جیمز هورن‌کاسل:  تصمیم حذف نام پیرلو و جووینکو برای کونته کار ساده‌ای نبود. در آخرین هفته‌ بازی‌های ملی سال 2015 کونته اعلام کرده بود تصمیم نهایی‌اش درباره‌ این
2 بازیکن را فقط از روی منطق و بدون در نظر گرفتن احساسات شخصی‌اش خواهد گرفت. پیرلو و جووینکو در این مقطع به دلیل تعطیلی ام‌ال‌اس، لیگ آمریکا، برای بازی مقابل رومانی و بلژیک دعوت نشدند، چون از نظر کونته 2 بازیکن سابقش در یوونتوس آمادگی
100 درصد برای بازی را نداشتند اما اینکه پیرلو و جووینکو برای بازی‌های دوستانه‌ آخر ماه مارس مقابل اسپانیا و آلمان هم دعوت نشدند، زنگ خطر جدی برای 2 هافبک سابق بیانکونری بود. استدلال کونته برای این تصمیم هم تازه شروع شدن ام‌ال‌اس و نداشتن آمادگی فیزیکی کامل شاگردانش بود. اما حقیقت اینجاست که پیرلو و جووینکو 270 دقیقه برای نیویورک‌سیتی و تورنتو بازی کرده بودند و جووینکو 2 گل هم زده بود. در ضمن نخستین هفته‌ ملی آغاز هر فصل هم همیشه وقتی شروع می‌شود که در نهایت 2 هفته از سری آ شروع شده و این هیچ وقت دلیلی برای دعوت نکردن بازیکنان لیگ توسط کونته نبوده است. شکی در این نیست که کونته احترام زیادی برای پیرلو و جووینکو قائل است، احترامی که دوطرفه است. پیرلو وقتی فهمید مربی سابقش در یوونتوس به جای چزاره پراندلی رهبری ایتالیا را به عهده گرفت از بازنشستگی ملی بیرون آمد. جووینکو هم رابطه‌ خاصی با کونته دارد و هرگز فراموش نمی‌کند که چطور مقابل سوت و هو کردن تماشاگران از او دفاع کرد. اما کونته با تمام شور و هیجانی که همیشه به نیمکت تیمش منتقل می‌کند، به هیچ وجه آدمی احساساتی نیست. تصمیم کونته برای خط زدن پیرلو و جووینکو از این سوال ساده که از خودش پرسیده می‌آید: این 2 بازیکن چه نقشی در صعود ایتالیا به یورو 2016 داشتند؟ راستش خیلی کم. پیرلو در بازی‌های مقدماتی فقط در 3 بازی مقابل آذربایجان، کرواسی و مالت به زمین رفت و جووینکو تنها بازی‌اش برای ایتالیای کونته در دیدار دوستانه مقابل آلبانی بود، وقتی هنوز در یوونتوس بازی می‌کرد. عاملی که روی تصمیم نهایی کونته موثر بود، باقی ماندن پیرلو و جووینکو در آمریکا در مقطع تعطیلات ام‌ال‌اس بود. بازیکنان دیگری از جمله امانوئله جاکرینی و چیرو ایموبیله، به توصیه‌ کونته از ساندرلند و سویا، تیم‌هایی که خیلی به آنها بازی نمی‌رسید جدا شدند و به سری آ بازگشتند تا شانسی برای یورو پیدا کنند. جاکرینی و ایموبیله هر دو در لیست 30 نفره‌ ایتالیا بودند. اگر پیرلو و جووینکو هم به اروپا باز می‌گشتند آیا به یورو می‌رسیدند؟ معلوم نیست و دیگر فرقی هم نمی‌کند. با اینکه کونته پیش از این به وضوح اعلان کرده بود که بازیکنانی که ام‌ال‌اس را برای ادامه‌ فوتبالشان انتخاب می‌کنند باید پای تبعاتش هم بایستند اما برای اینکه شانسی دوباره به پیرلو و جووینکو بدهد، یکی از دستیارانش، مارکو اسکارپا، را برای تماشای بازی‌های آنها به آمریکا فرستاد. ولی گویا نتیجه‌ای که اسکارپا به کونته اعلام کرده برایش قابل قبول نبوده است. در ایتالیا هنوز نسبت به کیفیت و سنگینی ام‌ال‌اس، یا حتی هر لیگ دیگری غیر از 5 لیگ اول اروپا شک و تردید زیادی وجود دارد. خود پیرلو هم از این شرایط آگاه بود وقتی اعتراف کرد دنبال کردن لیگ ام‌ال‌اس سخت است و حتی بازیکنانی که در لیگ بلژیک بازی می‌کنند (مثلا استفانو اوکاکا) شانس حضور در چمپیونز لیگ و دیده شدن را دارند. با تمام این منطق و دلایل سوال مهمی که پیش می‌آید این است که آیا کونته و ایتالیا حسرت نبردن پیرلو و جووینکو را نخواهند خورد؟ ایتالیا در حال حاضر تیمی نیست که به راحتی از نام‌هایی مثل روبرتو پروتزو، جان‌فرانکو زولا و کریستین ویری بگذرد و اتفاقی برایش نیفتد. این ایتالیا با کمبود شدید بازیکنان درجه یک در خط میانی و خط حمله مواجه است. مارکو وراتی و کلودیو مارکیزیو به دلیل مصدومیت یورو را از دست داده‌اند. تیاگو موتا آماده نیست. دانیله دروسی در رم اسپالتی خیلی کم در ترکیب اصلی قرار گرفته. جورگینیو فصل خوبی را با ناپولی سپری کرده اما تجربه‌ ملی‌اش خیلی خیلی کم است. اوضاع خط حمله هم چندان از خط میانی بهتر نیست. ادر بعد از انتقال زمستانی‌اش از سمپدوریا به اینتر تنها یک گل زد. گراتزیانو پله فصل را با ساوتهمپتون خوب به پایان رساند اما یک مقطع بدون گل 13 بازی را سپری کرد. ایموبیله از نظر بدنی 100 درصد آماده نیست و سیمونه زازا گزینه‌ چهارم یوونتوس در خط حمله است. در پایان باید گفت تماشای بازی ایتالیا در یک تورنمنت مهم بدون آندره‌آ پیرلو پایان یک دوران است. اما با اینکه حق سباستین جووینکو شاید حداقل حضور در لیست 30 نفره بود، اگر ایتالیا در یورو 2016 نتایج ضعیفی بگیرد هیچکس به این فکر نخواهد کرد که اگر جووینکو بود شاید تفاوتی ایجاد می‌شد.