گروه ورزشی: سال 95، سال المپیک است؛ سالی که مشخص می‌کند در همه ماه‌های از دست رفته، دست‌اندرکاران ورزش چه کرده‌اند تا رتبه هفدهمی ایران در المپیک 2012 لندن در بدبینانه‌ترین حالت ممکن تکرار و در خوشبینانه‌ترین شرایط رتبه‌ای بهتر از آن حاصل شود. البته «وزیر دانشگاهی ورزش ایران» دست به پیش‌بینی عجیبی زده و گفته کاروان ورزش ایران در «خوشبینانه‌ترین» حالت ممکن تنها می‌تواند 6 مدال در ریو بگیرد. او در توضیح کامل پیش‌بینی خود گفته است: «ما در دوره قبل 12 مدال دریافت کردیم. با احتساب سال 2012 براساس روندی که بعد از پیروزی انقلاب داشتیم میانگین هر دوره 4 و نیم مدال است. اگر بخواهیم این آمار را بدون احتساب جهش ناگهانی کسب مدال در سال 2012 بررسی کنیم، میانگین کسب مدال 3 و نیم است. عدد 4 و نیم با نگاه علمی قابل تکرار است اما اگر خوشبینانه بگوییم 6 مدال و اگر خیلی خوشبینانه‌تر نگاه کنیم کسب 7 یا 8 مدال هم می‌توان در نظر گرفت اما از این رقم تجاوز نخواهد شد البته در خیلی رشته‌ها حسب اتفاقات و تغییراتی که صورت می‌گیرد ممکن است برخی اتفاقات خاص بیفتد اما نباید جامعه را بیش از حد خوشبین کنیم و صحبت‌هایی بیان کنیم که منطبق با عقل نباشد. باید واقعیات را در نظر گرفت البته این مساله نباید مانع تلاش بیشتر ما شود». با خواندن صحبت‌های وزیر ورزش چند سوال مطرح می‌شود. اول اینکه گرفتن میانگین از مدال‌های کسب شده در طول تاریخ ورزش ایران بعد از انقلاب چگونه می‌تواند ملاکی باشد برای پیش‌بینی تعداد مدال‌ها در سال 2016؟ مگر قرار است با این همه هزینه‌ای که ورزش ایران این سال‌ها روی دست مردم گذاشته، کاروان ورزش ایران در سال 2016 همان نتایجی را بگیرد که مثلا ورزش ایران در زمان جنگ گرفته است؟ «علم» کجای این محاسبه «وزیر دانشگاهی» قرار گرفته، آن هم در شرایطی که گودرزی و همکارانش در وزارت ورزش در این سال‌ها همیشه شعار «کار علمی» سر داده‌اند؟ چگونه است که ورزش ایران می‌تواند در المپیک 2012، 12 مدال بگیرد و بالاتر از بسیاری از کشورهای صاحبنام در رده هفدهم قرار بگیرد اما وزیر ورزش پیش‌بینی می‌کند با وجود هزینه‌های سرسام‌آوری که در این 3-2 ساله در ورزش کشور انجام گرفته تعداد مدال‌های ایران در المپیک ریو در «خوشبینانه‌ترین حالت» از 7 یا 8 مدال تجاوز نخواهد کرد؟ البته شاید مهم‌ترین بخش صحبت‌های گودرزی جایی است که او گفته باید پیش‌بینی‌ها «منطبق با عقل» باشد. وزیر ورزش در شرایطی گفته باید منطبق با عقل پیش‌بینی کرد که خود او پیش از جام جهانی برزیل و قبل از اینکه تیم‌ملی پا به بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش دنیا بگذارد، پیش‌بینی کرد تیم‌ملی ایران، تیم‌های بوسنی و نیجریه را می‌برد و حتی شانس تساوی برابر آرژانتین را هم دارد. شاید از همان پیش‌بینی می‌شد اختلاف او با کی‌روش را به وضوح دید اما مشخص نیست آیا پیش‌بینی انجام گرفته توسط وزیر ورزش درباره نتایج تیم‌ملی منطبق با عقل بوده است یا خیر. جالب اینجاست که گودرزی در بخشی از پیش‌بینی‌اش درباره مدال‌های ایران در المپیک ریو گفته که «نباید جامعه را بیش از حد خوشبین کنیم و صحبت‌هایی بیان کنیم که منطبق با عقل نباشد. باید واقعیات را در نظر گرفت». دوباره با مراجعه به پیش‌بینی گودرزی از نتایج تیم‌ملی پیش از حضور در جام‌جهانی، باید از وزیر ورزش پرسید آیا آن حرف‌های شما براساس واقعیت بود و آیا آن حرف‌ها باعث خوشبینی در جامعه نشد؟ باید از او پرسید آیا آن پیش‌بینی غیرواقع‌بینانه از نتایج تیم‌ملی در دیدار با حریفانش در برزیل تنها برای «زدن» فوتبال نبود؟ به هر حال به نظر می‌رسد رویکرد متناقض وزیر ورزش تنها حکایت از یک مساله دارد و آن هم این است که گودرزی سخت نگران نتایج ورزش ایران در المپیک ریو است. او با این حرف‌هایش می‌خواهد این‌طور در تاریخ ثبت کند که 1- پیش‌بینی نتایج ضعیف ورزش ایران (گرفتن 7 یا 8 مدال با توجه به درخشش ورزش ایران در المپیک قبلی نتیجه فوق‌العاده ضعیفی به حساب می‌آید) را کرده بود و 2- کسب 7 یا 8 مدال واقعیت ورزش ایران است و نتایج درخشان المپیک لندن تنها یک استثنا بوده است. با همه این اوصاف و در شرایطی که ورزش ایران روزهای ناامیدکننده‌ای را در اکثر رشته‌های المپیکی پشت‌سر می‌گذارد، وزیر ورزش باید بداند نتیجه‌ای که در المپیک ریو ثبت می‌شود، دقیقا کارنامه او و همکارانش در وزارت ورزش است و نمی‌توان از الان با شانه خالی کردن، جلوی هرگونه حسابرسی را در روزهای پایانی تابستان 95 گرفت.