محمدرضا کردلو: یک ماه پیش درست 22 دی‌ماه، اوباما در مهم‌ترین بخش نطق سالانه‌اش می‌گوید: «آمریکا امروز قدرتمندترین کشور روی کره زمین است؛ تمام. دیگران حتی به ما نزدیک هم نیستند. حتی نزدیک هم نیستند». به فاصله چند ساعت از این سخنرانی، یک خبر به سرعت در رسانه‌های بین‌المللی بازتاب پیدا می‌کند: «10ملوان آمریکایی توسط سپاه پاسداران در خلیج‌فارس بازداشت شدند».
اما این خبر ادامه دارد. چند ساعت پس از بازداشت ملوانان آمریکایی تصاویری از اوج حقارت ارتشی که داعیه قدرتمند‌ترین نیروی نظامی جهان را دارد منتشر می‌شود. ملوانان آمریکایی شاید از بدو تاسیس نیروی دریایی ایالات متحده به این شکل تحقیر نشده باشند. همین خبر برای خوشحالی مردم ایران و منطقه کافی است. علاوه بر ایران، مردم در بسیاری از کشورهای منطقه نیز در شبکه‌های اجتماعی تصاویر ملوانان دست‌بسته ایالات متحده را منتشر می‌کنند و به نیروی دریایی سپاه جمهوری اسلامی درود می‌فرستند. اتفاق بی‌نظیر و غرورآفرینی رخ داده است. بیش از 60 سال حضور و تجاوز آمریکایی‌ها در منطقه حالا با تحقیر آنها به نقطه عطف تبدیل می‌شود. نقطه عطفی که پایان ادعاهای پرطمطراق ارتش آمریکا و آغاز «دورانی تازه» برای ایران و منطقه است.
یک ماه می‌گذرد. 22 بهمن 94 در شرایطی که ایالات متحده و جناح غربگرا در داخل کشور امیدوارند ماحصل توافق هسته‌ای و «برجام»، از حجم شعارهای «مرگ بر آمریکا» بکاهد، در خیابان‌های پایتخت و خیابان‌های ایران اتفاق دیگری می‌افتد. آمریکا که 22 دی در خلیج‌فارس تحقیر شده بود، 22 بهمن در خیابان‌های ایران تحقیر می‌شود. «مرگ بر آمریکا»ی تکراری همان گزاره‌ای بود که اوباما و جناح غربگرا می‌خواستند در فرآیند مذاکرات و همه این روزهای پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، حذفش کنند. اوباما صریحا در روزهای بعد از توافق هسته‌ای گفته بود: «باید تحولی، حتی تدریجی، در داخل ایران روی دهد تا به این نتیجه برسند که شعار مرگ بر آمریکا باعث می‌شود ایران در چشم بخش بزرگی از جهان منزوی شود».
22 بهمن 94، به جهات فراوانی متمایز از گذشته بود. اولین 22 بهمن پسابرجام، آخرین امیدهای جناح غربگرا را که برای از میان برداشتن و حذف «مرگ بر آمریکا» حتی خاطره و خواب دروغین به نام امام ساخته بودند، ناامید کرد. «امام موافق حذف «مرگ بر آمریکا» بودند» تنها چند روز پس از روی کار آمدن دولت یازدهم به نقل از پدرخوانده تیتر شد. در روزهای بعد و بعدتر و در جریان مذاکرات کسانی تلاش کردند با «عادی‌سازی» روابط، ایالات متحده را بزک کنند تا مگر «این شیطان بزرگ را با این خصوصیات -که از ابلیس بدتر است- بزک کنند و به شکل فرشته وانمود کنند». در همه این ایام رهبر حکیم انقلاب درباره طراحان پروژه بزک آمریکا تذکر می‌دادند: «چرا؟ دین به‌کنار، انقلابیگری به‌کنار، وفاداری به مصالح کشور چه می‌شود؟ عقل چه می‌شود؟ کدام عقلی و کدام وجدانی اجازه می‌دهد انسان قدرتی مثل قدرت آمریکا را به‌عنوان دوست، به‌عنوان مورد اعتماد، به‌عنوان فرشته‌ نجات انتخاب بکند؟... ملت بزرگ ایران این شیطان بزرگ را از کشور بیرون کرد؛ نباید بگذاریم دوباره بازگردد، نباید بگذاریم از در رفت، از پنجره بازگردد، نباید اجازه بدهیم نفوذ پیدا کند؛ دشمنی اینها تمام نمی‌شود».
22 بهمن 94، عاشقان سلفی انداختن با اوباما در میدان آزادی و ذوق‌زدگان جناح غربگرا که به امید «پرواز مستقیم تهران- نیویورک» حتی «مرگ بر آمریکا» را در روز تاریخی تشییع شهدای غواص در تهران بر نمی‌تابیدند، دیدند که مردم از پیر و جوان و زن و مرد دارند با «مرگ بر آمریکا» سلفی می‌گیرند. بازتاب خبری رسانه‌های جهان از 22 بهمن 94 هم بر «مرگ بر آمریکا»ی پسابرجام بیشتر از باقی شعارها تاکید داشت. مثلا نوشته بودند: «مردم ایران نشان دادند برای‌شان برجام و غیربرجام تفاوتی در دشمنی با آمریکا ایجاد نمی‌کند». همین یک خط برای امیدواران به کدخدا کافی است، اگر اهل عبرت باشند اما انگار نیستند. انگار اهل عبرت نیستند که یکی از آقایان دولتی پس از مراسم باشکوه 22 بهمن گفته است: «حضور پرشکوه و چشمگیر امسال مردم در راهپیمایی، به خاطر موفقیت هسته‌ای است»! مسؤولان دولتی در این ایام اظهارات لطیفه‌وار زیاد دارند اما این یکی دیگر نوبرش را آورده است با این اظهارات. تکرار باشکوه‌تر و رساتر شعار «مرگ بر آمریکا» به خاطر موفقیت هسته‌ای است؟!!