گروه فرهنگ و هنر: چالش این روزهای سینمای ایران، کن و حاشیه‌های آن است. محمدتقی فهیم، منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی به این موضوع پرداخته است. به گزارش فارس، فهیم در بخشی از این یادداشت پیرامون چرایی سرمایه‌گذاری در تولیدات مشترک، نوشته است: بی‌تردید تولید مشترک فیلم نیز مانند بسیاری از پدیده‌های  دیگر فرصتی است که در صورت مدیریت شدن از موضع منافع ملی و اقتدار لازم، می‌تواند در خدمت کشور قرار گیرد ولی وقتی شاهدیم که از میان 10 فیلم برنده جوایز مهم اغلب‌شان با سرمایه خارجی تولید شده و حدود 15 پروژه سینمایی تحت عنوان تولید مشترک در سال‌های پس از انقلاب، محتوایی مغایر با ارزش‌های انقلاب و ایران دارند، دم خروس بیشتر نمایان می‌شود. این گرایش را نمی‌توان معمولی ارزیابی کرد چرا که در سال‌های گذشته همواره سرمایه‌گذاری در ایران در دیگر حوزه‌ها دارای مانع و عدم امنیت معرفی شده و سرمایه‌داران با همین استدلال از ورود به ایران اجتناب می‌کردند ولی در سینما سرمایه‌گذاران خارجی با دست و دل بازی پروژه‌های مورد نظرشان را حمایت کردند. چرا در دیگر عرصه‌ها ایران ناامن بوده و هیچ سرمایه‌داری ریسک سرمایه‌گذاری در ایران را به خود راه نمی‌داده  ولی همین سرمایه‌داران بدون نگرانی روی فلان آدم و فیلمش سرمایه‌گذاری کرده و می‌کنند؟ آیا جز این است که فیلم‌هایی از این دست دقیقا ایران را در بن‌بست، بحران‌زده و ناامن نشان داده و می‌دهند. به عبارت روشن در اینجا سرمایه‌داری برخلاف نفس خود و قاعده بازی عمل می‌کند اما واقعیت این است که در اینجا هم سرمایه‌گذاری به سود می‌رسد و منافعش غلبه فرهنگی است. فهیم در بخش پایانی یادداشتش با نقل یک خاطره می‌نویسد: بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر ماقبل گذشته به مدیریت  رضا‌داد، میهمانانی اروپایی داشت که منتقد معروف مجله اشپیگل هم از جمله آنها بود. اینان در کنفرانس خبری و نیز در گفت‌وگو با نگارنده گفتند: «ما ایران را قبلا از طریق فیلم‌های کیارستمی، پناهی و... می‌شناختیم ولی ایرانی که این روزها داریم می‌بینیم اساسا با آنچه در آن فیلم‌ها نمایش داده می‌شد، متفاوت است».
نقل قول قابل تأمل ضرغامی از کیارستمی درباره کن
عزت‌الله ضرغامی، رئیس سابق صداوسیما در پست اینستاگرام خود نوشت: امیر نادری در آمریکا فیلمی ساخت که محتوای آن فقر و فحشا و ابتذال در جامعه آمریکا بود. فیلم را به جشنواره کن فرستاد؛ به‌رغم تصور او، از همان ابتدا فیلم مردود و از مسابقه کنار گذاشته شد! آقای عباس کیارستمی در یک جلسه طولانی و صمیمی با من، به این مساله اشاره کرد و گفت آقای نادری از من خواست پادرمیانی کنم. با رئیس جشنواره کن صحبت کردم و راجع به کارنامه آقای نادری توضیح دادم و از او خواستم این فیلم در مسابقه پذیرفته شود. آقای ژیل ژاکوب در پاسخ گفت: بله! فیلم خوبی است ولی مربوط به جامعه آمریکاست. اگر مربوط به ایران بود، حتماً قبول می‌کردیم!