مهدی طاهرخانی: برخلاف پرسپولیس که لیگ را با شکست‌های متوالی آغاز و حتی خانه‌های پایین جدول را هم تجربه کرد، استقلال به واسطه تجربه مظلومی و سیستم نتیجه‌گرای او، همواره از بالانشینان جدول بود و مدت زیادی صدر را نیز در کنترل خود داشت. با این وجود مقایسه استقبال هواداران 2 تیم بازگوکننده وضعیت وارونه‌ای است. تیم صدرنشین در روز بازی با ضعیف‌ترین تیم لیگ برتر که طبیعتا فرصت مناسبی بود برای بیشتر کردن فاصله‌اش با رقبا، منتظر حضور هوادارانش بود تا جشن خود را کامل کند اما باز هم یکی، دو هزار نفر بیشتر به آزادی نیامدند تا مشخص شود مشکل هواداران استقلال با صدرنشینی هم حل نمی‌شود. در سوی مقابل پرسپولیس که کم‌کم خودش را از پله‌های پایینی و کمرکش جدول جدا کرد و حالا در کورس قرار دارد، روز به روز جمعیت حاضر در ورزشگاه آزادی را بیشتر از قبل می‌بیند و در بزنگاه مناسب با حربه موثر رایگان کردن طبقه دوم، ناگهان جمعیت فراموش شده را به ورزشگاه می‌کشاند.
اینک یک سوال وجود دارد: چرا مدیریت استقلال در روز بازی با استقلال اهواز سراغ رایگان کردن طبقه دوم نرفت؟ پاسخ دو چیز بیشتر نیست: یا اینکه دوست ندارند در بازی‌های تهران جمعیت به آزادی بیاید و حالت دوم اینکه احساس کردند شاید همانند تبریز و مشهد این حربه موثر نیفتد و با نیامدن هوادار، شرمنده شوند.اینکه چرا مظلومی ترجیح می‌دهد در خانه با هواداران کمتری بازی کند خود بحثی جداگانه است که از قضا دلایل خاص خود را دارد اما سوال دیگر این است چرا هوادار استقلال با وجود تکیه بر صدر و شانس بسیار زیاد برای تصاحب عنوان قهرمانی،تمایلی به حضور در ورزشگاه آزادی ندارد؟
اگر در یک بازی مهم‌تر از استقلال اهواز، مدیریت استقلال، طبقه دوم را رایگان کند باز می‌شود منتظر حضور دست کم 50 هزار هوادار آبی‌ها بود؟ یافتن جواب کمی سخت است و شاید باید منتظر آن بازی خاص ماند و دید اولا مدیریت استقلال بازی را رایگان می‌کند و ثانیا استقبال صورت می‌پذیرد یا نه؟ با این وجود دلایلی متقن وجود دارد که موجب شده هواداران آبی نسبت به همتایان قرمز خود کمتر به ورزشگاه بیایند. برای پی بردن به دلیل اصلی بهتر است یک مقایسه‌ای انجام دهیم.
برای یافتن پاسخ باید ابتدا این سوال را مطرح کرد چرا در دو بازی اخیر پرسپولیس، این استقبال صورت پذیرفته است؟ اگر 3 ماه قبل یا پیش‌تر، مدیران قرمز یکی از بازی‌های خود را به صورت رایگان اعلام می‌کردند باز هم این استقبال خوب صورت می‌پذیرفت؟ بدون تردید همان مقدار که بحث گرانی و معیشت در خالی شدن سکوها موثر بوده، بحث کیفی هم به اندازه قابل ذکری مطرح بوده است. جدول را کاملا فراموش کنید. گل‌های خورده و زده و جایگاه در جدول را بی‌اعتبار بدانید و تنها کیفیت استقلال و پرسپولیس را مقایسه کنید. بدون تردید پرویز مظلومی همه چیز را فدای کمیت کرد و تا جایی که توانست کیفیت را فدا کرد و سراغ فوتبال نتیجه‌گرا رفت.تا اینجای کار هم طبق این فرمول موفق بوده است و توانسته با وجود همه کمی و کاستی‌ها استقلال را صدرنشین کند. اما در این سو پرسپولیس احترام زیادی را (ولو تا لحظه پیش افتادن) برای کیفیت‌اش قائل بوده است. شاید هیچ مثالی بهتر از آخرین داربی نباشد. فیلم بازی را مجددا مرور کنید. روی هم رفته استقلال چقدر حمله کرد؟چند موقعیت خاص داشت؟ آنها همانند همه فصل با فوتبال نتیجه‌گرا مقابل پرسپولیس حاضر شدند و به هر ترتیبی که بود تا ثانیه‌های پایانی از حریف پیش افتادند اما در این سو پرسپولیس چه قبل از عقب افتادن چه بعد از آن بارها حرکات ترکیبی انجام داد و تنها این برتری محض رحمتی نسبت به مهاجمان قرمز بود که اجازه نداد بیشتر از یک بار (آن هم از روی اتفاق) دروازه استقلال باز شود.
قطعا آنچه برانکو پخته و به روی میز گذاشته، وسوسه‌انگیز‌تر از دستپخت مظلومی است. فارغ از اینکه دو آشپز چه موادی را در اختیار دارند باید قبول کرد سرمربی آبی‌ها آنچنان که باید و شاید حواسش به بوی مطبوع دستپختش نبوده است. استقلال 2 فصل قبل با امیر قلعه‌نویی تا جایی که توانست با فوتبال نتیجه‌گرا هواداران را از سکوها دور کرد و شاید اگر مظلومی کمی زیبایی را به صدرنشینی‌اش می‌افزود امروز استقبال بیشتری از بازی‌های استقلال صورت می‌پذیرفت.
اگر جایگاه پرسپولیس خانه 14 جدول بود و اگر بلیت طبقه دوم رایگان نبود طبیعتا در بازی با سپاهان این جمعیت به آزادی نمی‌آمد اما برانکو تیمش را با فوتبال هیجان‌انگیز بالا کشید، باشگاه حاضر به هزینه شد و هوادار نشان داد اگر بستر فراهم باشد او ضلع سوم این مثلث است.از این رو اگر استقلالی‌ها خواهان عوض شدن بازی روی سکوها به نفع خودشان هستند بهتر است بعد از مدت‌ها کمی به فکر کمیت باشند. یک غذا علاوه بر مغذی بودن باید بوی مطبوع داشته باشد: این همان نکته‌ای است که مظلومی باید به آن توجه کند اگرنه آش و کاسه سکوها همین است که بود، ولو با رایگان کردن کل ورزشگاه.