صادق مفرد: چند روزی است که واژه «جهاد کبیر» در ادبیات انقلابی ما جان دوباره‌ای گرفته است. عده‌ای به اشتباه جهاد کبیر را همان جهاد اکبر و به تعبیری جهاد با نفس می‌دانند، در حالی که جهاد کبیر یکی از انواع جهاد اصغر و به معنای مجاهدت با دشمن است. لذا مساله‌ای فردی نبوده و بعد اجتماعی دارد.
مقام معظم رهبری از ابتدا تاکنون هرجا واژه «جهاد» را تعریف کردند به 2 جنبه اصلی آن اشاره داشتند؛ ایشان به هر تلاش و کوششی جهاد نمی‌گویند بلکه آن حرکتی را جهاد می‌گویند که در مقابل دشمن باشد و به تعبیری دیگر جهاد را همان «مبارزه» به معنای متعارف فارسی تعریف می‌کنند. در جهاد کبیر، آن تلاشی که در مقابل دشمن صورت می‌گیرد وجهه نظامی ندارد، خاستگاه این واژه در قرآن کریم به دورانی بازمی‌گردد که پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در مکه حضور داشتند و طبعا دوران روشنگری و ایستادگی و مقاومت است. کشور ما در دورانی به سر می‌برد که کارزار نظامی برپا نیست، به قول رهبری خرمشهرهایی در پیش است منتها نه در میدان نظامی، لذا جهاد در این دوران ویژگی‌های خاص خود را دارد که می‌توان به برخی از آنها اشاراتی داشت.
اول- در این میدان مبارزه، شور و هیجانی چون فعالیت نظامی وجود ندارد! وقتی عرصه نظامی تعریف می‌شود، جمع قابل شماری از جوانان خودشان را آماده میدان می‌کنند اما در عرصه جهاد فرهنگی، اقتصادی، علمی و... این هیجان وجود ندارد و کار سخت‌تر است. شاید یکی از دلایل اصلی اجتماع جوانان در مساجد در ابتدای انقلاب، وجود فضای جهادی بود که مخاطب خود را به دنبال داشت.
دوم- کسی به جهادگران مدال افتخار نمی‌دهد! زیرا نتایج و دستاورد‌های آن ملموس نیست. وقتی شما در میدانی نظامی به دفاع از مرزهای جغرافیایی کشور خود می‌پردازی، از نگاه ناظران، مجاهدت شما مقدس بوده حتی اگر ناظران، جهاد شما را به حفظ خاک و ناموس خلاصه کنند!
سوم- این جهاد پیچیدگی خاص خود را دارد، در یک میدان نظامی دشمن را با چشم می‌توان مشاهده کرد و با اندک آموزشی می‌توان حداقل فعالیت‌هایی داشت اما در جهاد کبیر دشمن و مواضعی که ضربه می‌زند برای همگان آشکار نیست و صف‌بندی مقابل آن نیازمند بصیرت و تخصص است.
چهارم- در میدان جهادکبیر، عده‌ای انگیزه‌ها را خشک می‌کنند! اینکه مقام معظم رهبری در چند سال گذشته مدام جوان‌های مومن، حزب‌اللهی و انقلابی را به کارهای خودجوش فرهنگی دعوت می‌کنند و اصرار دارند این فعالیت‌ها را رها نکنید و به مسؤولان توصیه می‌کنند به این فعالیت‌های فرهنگی بها دهید علتش این است که این جوانان به طور خودجوش اقدامات بزرگی می‌کنند اما متاسفانه بعضا نه‌تنها شاهد همراهی مسؤولان نیستند بلکه با کارشکنی‌هایی مواجه می‌شوند که رفع آن نیازمند عزمی راسخ است.غرض از این یادداشت تنها تکرار واژه‌ای از واژگان تاکتیکی و حیاتی رهبری نیست. کاری که شاید چندسالی است با واژگانی چون اقتصاد مقاومتی شد و نتوانستیم آنچنان که باید به وظایف‌مان عمل کنیم. برای تقویت روحیه جهادی در جامعه و بویژه جوانان هیچ نسخه‌ای شفابخش‌تر از شرکت در اردوها و فعالیت‌های جهادی نیست. همچنان که مقام معظم رهبری در سال گذشته جوانان نخبه کشور را به اردوهای جهادی دعوت کردند و فرمودند «نگویید وقت نداریم!» این نسخه نه‌تنها تایید و توصیه رهبری را به دنبال دارد و تمرینی است برای حضور در عرصه‌های مدیریتی کشور با روحیه جهادی، بلکه تجربه «جهاد سازندگی» در ابتدای انقلاب نشان داد سنگ‌های بزرگی را می‌توان با بها دادن و پرداختن به آن از مسیر پیشرفت کشور بلند کرد. امروز دشمنان این نظام و انقلاب به دنبال مأیوس کردن مردم و اثبات ناکارآمدی نظام اسلامی در حوزه اقتصادی‌اند و بیشترین فشار خود را به قشر مستضعف جامعه وارد می‌کنند و به خیال باطل خود به دنبال این هستند که انقلابی را که به دست کوخ‌نشینان محقق شد با فشار اقتصادی به وابستگی قدرت‌های اقتصادی بکشانند، لذا توجه به امر محرومیت‌زدایی با استفاده از ظرفیت گروه‌های جهادی و بالابردن جایگاه آن در نگاه مردم، مسؤولان و حتی جهادگران، جهادی کبیر است.