عبدالباری عطوان:  4 کشور عربی حاشیه خلیج‌فارس به سرکردگی عربستان با منع سفر اتباع خود به لبنان علیه این کشور اعلام جنگ کردند. آنان همچنین از اتباع خود خواستند لبنان را ترک کنند. همه این اقدامات فقط به خاطر مخالفت لبنان با تصمیم وزرای خارجه اتحادیه عرب برای محکوم کردن ایران صورت گرفته است. عربستان سعودی به دلیل حمایت مالی از بعضی همپیمانان خود در لبنان و وعده کمک 4 میلیارد دلاری برای تسلیح ارتش و نیروهای امنیتی لبنان، انتظار داشت دولت و همه طوایف حاکمیت و کرامت خود را کنار بگذارند و زیر سلطه دولت سعودی باشند و علیه دشمنان آل‌سعود اعلام جنگ کنند و هیچ اهمیتی نمی‌دهد که این موضع‌گیری‌ها می‌تواند چه خطری برای امنیت لبنان و جامعه و بافت جمعیتی این کشور داشته باشد. نمی‌دانیم عربستان سعودی از لبنان و نخست‌وزیر و نخبگان سیاسی این کشور چه می‌خواهد؟ آیا انتظار دارد که «تمام سلام»، نخست‌وزیر لبنان سینه‌خیز از بیروت به ریاض برود تا بعد درباره بخشیدن این کشور فکر کند. بسیار دشوار است که این روزها بتوانیم سیاست‌های عربستان سعودی و «غضب»اش که ستون فقرات این کشور را تشکیل می‌دهد و باعث شده است دوستانش به شکل سریعی کم شوند و در مقابل، دشمنانش یا کسانی که با این کشور اختلاف دارند، بیشتر شوند را بفهمیم؛ در حالی ‌که عربستان در این بین مهم‌ترین سلاح خود یعنی«پول» را به دلیل کاهش بها و درآمدهای نفت از دست می‌دهد و وارد 2 جنگ بدون پایان یکی در یمن در همسایگی‌اش در جنوب و دیگری در سوریه به دلایل انتقامجویانه شده است. لبنان از عربستان کمک مالی نخواسته بود بلکه عربستان چنین پیشنهادی را مطرح کرد. ارتش لبنان متعلق به همه مردم این کشور است و عقیده آن مبتنی بر مقابله با هرگونه تجاوزگری اسرائیل است، بنابراین توقف کمک مالی در درجه نخست به نفع رژیم صهیونیستی است و همچنین باعث کاهش توان آن در مقابله با تروریسم می‌شود. عربستان سعودی از حزب‌الله متنفر است و امیدوار بود که رژیم صهیونیستی در حملات سال 2006 آن را نابود کند. درست مانند تلاش‌های کنونی این کشور برای از بین بردن ائتلاف «انصارالله– صالح». ولی حملات 31 روزه اسرائیل با پیشرفته‌ترین جنگنده‌ها و تانک‌های آمریکایی موفقیت‌آمیز نبود. رهبران عربستان سعودی بخوبی می‌دانند که جبران باسیل وزیر خارجه لبنان است و نه وزیر خارجه دولت عربستان به همین دلیل وی باید سیاست‌ها و توازن طایفه‌ای در این کشور را رعایت کند و همین مساله درباره «سلام» نخست‌وزیر نیز صدق می‌کند. این یک اشتباه دیپلماتیک و سیاسی و اخلاقی است که از آنها خواسته شود از این توازن‌ها خارج شوند. اگر می‌خواهی از تو اطاعت شود به اندازه توان از آنها بخواه و برادرت را اگر برادر خود بدانی عذرش را بپذیر. اقدامات عربستان باعث می‌شود لبنان وارد بحران و بی‌ثباتی و فتنه و شاید هم جنگ داخلی شود. عربستان توصیف‌ها و اهانت‌هایی را علیه حزب‌الله مطرح کرده که انسان از به زبان بردن آنها شرمگین می‌شود. تهدیدی مبنی بر اقدام‌های «انتقامجویانه» جدیدی را می‌شنویم که ممکن است عربستان و همپیمانانش در حاشیه خلیج‌فارس انجام دهند مانند اخراج لبنانی‌ها از اراضی‌شان یا تسلیح شبه‌نظامیان سنی برای مقابله با حزب‌الله، همانطور که آقای «نهاد مشنوق» وزیر کشور لبنان به آن اشاره کرد اما همه این اقدامات بر شهروند معمولی لبنان و لقمه نانش تاثیر منفی می‌گذارد؛ امری که باعث بالا گرفتن و افزایش دشمنی و نفرت نسبت به عربستان شده و در این شرایط حساسی که عربستان در آن به سر می‌برد، مهمات خوبی برای تبلیغ علیه این کشور را فراهم می‌کند. لبنان اشتباهی نکرده که عذرخواهی کند، آیا پاسداری از امنیت و ثبات کشور و تلاش از ورود به جنگ داخلی و طایفه‌ای، گناهی است که باید به خاطر آن عذرخواهی کرد؟ این سوال را مطرح می‌کنیم ولی انتظار جواب نداریم.