پیمان زمانی: امسال برای سی‌وهفتمین سال پی در پی، مردم بصیر و همدل ایران عزیز، فارغ از هر شغل، دیدگاه، مذهب، زبان و قومیت، پرچم زیبا و روح‌انگیز همدلی و همزبانی را در بهمن آزادی و استقلال، به اهتزاز درمی‌آورند. ایرانیان فهیم، نیک آگاهند که حضور پرشورشان در پاسداشت پیروزی انقلابشان – که مالک اصلی آن خود مردمند - ضامن امنیت، اقتدار، اتحاد، استقلال، نشاط ملی و حفظ تمامیت ارضی ایران اسلامی عزیزشان است. ایرانیان بصیر، عالمانه آگاهند که «ما برای آنکه ایران، گوهری تابان شود، خون دل‌ها خورده‌ایم» و ایمان دارند که «ما برای آنکه ایران، خانه خوبان شود، رنج دوران برده‌ایم».
ایرانیان فرهیخته، به شایستگی دانایند که حضور پرشورشان در روز پاسداشت انقلاب بزرگشان (در 22 بهمن‌ماه)، ادای دین به خون شهدا و جانبازی ایثارگران و آزادگانی است که برای همین پاسداشت و به امید بقای این انقلاب، حماسه‌ای بی‌نظیر آفریدند. در سی و هفتمین سالگرد پیروزی انقلاب آزادی و استقلال، همه می‌آیند تا باز زیباترین غزل تجلی حضور را برای ثبت در دیوان همدلی و همزبانی بسرایند؛ این نه یک پیشگویی است و نه یک پیش‌بینی؛ بلکه یک حقیقت است و روایتی که در 36 سال گذشته، به تواتر رسیده است. در روز 22 بهمن امسال نیز کشاورز، معلم، دانشجو، بازاری، هنرمند، کارگر، کارمند، دانش‌آموز، نظامی، پزشک، مهندس، ورزشکار، پرستار، خانواده، زن، مرد، پیر، جوان، دختر، پسر، نوجوان و حتی کودک، همه و همه می‌آیند تا روی ماه عزت و اقتدار ایران که سرای امیدشان است، بوسه مهر بزنند و یادآور شوند که این انقلاب در سال 57 با حضور همه اقشار به پیروزی دست یافت و تا ابد هم متعلق به همه اقشار است. آری! همه می‌آیند تا 22 بهمن امسال را در یک پنجشنبه به یاد ماندنی رقم بزنند.
در این میان، حضور پرشور جوانان که صاحبان آینده این آب و خاک هستند، از زیباترین تصویرهای خلق شده در راهپیمایی‌های 22 بهمن است؛ جوانانی که با شور و نشاط و با امید به آینده، می‌آیند تا این پیام را به دنیا صادر کنند که:«ما جوانان ایرانی، وارثان این انقلاب و از سلاله پدران و مادران انقلابیمان هستیم و تا رسیدن به ایرانی بالنده، انقلابی خواهیم ماند». تصویر زیبای دیگر در راهپیمایی‌های 22 بهمن، حضور خانوادگی ایرانیان است؛ پدران و مادرانی که دست در دست فرزندان دلبندشان می‌آیند تا پیام‌رسان این مهم باشند که: «ایرانیان یک خانواده همدل و بزرگ انقلابی‌اند». فردا خانواده ایرانی در کنار سازمان‌های فرهنگی، اجتماعی و خدماتی حضور پرشور دیگری را در تاریخ این کشور به ثبت خواهند رساند. فردا اندک اندک، خیل مستان از راه می‌رسند و قطره قطره، جمع می‌شوند تا دریای باعظمتی از اتحاد را برای جهانیان به نمایش بگذارند؛ دریایی که در روح و جان استکبار، بیم طغیان انقلابیون و سرنگونی استکبار دیکتاتور را نشر می‌دهد. فردا در یک برنامه‌ریزی خودجوش و متعهدانه مردمی، خانواده بزرگ و مقتدر ایرانیان به یاد روح الله(ره) می‌آیند تا پشتیبان ولایت فقیه باشند تا آسیبی به این مملکت نرسد. فردا اکران نمایش تاریخی و بی‌نظیر «مشارکت اجتماعی» و «ضمیر خودآگاه جمعی» را در شهرها و خیابان‌های ایران عزیز شاهد خواهیم بود؛ نمایشی که نوایی همگانی در تیتراژ آن، زیبا و رسا چنین می‌خواند: «ای ایران ای مرز پرگهر / ای خاکت سرچشمه هنر / دور از تو اندیشه بدان / پاینده مانی و جاودان».