برای تیمی که از 6 بازی نخست لیگ 4 بازی را با شکست پشت سر گذاشته است، بازگشت به کورس قهرمانی خودش یک قهرمانی است. اما شاگردان برانکو موفق به انجام این کار مهم شدند. با این وجود تنها به واسطه قانون تفاضل گل جام را از دست دادند. درست برعکس اسپانیا که بازی رودررو قهرمان را تعیین می‌کند در اینجا تفاضل گل تعیین‌کننده است یعنی اگر قانون ایران و اسپانیا یکی بود در لیگ پانزدهم پرسپولیس قهرمان محسوب می‌شد و در لیگ سال 2006- 2007 این بارسا بود که بالاتر از رئال فاتح جام می‌شد. اما قوانین متفاوت دو کشور باعث شده در طول سال‌های اخیر قهرمانان آنها تنها به خاطر تفاوت قانون تعیین شوند.  اما حالا که در لیگ ایران تفاضل گل ارزش محسوب می‌شود و حتی می‌شود از آن به‌عنوان یک امتیاز سرنوشت‌ساز یاد کرد ارزش گلرها نمود زیادی پیدا می‌کند. چرا استقلال خوزستان به‌رغم اینکه هم‌امتیاز پرسپولیس بود و از قضا بسیار کمتر هم از پرسپولیس گل زده بود جام گرفت اما شاگردان برانکو نه؟ جواب به عملکرد سوشا مکانی مربوط می‌شود. البته ایمان صادقی و لوبانف هم در وهله بعدی دیگر مجرمان این فاجعه هستند.  استقلال خوزستان با میانگین 46/0 گل خورده در هر بازی نشان داد قانون «تیم بدون دروازه‌بان خوب، قهرمان نمی‌شود» هنوز پابرجاست و پرسپولیس و برانکو نباید روی سوشا دوباره سرمایه‌گذاری می‌کردند. قانون نانوشته‌ای وجود داشت که می‌گوید برای قهرمان شدن حتما باید دروازه‌بان خوبی داشته باشید. این قانون اگرچه با عملکرد خوب برانکو و شاگردانش می‌رفت تا برای همیشه حذف شود اما واقعیت این است که نه‌تنها تایید نهایی شد، بلکه محکم‌تر از قبل نوشته شد.  به استقلال خوزستان نگاه کنید، این تیم تنها ۱۴ گل در همه بازی‌های لیگ دریافت کرده است و خسوس و البته خط دفاعی این تیم کاری بسیار بزرگ را انجام دادند که خیلی‌ها فکر می‌کردند امکانش وجود ندارد. استقلال خوزستان با میانگین دریافت گل 46/0 عددی فوق‌العاده را در فوتبال ایران به جا گذاشت تا تیم برانکو حتی با ۵۰ گل زده هم نتواند قهرمانی را از شاگردان ویسی بگیرد.  در واقع پرسپولیس آنجا لیگ را داد که سوشا را به درون دروازه‌اش بازگرداند، همان اشتباه کافی بود تا سوشا باز هم همان عملکرد غیرمسؤولانه را ادامه بدهد و اشتباهات را تکرار کند. پوشیدن شلوار باب‌اسفنجی در واقع نمادی از بی‌مسؤولیتی این بازیکن نسبت به پرسپولیس و هواداران این تیم بود که در اوج حساسیت‌های مسابقات به فکر تیپ عجیب زدن بود.  به هر حال پرسپولیس با ۳۴ گل خورده میانگین 13/1 گل در هر دیدار را از خود به جا گذاشت که با توجه به گل‌های زده زیاد می‌توانست تنها با چند صدم میانگین گل کمتر قهرمان لیگ بشود اما نه تنها سوشا را در آن مقطع کنار نگذاشت، بلکه با او ادامه داد و وی را به لوبانف ترجیح داد.  شاید کافی بود پرسپولیس به جای لوبانف بیرانوند را می‌خرید، سوشا را هم کنار می‌گذاشت و جریمه می‌کرد که در این صورت امروز این پرسپولیس بود که جام را بالای سر می‌برد. با وجود عملکرد خیره‌کننده برانکو که تحسین همگان را برانگیخت باید تاکید کرد که تفاوت برانکو با کی‌روش در همین یک تصمیم مشخص شد. کی‌روش، رحمتی را کنار گذاشت اما برانکو، سوشا را به دروازه بازگرداند.
پرسپولیس با این بازیکن قهرمان می‌شد
سرخپوشان پایتخت با وجود شایستگی‌ای که داشتند و با وجود بازی‌های درخشانی که به نمایش گذاشتند اما در نهایت نتوانستند جام قهرمانی را بالای سر برند. پرسپولیس یک بازیکن در ترکیب خود کم داشت که اگر او بود براحتی می‌توانست جشن قهرمانی بگیرد.  پرسپولیس فصل بسیار خوبی را پشت سر گذاشت. شاگردان برانکو هر چند شروع بسیار بدی داشتند اما در ادامه عملکرد درخشانی از خود به نمایش گذاشتند. آنها بهترین خط حمله را به نام خود به ثبت رساندند و در 30 بازی 50 گل وارد دروازه حریفان کردند.  بهترین گلزن و بهترین پاسور از تیم پرسپولیس بود و آنها تنها با تفاضل گل کمتر نسبت به حریف خوزستانی جام قهرمانی را از دست دادند. شاگردان برانکو به اذعان بسیاری از کارشناسان بهترین بازی‌ها را به نمایش گذاشتند. آنها روان و هجومی بازی می‌کردند و هواداران پرسپولیس بعد از سال‌ها شاهد ارائه یک بازی باکیفیت و زیبا از تیم خود بودند جالب اینکه با وجود آنکه آنها در هفته پایانی جام قهرمانی را از دست دادند اما حاضران در ورزشگاه در اتفاقی نادر و زیبا بازیکنان را تشویق کردند تا نشان دهند عملکرد زیبا برای آنها مهم‌تر از کسب عنوان قهرمانی و نتیجه گرفتن است. اما پرسپولیس یک ضعف آشکار داشت و آن نبود یک رهبر در خط دفاعی تیم بود و باید به این خاطر برانکو ایوانکوویچ را سرزنش کرد، چرا که او به راحتی می‌توانست از سیدجلال حسینی در خط دفاعی تیمش بهره گیرد اما اقدام خودسر سرپرست باشگاه پرسپولیس باعث شد برانکو قید سیدجلال را بزند و در پایان فصل حسرت و اندوه را به هواداران سرخپوش هدیه دهد.  بدون شک اگر پرسپولیس بازیکن باتجربه و مدافع مستحکمی چون سیدجلال را داشت الان براحتی می‌توانست جام قهرمانی را بالای سر برد و نگران تفاضل گل نبود. سیدجلال حسینی در فصلی که پیراهن پرسپولیس را برعهده داشت بهترین بازی‌ها را به نمایش گذاشت و دیگر خبری از سوتی‌های وحشتناک مدافعانی چون شیث رضایی و رضا نورمحمدی نبود.  خط دفاعی کلیدی‌ترین پست برای هر تیمی به شمار می‌آید و در فوتبال مدرن تیم‌هایی که می‌خواهند پیروز شوند باید در درجه نخست به دنبال بسته نگه داشتن دروازه خود باشند و بعد از آن به گلزنی فکر کنند.  بدون شک هواداران پرسپولیس و شاید برانکو بخوبی پی بردند که اگر مدافعی مانند سیدجلال در تیم آنها بازی می‌کرد الان با خیال راحت جام قهرمانی را بالای سر می‌بردند.
علامت سوال بزرگ برای هواداران پرسپولیس
نایب قهرمانی با 50 گل زده اما به خاطر تفاضل گل کمتر؟ این سوال بزرگی است که ذهن سرخپوشان را به خود مشغول کرده است و از عملکرد بسیار ضعیف خط دفاعی این تیم پرده برمی‌دارد.  پرسپولیس در فصلی که به پایان رسید شروع کابوس‌واری داشت اما در ادامه بازی‌های درخشانی را به نمایش گذاشت و یکی از شانس‌های اصلی کسب عنوان قهرمانی بود ولی در نهایت در ایستگاه پایانی کم آورد و این تیم استقلال خوزستان بود که جام قهرمانی را بالای سر برد تا حسرت و اندوه برای هواداران سرخپوش بماند.  پرسپولیس در حالی نتوانست جام قهرمانی را بالای سر برد که بهترین خط حمله را به خود اختصاص داد تا جایی که شاگردان برانکو در 30 بازی 50 گل به ثمر رسانند؛ این در حالی بود که استقلال خوزستان تنها 33 گل وارد دروازه حریفان کرد اما این تیم قهرمان شد، چرا که در خط دفاعی بسیار خوب کار کرد و در 30 بازی تنها 14 گل دریافت کرد.  خط دفاعی پرسپولیس فصل کابوس‌واری را پشت‌سر گذاشت و در 30 بازی 34 بار دروازه این تیم باز شد تا برانکو ثابت کند پاشنه آشیل تیم او خط دفاعی بود و اگر می‌خواهد در فصل پیش‌رو خوب ظاهر شود باید به دنبال جذب بازیکنان جدیدی باشد.  علامت سوال بزرگی که پیش روی هواداران پرسپولیس قرار دارد این است تیمی که تا هفته پایانی جزو شانس‌های اصلی کسب عنوان قهرمانی بود باید در 30 بازی 34 گل دریافت کند؟