ابراهیم حاتمی‌کیا تاکید کرد یکی از مهم‌ترین مسائل کشور در حوزه بین‌الملل موضوع سوریه است. به گزارش مهر، ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردان فیلم سینمایی «بادیگارد» پس از پایان نشست این فیلم سینمایی که صبح دیروز در برج میلاد برگزار شد، در جمع خبرنگاران حاضر شد و به سوالات آنها پاسخ داد. حاتمی‌کیا با بیان این که باید در سینما حرف روز را بیان کرد، گفت: حرف سینماگران در سینما باید حرف روز باشد و یکی از مهم‌ترین حرف‌های کشور ما موضوع سوریه است. شما نگاه کنید جلوی در ورودی همین سالن برای حفظ امنیت، گیت اشعه ایکس گذاشته‌اند، داعش هم به کشور ما نزدیک شده است و مرزهای کشورمان را نیز به گیت اشعه ایکس مجهز کرده‌ایم و امیدوارم فیلمسازهای ما متوجه این موضوع شوند و فیلم‌های خود را متوجه وضعیت خاص کشور کنند اما متاسفانه می‌شنویم آثاری که درباره این موضوع ساخته شده وارد جشنواره نشده است، ۹۰ درصد فیلم‌ها متوجه این خطر نیستند و بی‌توجهی به بچه‌های رزمنده ظلم بزرگ است.
حاتمی‌کیا ادامه داد: این توجیه درست نیست که ممکن است آثاری از این دست نتوانند موضوع را نمایش دهد. اتفاقا باید این آثار ساخته شوند و باید فیلمسازی که خطر را پذیرفته و برای فیلمسازی به عراق رفته تشویق شود. من نمی‌دانم در ساختار و برنامهریزی جشنواره چگونه برنامهریزی می‌شود که لزوما ۱۰ تا ۲۰ فیلم وارد مسابقه شوند. باید این بچه‌ها بیایند و کارشان دیده شود بویژه فیلمسازی که رفته در عراق کار کرده و هر لحظه احتمال ترور او وجود داشته باید مورد احترام قرار گیرد ولی می‌بینیم در حاشیه جشنواره هستند. این فیلمساز ادامه داد: من نه به محمد حیدری کار دارم، نه حتی به آقای ایوبی و آقای جنتی، با آقای روحانی کار دارم. چطور می‌شود فیلم‌هایی از این دست وارد مسابقه نمی‌شوند، حتی اگر ضعیف باشند. به هرحال این موضوع، موضوع روز ماست. چه کنیم که هنوز هم مثل زمان جنگ مسؤولان سمت شمال می‌ایستند، در حالی که در جنوب جنگ است. خطر پشت مرزهای این کشور است و دوستان متوجه نیستند. کارگردان فیلم سینمایی «بادیگارد» در پاسخ به اینکه چرا تا به حال برای تهیه مستند به سوریه نرفته است، گفت: والله می‌خواستم به سوریه بروم و امروز می‌خواستم تهران نباشم اما نشد. وی در پاسخ به این سوال که آیا «بادیگارد» سکانس حذفی هم داشته است، افزود: به هیچ عنوان هیچ سکانس حذف شده‌ای نداشتیم.
حاتمی‌کیا در پاسخ به این سوال که آیا فیلم شما برای نسل امروز هم جذاب است، گفت: من مهندسی دقیق از این بحث ندارم و حرف خود را در فیلم زده‌ام. شاید مخاطب این فیلم در طول زمان یا در لحظه ارتباط برقرار کند. گمان می‌کردم خانم‌ها با این فیلم ارتباط برقرار نکنند اما بازخوردهایی که در سینما دیدم متوجه شدم آنها هم مانند جوان‌ها با این فیلم ارتباط خوبی برقرار کرده‌اند. کارگردان «بادیگارد» در پاسخ به سوالی درباره حس و حال آرمان‌خواهانه و دهه شصتی فیلم گفت: بله! این موضوع کاملا آگاهانه بود. من دلتنگ آن روزها هستم، چرا که خالص‌ترین روزها و شفاف‌ترین لحظه‌ها را در آن برهه زمانی داشتیم. حاتمی‌کیا درباره احتمال گرفتن سیمرغ در جشنواره تصریح کرد: رقابت یک موضوع درون جشنواره‌ای و یک فرض هنری است. امسال فیلم‌های خوب و پرزحمتی دیدم. حاتمی‌کیا درباره مسیر فیلمسازی خود در ادامه «آژانس شیشه‌ای» و «بادیگارد» گفت: این یک قاعده نیست که این مسیر را بخواهم ادامه بدهم. یک وقتی ممکن است احساس کنم که یک موضوعی را باید صریح بگویم و آن را می‌گویم. یکسری فیلم‌ها هست که مانیفست است و تعریفی برای خودش دارد. فیلم‌هایی که مانیفست است این بحث‌ها را هم دارد. یکی از خبرنگاران از حاتمی‌کیا پرسید شنیده شده شما در جشنواره سال آینده با فیلمی مربوط به مدافعان حرم به جشنواره می‌آیید که وی پاسخ داد: هیچ برنامه خاصی در این موضوع ندارم و هیچ چیز مشخص نیست. کارگردان سینمای ایران ادامه داد: ای‌کاش توری برای دوستان فیلمساز بگذارند تا با فضایی مانند سوریه از نزدیک آشنا شوند، البته می‌دانم این موضوع بسیار سخت است و شرایط امنیتی خاصی دارد اما کاش امثال قاسم سلیمانی‌ها شرایطی را فراهم می‌کردند که چنین اتفاقی بیفتد.
حاتمی‌کیا در پایان گفت: گاهی گفته می‌شود از فیلم‌های مربوط به سوریه حمایت کافی نمی‌شود که به نظر من بهانه است. من این را قبول ندارم و هرکسی می‌خواهد در این رابطه فیلم بسازد باید بجنگد و برای فیلم خود تلاش کند، حتی اگر پسر من باشد. آنهایی که نمی‌جنگند و سفارشی فیلم می‌سازند معمولا فساد می‌کنند. ما به‌عنوان فیلمساز باید یاد بگیریم که بجنگیم و به هر نحوی فیلم‌های خود را بسازیم.
ابراهیم حاتمی‌کیا همچنین در نشست خبری فیلم در پاسخ به اولین سوال مجری که از او پرسید آیا «بادیگارد» نقطه عطفی در کارنامه اوست؟ گفت: نقطه عطفی در کار نیست. این هجدهمین فیلمی است که من ساخته‌ام و من روال خودم را طی می‌کنم. اما حال این جشنواره برای من سال 65 است. اولین فیلمم «هویت» که مصادف شد با عملیات «کربلای 5» و من خیلی خجالت می‌کشیدم که در سینما بودم و داشتم فیلم می دیدم و بچه های روایت فتح همه در جنگ و جبهه بودند. الان هم همین حال را دارم وقتی شنیدم که بچه‌های مستند رفته‌اند سوریه برای شهرهای آزاده شده. این مسیری است که دارم طی می کنم و همیشه سعی کرده‌ام که آنچه در بیرون می‌گذرد را ببینم و در فیلمم منعکس کنند. این تعابیر دوستان هست و محترم است اما برای من یک مسیر است. مثل همین انقلاب و همین نظام.