علیمحمد آجورلو: 9 اسفندماه مصادف با سالروز شهادت یکی از شهدای بزرگواری بود که جان خویش را در راه صیانت از میهن عزیزمان تقدیم کرد و در لباس یک بسیجی به درجه رفیع شهادت در راه اسلام و انقلاب نائل آمد. سردار شهید سیدمحمدرضا حمیدی، از شهدای فرهنگی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و فرزند آیتالله سیدهاشم حمیدی، از شاگردان حضرت امام خمینی(قدسسره) بوده که در سال 1341، همزمان با «لغو مصوبه انجمنهای ولایتی و ایالتی» در خانوادهای مذهبی دیده به جهان گشود. شهید حمیدی قبل از انقلاب در فعالیتهای مختلف اسلامی- انقلابی شرکت کرده و در تکثیر و توزیع اعلامیه سخنرانیهای امامخمینی(قدسسره) فعالیت بسزایی داشت و با انگیزه الهی در ادامه این مسیر تا پیروزی انقلاب اسلامی استوار باقی ماند. ایشان پس از اخذ دیپلم در سال 58 با اینکه پدر بزرگوارش مایل بود جهت ادامه تحصیل و پاسداری از سنگرهای اعتقادی در حوزه علمیه ثبتنام کند، به حکم ضرورت در سال 59 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و مرحله جدیدی از عمر پربارش را جهت پاسداری، حفظ و گسترش آرمانهای انقلاب اسلامی آغاز کرد. شهید حمیدی با شروع جنگ تحمیلی به جبهه عزیمت کرد تا اینکه در عملیات والفجر4 در قلههای مرزی سردشت، مجروح و یک کلیهاش را از دست داد و مدتی در بیمارستان بستری شد اما در این مدت به هیچ عنوان آرام و قرار نداشت و بهرغم مخالفت فرماندهان مافوقش با وجود اینکه خود از سرداران بود و درجه سرتیپ دومی داشت از سپاه مرخصی بدون حقوق گرفته و بهعنوان بسیجی داوطلب در بهمن سال 62 دوباره عازم جبهه نبرد شد و در سحرگاه روز 9 اسفندماه سال 62 در جزیره مجنون (هنگام تصرف پل طلائیه) به لقاءالله پیوست. پیکر نورانی و مطهر این شهید در سال 1376 بعد از گذشت 14 سال به میهن اسلامی بازگشت و در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد. در بخشهایی از وصیتنامه گرانبهای شهید حمیدی آمده است: «این را بدانید که تا ما چنین مکتبی یعنی اسلام و چنین رهبرانی همچون حسین(ع) و خمینی داریم هیچگاه تن به ذلت و بردگی نخواهیم داد. خدا زمین را هیچگاه بدون حجت نمیگذارد، نایب بر حقش، آن مظهر تقوی، عدالت، رشادت، درایت، خضوع و خشوع است و این نیز برای ما امتحانی است تا مشخص شود که آیا ما عاشق هستیم؟ ما امت هستیم؟ ما رهرو هستیم یا نه؟ امید است از امتحانات الهی موفق بیرون بیاییم. به هر حال به حسب وظیفه شرعی به خدمت در سپاه اسلام مشغول شدم، باشد که از این سپاه که همه نوع فضائل معنوی و اخلاقی در آن هست، بهره گیرم و این وجود وابسته به دنیا را از زنگار پاک کرده باشم...».