از اکران فیلم «بادیگارد» در جشنواره فیلم فجر تا این روزهای اکران دانشگاهی، این اثر و کارگردان برجسته‌اش مورد توجه اهالی خبر و نظر قرار گرفته‌اند. ابراهیم حاتمی‌کیا در تازه‌ترین گفت‌وگویش که با روزنامه شرق صورت گرفت، پاسخ‌های قاطعی به معترضان داد و در انتقاد از انفعال مدیران سینمایی دولت یازدهم عنوان داشت که رأس هرم اجرایی کشور برخلاف لباسی که بر تن داشته، هیچ نسبتی با هنر و فرهنگ ندارد!  در بخشی از متن گفت‌وگوی ابراهیم حاتمی‌کیا، کارگردان فیلم «بادیگارد» آمده است: «انتقاد صرفا به ایوبی و جنتی بازنمی‌گردد. متأسفانه رأس هرم اجرایی کشور برخلاف لباسی که بر تن دارد، هیچ نسبتی با هنر و فرهنگ ندارد. در این آشفته‌بازار وقتی زیردستان نیز از سربازانی انتخاب شوند که دغدغه این بحث را ندارند، اگر لازم به ایستادن پای اصولی باشد، چون خصلت ایستادگی نیاموخته‌اند، با هر باد موافق و مخالفی جا‌به‌جا می‌شوند و رفتارشان پر از تناقض‌های مدیریتی است. آقایان ایوبی و جنتی هر دو از عالم دیپلماسی به عالم فرهنگ آمده‌اند. عالم دیپلماسی با عالم فرهنگ فاصله‌ای به تناسب وسط تنور و بیرون از تنور دارد. ظاهرشان خیلی به هم شبیه است؛ کت و شلواری هستیم، خیلی تیپ‌هایمان ‌تر‌و‌تمیز و مرتب است، مثل هم لباس می‌پوشیم ولی عمیق که شویم، دیپلمات‌هایی که به فرهنگ آمده‌اند، مرد مبارزه و ایستادگی در جایگاه‌هایی که باید باشند، نیستند چون چشم‌شان به تلکس رمزی شده است، نه اجتهاد شخصی. مطمئن هستم آقای ایوبی در طول صدارتش یک‌بار هم با روحانی دیدار و تقاضای کمک به سینما نداشته، حتی آقای جنتی هم همین‌طور ولی ببینید در دوران مرحوم سیف‌الله داد یا همین شمقدری، چقدر از رئیس‌جمهور وقت  فرصت گرفتند و پول و امکانات به سینما تزریق کردند. مرد فرهنگی اگر بداند در جایگاهی که اشغال کرده، مؤثر نیست استعفا می‌دهد ولی چون این دوستان قرار نیست در حوزه فرهنگ بمانند و اینجا منصبی است برای ارتقا به جاهای دیگر، پس هیچ‌وقت چنین اتفاقی نخواهد افتاد، مگر آنکه‌ آنقدر شور شود که به نوعی عذرش را بخواهند. مقام معظم رهبری جایگاه فرهنگ را اینگونه تعریف کرده‌اند که «فرهنگ را ذیل سیاست جا ندهید» و از اهالی فرهنگ خواسته‌اند که در جایگاهی بالاتر بایستند. وقتی می‌بینم آقای روحانی یک‌ بار هم در جلسات «شورایعالی سینما» که با چه مصیبتی شکل گرفت، شرکت نمی‌کند تا لااقل در جریان بخشی از مسائل قرار بگیرد، دیگر چه می‌توانم بگویم؟ اصلا ایشان به‌عنوان رئیس شورایعالی، این شورا را کنار گذاشتند و برایشان جزو بحث‌های حاشیه‌ای شده است. اگر از این به بعد به فرهنگ و سینما توجهی ویژه نداشته باشند، سهمی از دستاورد رفع تحریم‌ها نصیب سینما نمی‌شود. مسؤولان جوری از بی‌بودجه بودن خزانه فرهنگ حرف می‌زنند که انگار می‌خواهند مسؤولیت از گردن‌شان برداشته شود. باید به ایشان گفت آقا یا اینجا نمی‌آمدی به‌عنوان مسؤول بنشینی یا بابت این صندلی‌ای که رویش نشسته‌ای، باید برای بچه‌های هنر و سینما بجنگی، خون ‌دل بخوری و پایشان بایستی تا این مسائل حل شود. اما من می‌بینم این اتفاق نمی‌افتد. چرا نمی‌افتد؟ چون مسؤولان فعلی، جنگاوران حوزه فرهنگ نیستند، متخصصان حوزه سیاست و دیپلماسی‌اند. دیپلماسی قواعد متفاوتی دارد. دیپلمات امروز یک چیز می‌گوید، فردا حرفش را عوض می‌کند... امروز بچه‌های ما دارند جلوتر از قلعه می‌جنگند و الا داعش الان پشت دروازه ما و در حال توآمدن بود. برای همین بحث جنگ زنده و خیلی هم جدی است. هر وقت هم که بحث جدی‌تر شده و خبر از قصرشیرین آمده که ممکن است از آنجا وارد شوند، همه‌مان دیدیم که خوف برمان داشته. جنگ برایم هنوز زنده است. قاسم سلیمانی زنده است و مسیر، مسیری است که هنوز ادامه دارد. یک وقتی فکر می‌کردیم یک روز که جنگ تمام شد، این عده برمی‌گردند به پادگان‌ها و سر زندگی‌شان می‌نشینند اما می‌بینید که چنین خبری نشد. جنگ هنوز ادامه دارد و هیچ کاری هم نمی‌شود کرد و به بدترین شکلش هم دارد اتفاق می‌افتد.