرشاد مؤمنی با حضور در برنامه پایش اظهار کرد: برخورد دولت با دلارهای آزادشده از تحریم، کوته‌نظرانه بوده است. به دولت توصیه می‌کنم تک‌تک دلارهای نفتی‌مان را ذخیره استراتژیک بدانیم و اولویت‌ها را تعیین کنیم. وی ادامه داد: الآن که دولت با عجله اقدام به خرید هواپیما کرده، هیچ برنامه‌ای ندیدیم که در آن اولویت‌سنجی علمی انجام شده و براساس آن خرید هواپیما نسبت به ایجاد شغل یا مثلاً ارتقای بنیه تولیدی یا مهار بحران آب و از این قبیل اولویت دارد. به دولت پیشنهاد می‌کنم، به اعتبار شرایط خطیر و بسیار پیچیده اقتصادی که ایران دارد باید تک‌تک دلارهای نفتی و غیرنفتی را به عنوان ذخیره استراتژیک اعلام کنیم و بعد از بررسی‌های کافی و جدی در ارتباط با تخصیص هر یک دلار تصمیم بگیریم. این استاد دانشگاه گفت: خطرناک‌تر این است که این بی‌احتیاطی را از طریق ایجاد تعهد ارزی برای کشور دنبال کرده باشیم. یعنی تخصیص‌های بدون برنامه درباره ارز به صورت وام‌گیری و عدم توجه به اینکه وقتی می‌خواهیم اصل و فرع آنها را برگردانیم باید به دلار برگردانیم و در شرایطی که درآمد نفتی رو به سراشیبی دارد خدا نکند دچار اضطرارهایی بشویم که آن وقت امتیازهایی بدهیم برای دلارهای این ماجرا. بزرگ‌ترین ظلم این است که دولت مردم را تشویق به مصرف کند. مؤمنی همچنین افزود:  با خرید یا تجهیز بخش‌های مختلف کشور مخالف نیستم ولی اعتقاد من این است که اول اندیشه، بعد برنامه‌ریزی بر محور تعیین اولویت‌ها و بعد انتخاب مناسب‌ترین؛ هیچ کشوری از قرن 19 تا الآن به توسعه نرسیده الا اینکه ابتدا اولویت را به حمل و نقل ریلی داده که هم از نظر انرژی‌بری، آلودگی، ارزبری و حتی وسعت مخاطبان می‌تواند برای کشور ثمربخش‌تر باشد. بنابراین مساله اساسی این است که با اندیشه و برنامه‌ریزی اولویت‌های خود را با نگرش درازمدت تعیین کنیم و بعد تخصیص منابع بدهیم چون بی‌شمار دلار که نداریم. بزرگ‌ترین ظلم این است که دولت مردم را تشویق به مصرف کند. این استاد دانشگاه بیان کرد: بر احوال افرادی که به جای تلاش، بالندگی و تقویت تولید اقدام به تشویق برای بهره‌مند شدن کنند، باید گریست. این کشور با چنین اندیشه‌هایی عاقبت خیری نخواهد داشت. بزرگ‌ترین ظلم این است که در شرایط فعلی تشویق به مصرف را در کشور در اولویت قرار بدهیم. به جای اینکه به کسی ماهی بدهیم بهتر است که ماهیگیری به وی یاد بدهیم. مؤمنی گفت: برخی از مقامات اقتصادی کشور تا به آنها می‌گویی اقتصاد باید سمت نرخ رشد 8 درصدی برود، اعلام می‌کنند که سالانه 200 میلیارد دلار به ما بدهید تا این کار را انجام دهیم. وی افزود: اساس ماجرا این است که مساله تولید داخلی و حمایت از آن تنها با غیرت حل نمی‌شود و مقداری خرد و برنامه و ساختار نهادی که به صورت سیستمی باید مشوق تولید باشد هم لازم است. من امیدوارم که یک برنامه جدی راجع به ساماندهی بانک‌ها که بعضی‌ها در بهم‌ریختگی اقتصاد ایران نقش دارند طرح‌ریزی می‌شود. بدون تردید نظام قاعده‌گذاری اشتباهات فاحشی به نفع غیرمولدها داشت که از دلش این فرصت‌های دامن زدن به سوداگری مسکن و ساختمان و سکه و امثالهم پدیدار شد. مومنی تصریح کرد: اینها که انحصار مالی بودند به جای اینکه به فکر مردم و توان اقتصادی کشور باشند متأسفانه آب را گل آلود کردند تا افراد خاص سود غیرعادی ببرند. چند روز پیش یکی از مقامات مهم بانک مرکزی یک مصاحبه بسیار غم‌انگیز را انجام داده و از اینکه بانک‌ها مصوبه شورای پول و اعتبار را در زمینه کاهش نرخ بهره رعایت نکرده بودند به صورت تلویحی ابراز شادمانی کرده بود. در حقیقت به بانک‌های به معنای واقعی ملی نیاز داریم. واقعاً یکی از کانون‌های اصلی نیازمند اصلاح نظام قاعده‌گذاری کشور، بازارهای پولی و مالی است. اشتباهات فاحشی در عرصه سیاست‌گذاری پولی و بانکی صورت گرفته و منافع گروه‌های غیرمولد به مصالح عامه مردم و تولیدکننده‌ها ترجیح داده شده و عاقبت چنین چیزی قاعدتاً شرایط بحرانی است ولی راه حل این نیست که ورشکسته شوند، راه نجات این است که اشتباهات خود را تصحیح کنیم. بانک‌ها به وضعیت غم‌انگیزی رسیده‌اند و علیه تولید ایرانی فعالیت می‌کنند. با این شیوه برنامه‌ریزی حالاحالاها به توسعه نمی‌رسیم. مؤمنی در ارتباط با شروع برنامه ششم توسعه گفت: با این طرز برنامه‌‌ریزی که ما انجام می‌دهیم برای رسیدن به یک کشور توسعه‌یافته حالاحالاها باید بدویم. حرف زدن و اینکه بتوانیم با یکدیگر با منطق برای رسیدن به راه حل صحبت کنیم واقعاً برای حل مشکلات لازم است اما کافی نیست. مؤمنی تصریح کرد: ما خوشبختانه ذخیره دانایی موجودمان در اندازه‌ای است که بتوانیم یک برنامه راهگشا برای کشور بریزیم ولی ناهنجاری‌هایی در سازه‌های ذهنی، نظام قاعده‌گذاری و نظام توزیع منافع هست که باعث می‌شود آن چیزی که به عنوان برنامه هویت جمعی پیدا می‌کند به یک موجود بی‌یال و دم شبیه شود. هنوز چیزی به نام برنامه ششم عرضه نشده و فقط رجزخوانی در این زمینه زیاد شنیده‌ایم. این سند که به تصریح خود مسؤولان دولتی برنامه توسعه نیست باید هرچه زودتر پس گرفته شده و در حد توان دولت یک برنامه توسعه به مجلس ارائه شود. این اقتصاددان گفت: درباره بودجه باید خیلی صریح به نمایندگان گرامی این مساله را گوشزد کنم که لطف کنند به اندازه انتخابات اوایل اسفند به سرنوشت‌ساز بودن این سند (بودجه) توجه بکنند، کاستی‌ها و نواقص بسیار جدی در بودجه وجود دارد و ما در موسسه دین و اقتصاد به‌تدریج کاستی‌های این سند را با بیان جزئیات با مردم و نمایندگان در میان خواهیم گذاشت، فقط امیدوارم به قاعده‌ای که در سیکل‌های سیاسی متداول هست منافع ملی تحت‌الشعاع منافع شخصی، منطقه‌ای و باندی قرار نگیرد.