مهدی طاهرخانی: هواداران پرسپولیس همانقدر که امسال از دیدن بازی‌های جذاب و تماشاگرپسند لذت بردند و نسبت به این موضوع به دیگر تیم‌های لیگ برتری فخر فروختند، همان اندازه اذیت شدند. کدام دوره را به یاد می‌آوردند که تا هفته نوزدهم لیگ، صاحب 7 پنالتی شده باشند و از این تعداد 5 بارش را از دست داده باشند؟ تقابل با ذوب‌آهن شاید آینه تمام قدی باشد از وضعیت امسال سرخ‌ها. چگونه تیم اصفهانی در خانه‌اش به گل رسید؟ با چند حمله؟ قطعا مهم‌ترین و اصولی‌ترین حمله آنها مربوط به گل دوم‌شان بود، همان گلی که موجب شد مدیرعامل این تیم از شدت خوشحالی کارش به بیمارستان بکشد. راهکار برانکو برای برون‌رفت تیمش از این وضعیت چیست؟ می‌شود همه آنها را حواله بدشانسی کرد؟ اگر آنها اینچنین تصور کنند هفته سی‌ام از راه می‌رسد و پرسپولیس کماکان در کمرکش جدول است و در حال توجیه که حقم نبود گل بخورم، نباید آن سانتر گل می‌شد، پنالتی‌هایم با بدشانسی به بیرون رفت و... نوزده هفته گذشته و متاسفانه برانکو همچنان با معضلات ساده و دم‌دستی مواجه است و جالب‌تر اینکه راهکارهایش منجر به حل مشکل نمی‌شود. بازی بعد طارمی روی ذکاوتش پنالتی می‌گیرد و لابد این‌بار قرار است بنگر پشت ضربه بایستد و از آنجایی که بنگر در عمرش پنالتی‌زن نبوده و نیست آن هم احتمالا هدر می‌رود و پنالتی بعد می‌ماند و فشار کشنده برای یک پنالتی‌نزن دیگر! تیمی که می‌خواهد در لیگ «100 درصد» نتیجه‌گرای ایران که صدرنشینانش با استقبال 2 هزار نفری در خانه مواجه می‌شوند، قهرمان شود باید علاوه بر هجومی بازی کردن، پلن دومی برای هنگام پیش افتادن از حریف داشته باشد. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این فصل قرمزها مربوط به زمانی است که گل نخست را می‌زنند. در چنین وضعیتی ناگهان تیم برانکو دچار یک استرس درونی می‌شود و از اجرای فوتبال اولیه خود عاجز می‌ماند. از این رو تیم کم‌کم به عقب می‌نشیند و با توجه به کیفیت دروازه‌بانان و مدافعان این تیم نمی‌شود منتظر بسته ماندن دروازه ماند. مثال می‌خواهید؟ بازی با همین ذوب‌آهن. برانکو بار دیگر حدفاصل گل علیپور تا گل تبریزی را نگاه کند. به تعویض‌هایش. (حتی اگر اجباری باشد) به نوع بازی خط هافبک در کنترل بازی. به توپ‌هایی که مهاجمان به راحتی از دست می‌دهند تا فشار روی تیم متزلزل روی دفاع بیشتر از قبل شود. اینها ربطی به شانس ندارد. اینها دقیقا مواردی است که باید در دل تمرین حل شود. یافتن پنالتی‌زن اینگونه نیست که هر بار به یک بازیکن ماموریت بدهی و بگویی عزیزم برو برای نخستین‌بار در زندگی‌ات برایم گلزنی کن! برانکو بار دیگر به گل مرتضی تبریزی در آخرین دقایق بازی نگاه کند. برانکو از خودش بپرسد نقش عالیشاه در آن زمان چه بود که اجازه داد اسماعیل‌فر به سادگی برای نخستین‌بار در طول بازی نفوذ کند و با فراغ بال بدون هیچ مشکلی هدفمند سانتر کند. از خودش بپرسد رضا نورمحمدی و محسن بنگر چرا خط آفساید را شکستند و جالب‌تر اینکه این 2 که تبریزی را از آفساید درآوردند در هنگام سانتر چگونه باعث دریافت گل شدند. نورمحمدی در صورتی که قادر بود با پرش توپ اول را بزند، تعلل کرد و بیشتر خواست با دست بازیکن حریف را کنترل کند اما توپ از او رد شد و بنگر هم پشت تبریزی ایستاد تا در صورتی که لوبانف همانند 5 گل قبل روی خط دروازه ایستاده بود، دروازه باز شود. واقعیت این است. شانس و بدشانسی را فراموش کنید. خراب کردن 5 پنالتی یعنی مربی هنوز به گزینه اصلی نرسیده است و منتظر ششمین پنالتی باشید. ایستادن بنگر و نورمحمدی هنگام سانترها ربطی به اقبال ندارد. خرید لوکا ماریچ و اومانیا با قیمت زیاد چرا منجر به نیمکت‌نشینی شده است؟ 19 هفته گذشته و نکته شگفت‌انگیز این است که تیم برانکو به‌رغم هجومی بودن بیشتر از 2 گل در هیچ مصافی نزده است. اینها نشانه چیست؟ پرسپولیس تا قبل از گل یک تیم است و بعد از آن یک تیم دیگر. با رفع اینها یک تیم قهرمان می‌شود نه شعار و غر زدن. یک جای کار می‌لنگد و برانکو این را می‌داند پس بهتر است عوض آدرس غلط و سردر گم کردن هواداران، به آنها بگوید هنوز کار داریم تا یاد بگیریم بعد از پیش افتادن، نترسیم، کپ نکنیم و امیدمان را به خط دفاعی و دروازه‌بانی نبندیم که «حقیقتا» قابل اعتماد نیستند.
همه به دنبال بازگرداندن سوشا
دریافت 6 گل در 3 بازی از سوی لوبانف باعث شده برانکو بشدت خواستار حل موضوع سوشا باشد. در خاتمه بازی با ذوب‌آهن، برانکو با صحبت با طاهری خواستار حل مشکل سوشا مکانی شد. در خاتمه نیم‌فصل نخست و نمایش نه چندان مطمئن سوشا مکانی، برانکو در جلسه‌ای که با طاهری داشت به او تاکید کرد به هر قیمتی که شده باید بیرانوند جذب شود. پیرو همین درخواست بود که دروازه‌بان نفت به باشگاه پرسپولیس آمد اما خبری از امضای
قرارداد نشد. با این وجود دلالان حدود 30
دی وی دی از گلرهای خارجی را تحویل باشگاه دادند که برانکو پس از دیدن عملکرد همه این گلرها سرانجام رای به انتخاب لوبانف داد. دروازه‌بانی که گفته می‌شود گلر شماره یک ازبکستان است. اما در همان بازی تدارکاتی در جام شهدا مقابل سایپا مشخص شد این ازبک که اصالتی روس دارد از اضافه وزن مشهودی برخوردار است و چندان هم مطمئن نیست. اما ناگهان سوشا اجازه حضور در تمرین را پیدا کرد و پس از چند جلسه تمرین، برانکو در تیم اصلی خود از وجود مکانی استفاده کرد که این نشان می‌داد او قید لوبانف را زده است. اما یک پست بی‌موقع از سوشا مکانی در اینستاگرام کار را خراب کرد و دادستانی تهران اجازه حضور او در رقابت‌ها را ملغی کرد! وقتی این اتفاق افتاد برانکو دیگر چاره‌ای نداشت جز اعتماد به این دروازه‌بان خارجی. اما او در سومین بازی متوالی که درون دروازه قرار گرفت باز هم 2 گل دریافت کرد! شاید وی در تساوی مقابل ذوب‌آهن چندان مقصر نبود اما نکته آنجاست که کلا ذوب‌آهن فقط یک موقعیت گلزنی داشت و آن هم به درون دروازه راه پیدا کرد. در خاتمه بازی، برانکو با عصبانیت از دستیار ایرانی‌اش خواست تا به باشگاه بگوید، به هر قیمتی باید به پرونده سوشا مکانی ورود و حکم محرومیت عجیب او را لغو کنند. برانکو متوجه شده که لوبانف اعتماد به نفس لازم را ندارد و همچنین مربی دروازه‌بانان پرسپولیس در گزارشش به مربی تیم گفته چند هفته زمان می‌برد تا این گلر ازبک اضافه وزنش را برطرف کند. حالا با اصرار برانکو باید دید مدیران پرسپولیس چه کاری برای سوشا مکانی انجام می‌دهند. قطعا لوبانف قادر به مبدل‌شدن به گزینه اصلی و شماره یک نیست و سوشا مکانی می‌تواند با بازگشتش مجددا شروع دوباره‌ای را با قرمزها داشته باشد.