جولین لوران: از فرانسه‌ دیدیه‌دشان انتظار فوتبالی هجومی و جذاب داریم، چیزی که مقابل کامرون دیدیم. کینگزلی کمک در غیبت آنتوان گریزمان که هنوز بعد از فینال چمپیونز لیگ به اردوی تیم ملحق نشده بود و آنتونی مارسیال که بهش فرصت استراحت رسیده بود، به عنوان بال راست بازی را شروع کرد و مدام دفاع کامرون را آزار داد و بالاخره پاس گل اول را برای ماتوئیدی ساخت. دیمیتری پایت هم بازی را به عنوان بال چپ شروع کرد، اگرچه خیلی کم در این منطقه باقی می‌ماند. پایت در این شب منبع تمام حرکات خطرناک فرانسه بود و در نهایت در دقیقه‌ آخر گل برتری را با یک ضربه‌ آزاد فوق‌العاده به ثمر رساند. در خط حمله هم اولیویه ژیرو پنجمین گلش در 6 بازی اخیر برای تیم‌ملی را روی پاس عالی پوگبا، با یک بغل پای سرضرب و دقیق زد. این پانزدهمین گل ژیرو در 48 بازی ملی (25 بار از ابتدا) بود. کریم بنزما هم در 48 بازی اولش برای فرانسه «اگرچه 33 بار از ابتدا بود» همین تعداد گل زده است. گل زدن یک وجه فوتبال است، کاری که فرانسه خیلی راحت انجام می‌دهد؛ «3 گل به هلند، 4 گل به روسیه، 3 گل به کامرون». اما برای بردن بازی‌ها و تورنمنت‌ها باید دفاع هم کرد. از این فرانسه که بدون رافائل واران، جرمی متئو، کرت زوما و آیمریک لاپورت مصدوم و ممدو ساخویی که با وجود پایان محرومیتش به تیم‌ملی دعوت نشد، انتظار داشتیم مشکلات زیادی در خط دفاع داشته باشد، چیزی که مقابل کامرون کاملا به چشم آمد. بحران خط دفاعی باعث شد تا ساموئل اومتیتی و عادل رامی به تیم‌ملی دعوت شوند. رامی، مدافع 30 ساله‌ سویا در بازی  مقابل کامرون به الیاکیم مانگالا ترجیح داده شد. چون حضور رامی باعث می‌شود لوران کوشیلنی در پست خودش یعنی دفاع میانی چپ بازی کند. اما اگر مانگالای چپ‌پا در زمین باشد کوشیلنی مجبور می‌شود به سمت راست منتقل شود. با این وجود رامی، 3 ماه بعد از اینکه از تیم‌ملی دور بود، شبی وحشتناک را سپری کرد. اما ضعف دفاعی فرانسه فقط به گردن مدافعان نبود. هافبک‌های آبی‌ها هم در این بازی کمک چندانی به خط دفاعی نکردند. درسته ماتوئیدی گل زد، پوگبا پاس گل داد اما این دو کنار لاسانا دیارایی که اصلا آماده نبود و حالا به دلیل مصدومیت یورو را از دست داده و مورگان اشنایدرلین به جایش به یورو سفر می‌کند، از منظر دفاعی نمایش قابل قبولی نداشتند. دشان کنار خط 5 بار با پوگبا حرف زد تا وظایف دفاعی‌اش را بهش گوشزد کند. در نهایت با مصدومیت دیارا، انگولو کانته در نیمه‌ دوم به جایش به بازی آمد و سیستم فرانسه از 3-3-4 به
1-3-2-4 تغییر کرد. ماتوئیدی کنار کانته قرار گرفت و پوگبا به پست شماره‌ 10 منتقل شد. این طرح دوم دشان بود که البته تفاوت خیلی زیادی با طرح اولش نداشت. هافبک‌های فرانسه همش به حمله فکر می‌کردند و علاقه‌ کمی به دفاع نشان می‌دادند. اما به هر حال داشتن دو طرح بهتر از یک طرح است. نکته‌ دیگری که از این فرانسه انتظار داشتیم و داریم لحظات نبوغ از بازیکنانش است. این وجه را هم در بازی مقابل کامرون از تیم دشان دیدیم. پاس گل دوم که پوگبا برای ژیرو فرستاد واقعا شاهکار بود، یک ارسال بلند و دقیق بعد از چند یک پا دو پای ریز. با این وجود، ستاره‌ بازی قطعا دیمیتری پایت بود و آن ضربه‌ آزادش در دقیقه‌ آخر که پیروزی
3 بر 2 را در نهایت برای فرانسه به همراه آورد. در حال حاضر مدعیان زیادی برای کسب لقب استاد ضربه‌ آزاد در جهان داریم، اما پایت قطعا یکی از بهترین‌هاست. آمار این ادعا را نشان می‌دهد. هافبک وستهام برای دومین بازی پیاپی برای تیم‌ملی از روی ضربه‌ آزاد گل زد، کاری که تا به حال هیچ بازیکنی در تاریخ فوتبال فرانسه انجام نداده بود. پایت از 24 ضربه‌ آزادی که در سال 2016 زده، 6 تا را گل کرده. یعنی 25 درصد! هیچ بازیکن دیگری در فوتبال جهان، حتی لیونل مسی هم نزدیک این آمار نیست (میانگین 9 درصد). در واقع با حضور پایت در ترکیب فرانسه عملا خطاهایی که پشت باکس رخ می‌دهند حکم پنالتی را برای تیم دشان دارند.در مجموع باید گفت با تمام هیجان و جذابیتی که این تیم فرانسه دارد، اگر قرار باشد برای بردن هر بازی 3 گل بزند و در هر بازی 2 گل بخورد موفق به فتح یورو نخواهد شد. در حالی که تقریبا یک هفته به افتتاحیه باقی مانده، فرانسه نیاز به پیشرفت در بعد دفاعی دارد.