گروه بین‌الملل: جنون نوعثمانی دیکتاتور آنکارا، این کشور را به سوی بحرانی همه‌جانبه سوق می‌دهد و در عین حال اربابان غربی اردوغان را هم به ورطه رسوایی و شکست راهبردی در منطقه خاورمیانه می‌کشاند. رئیس‌جمهور ترکیه به هر دری می‌زند که شکست خود در سوریه را با ایجاد جنگی فرامنطقه‌ای و کشاندن آمریکا، ناتو و ائتلاف سعودی به آن از چشم افکار عمومی بپوشاند و در حالی که مشخصا جرات حمله نظامی مستقیم به شام را ندارد، با ادامه گلوله‌باران شمال سوریه از آن سوی مرز، بمباران شمال عراق توسط جنگنده‌های اف16 و همچنین گسیل داشتن فوج تازه‌ای از تروریست‌های تکفیری به مناطق شمالی استان حلب سعی می‌کند شرایط را بحرانی جلوه دهد اما اشتباه او آنجاست که به قیمت ایجاد بحران برای همسایگان، ترکیه را هم دچار یک جنگ داخلی تمام‌عیار کرده که چشم‌اندازی صلح‌آمیز برایش متصور نیست. علاوه بر این اردوغان که
2 ماه و نیم پیش به دنبال هدف قراردادن بمب‌افکن روسی در آسمان سوریه، از چتر حمایتی آمریکا و ناتو بر کشورش در صورت ورود به هر جنگی خبر می‌داد به مرحله جنگ لفظی با همین اربابان غربی رسیده است.
او تا جایی پیش رفت که نه‌تنها واشنگتن را به‌خاطر تروریست محسوب نکردن یگان‌های مبارز کرد سوریه (ی‌پ‌گ) به حمایت از تروریسم متهم کرد، بلکه پا را از گلیم خود هم فراتر گذاشت و اعلام کرد پنتاگون علاوه بر کردها در تسلیح داعش در سوریه و عراق نیز دست داشته است. این فاش‌گویی چنان بر کاخ سفید گران آمد که فردای آن باراک اوباما تماس تلفنی طولانی و پرتنشی با همتای ترک برقرار کرد تا او را شخصا توجیه کند. اما در پایان 80 دقیقه جر و بحث نه‌تنها به نظر نمی‌رسد که او در سر عقل آوردن اردوغان درباره سوریه توفیقی به دست آورده باشد بلکه ساکن کاخ سفید واشنگتن در خلال این مکالمه تاریخی که قرار بود اتمام حجت غرب با سگ هارش در منطقه باشد، حتی با لحن تهدیدآمیزتری نسبت به قبل از سوی ساکن کاخ سفید آنکارا مواجه شد. اگرچه پلان کلی‌تر آمریکا برای منطقه، رفتار تهدیدآمیز آنکارا با همسایگانش را توجیه می‌کند اما گرفتن موضع مستقیم در مقابل ارباب، طغیانی بی‌سابقه در روابط 2 کشور پس از اجرای طرح مارشال در آناتولی محسوب می‌شود. طبق نقشه صهیونیستی تجزیه خاورمیانه بزرگ که اوباما به صورت پنهان آن را پی می‌گیرد، نباید خطری از جانب ترکیه متوجه سرزمین‌های مورد ادعای کردها شود اما اردوغان که یکی از بازندگان اصلی جنگ سوریه است، قصد دارد از انفجارهای مهیب اخیر در پایتختش برای تشدید جنگ با کردها در خاک خود و همچنین عراق و سوریه سوءاستفاده کند. تقریبا به فاصله یک ماه پس از انفجار خونین در استانبول که دست‌کم جان 10 توریست آلمانی را گرفت و بیش از 15 نفر را زخمی کرد، پایتخت ترکیه هدف 2 انفجار علیه نظامیان قرار گرفت که تاکنون مجموعا 28 کشته و 60 مجروح برجا گذاشته است. رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر داووداوغلو هم مبارزان کرد سوریه را مسؤول این انفجارها دانسته و تأکید کردهاند ترکیه به انتقام این حملات بر خواهد خواست. انفجارهای اخیر را گروه موسوم به شاهین‌های آزادی کردستان یا «تاک» که در خود ترکیه فعال هستند برعهده گرفته است. دفتر ریاست جمهوری ترکیه اعلام کرده اوباما در تماس تلفنی جمعه بر حق آنکارا برای دفاع از خود تاکید و درباره پیشروی‌های اخیر مبارزان کرد نزدیک مرزهای ترکیه ابراز نگرانی کرد. همچنین به گفته دفتر اردوغان، اوباما گفته است مبارزان کرد یگان‌های مدافع خلق سوریه نباید از رویدادهای اخیر سوءاستفاده کنند و مناطق بیشتری را تحت کنترل خود درآورند. اما کاخ سفید محتوای دیگری از مکالمه طولانی 2 رئیس‌جمهور منتشر کرده که براساس آن اوباما خواستار توقف حملات توپخانه‌ای آنکارا به مناطق شمالی سوریه شده و 2 طرف را به «خویشتنداری متقابل» دعوت کرده است. وزارت خارجه آمریکا نیز که مبارزان کرد را متحدی توانمند برای مقابله با گروه تروریستی داعش می‌داند، قراردادن سلاح در اختیار آنها را منکر شد. در نهایت کار بدانجا کشید که شرف مالکوچ، مشاور عالی اردوغان زبان به تهدید طرف آمریکایی گشود که اگر آمریکا حزب اتحاد دموکراتیک کردهای سوریه را تروریست نشناسد، آنکارا ممکن است پایگاه هوایی اینجرلیک را به روی نظامیان واشنگتن ببندد.
ناتو: برای جنگ ترکیه بهایی نمی‌دهیم
اما این فقط رابطه آنکارا با واشنگتن نیست که شکرآب شده بلکه ناتو و شورای امنیت سازمان ملل هم هر کدام به شکلی پشت ترکیه را خالی کردهاند. ناتو آب پاکی را روی دست اردوغان ریخته که بر خلاف تصور قبلی در هر برخورد مستقیمی با روسیه روی کمک‌های نظامی سازمان پیمان دفاعی آتلانتیک شمالی حساب باز نکند. اگرچه به موجب بند 5 معاهده ناتو، در صورتی که یکی از اعضای این ائتلاف هدف حمله قرار بگیرد، بند دفاع جمعی لازم‌الاجرا و این ائتلاف علیه کشور مهاجم، وارد عمل می‌شود. اما «جین آسلبورن»، وزیر خارجه لوکزامبورگ به نشریه آلمانی اشپیگل می‌گوید: «ناتو نمی‌تواند به خودش اجازه بدهد به دلیل تنش‌های اخیر ترکیه و روسیه وارد درگیری نظامی با روسیه شود. این ضمانت بند 5 معاهده ناتو تنها زمانی که یکی از کشورهای عضو هدف حمله آشکار قرار بگیرد، معتبر است اما ما برای جنگی که ترکیه شروع‌کننده آن باشد، بهایی پرداخت نخواهیم کرد».