گروه بین‌الملل: رژیم اشغالگر اسرائیل یکشنبه گذشته دهمین سالگرد جنگش علیه لبنان در جولای سال 2006 میلادی- براساس تقویم عبری- را با برخی تهدیدها از زبان مسؤولانش درباره بازگرداندن لبنان به 200 سال عقب در صورت وقوع دوباره جنگ و در معرض حمله قرار گرفتن آن، برگزار کرد. نفتالی بنت، رهبر حزب تندرو «بیت یهودی» درخواست کرد که اسرائیل دکترین جنگی جدیدی را آماده کند که مفاد آن این است: همه لبنان در جنگ بعدی هدف قرار گیرد؛ زیرا «لبنان مساوی است با حزب‌الله، و حزب‌الله مساوی است با لبنان». در حالی‌که ژنرال گادی ایزنکوت، فرمانده کل ارتش اسرائیل به تبدیل کردن همه لبنان به «ضاحیه جنوبی» تهدید کرد. امکان ندارد چنین تهدیدهایی توسط مسؤولان و فرماندهان نظامی‌ای صادر شود که دارای اعتماد به نفس بیشتری در پیروزی هستند بلکه آنها در حالتی از ترس و وحشت به‌سر می‌برند و می‌خواهند نوعی آرامش خاطر به شهرک‌نشینان‌شان پس از شکست بزرگی که آنها و ارتش‌شان 10 سال پیش متحمل شدند، بدهند. پس از تجاوزی که تقریبا 33 روز طول کشید و در آن همه بازوهای نظامی کوبنده از جمله هواپیماهای مدرن، تانک‌های مرکاوا که توان جنگی بالایی دارند، و یگان‌های ویژه پیاده‌نظام به‌کار گرفته شدند، ولی به فضل ایستادگی مقاومت اسلامی لبنان، نیروهای متجاوز نتوانستند یک کیلومتر داخل اراضی لبنان پیشروی کنند. درست است که نیروی هوایی اسرائیل در راستای اقداماتی انتقامجویانه و وحشیانه به منظور سرپوش گذاشتن شکست بر جنگ تحمیل تسلیم شدن به مبارزان حزب‌الله، موفق شدند ضاحیه و برخی روستاها و شهرها در جنوب لبنان را نابود کنند ولی هر کسی که این روزها از جنوب بازدید کند هیچ‌گونه اثری از این جنگ پیدا نمی‌کند در حالی‌که اراده قوی مقاومت و بازدارندگی دربرابر هرگونه تجاوز جدید اسرائیل را مشاهده می‌کند. سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان در یکی از سخنرانی‌های اخیرش گفت که کسی در جنگ بعدی پیروز خواهد شد که آمادگی بیشتری برای قربانی دادن داشته باشد. روزنامه رای‌الیوم در تحلیلی در این‌باره نوشت، هیچ شکی در این‌باره نداریم که طرف عربی اسلامی آمادگی بیشتری برای تقدیم شهدا دارد همانطور که در همه جنگ‌های قبلی این کار را کرد. شاید این‌بار (شهید دادن) بیشتر باشد؛ زیرا چه‌بسا جنگ بعدی جنگ آخر و سرنوشت‌ساز باشد. بیش از یکصد هزار موشک در انتظار اسرائیلی‌هاست و دیگر همانند جنگ‌های پیشین هیچ خطوط قرمز یا سبز یا زرد وجود ندارد. اگر یک عملیات استشهادی که چند روز پیش توسط 2 جوان فلسطینی در تل‌آویو انجام شد، شهرک‌نشینان را مضطرب و وحشت‌زده کرد، پس وضعیت چگونه خواهد بود اگر موشک‌هایی در انواع، حجم‌ها و ابعاد مختلف همچون باران بر سرشان فرو ریزد؟ قدرت مقاومت در 10 سال پیش با قدرتش پس از آن فرق کرده و توانمندی‌های رزمی آن کاملا تغییر کرده است، از سوی دیگر، دکترین نظامی قدیمی به‌روز شده‌ای وجود دارد، مبتنی بر اینکه اگر آتش جنگ شعله‌ور شود دیگر چیزی برای از دست دادن احتمالی ندارد. هواپیماها، تانک‌ها و قایق‌های دریایی اسرائیل تلاش کردند تا نوار غزه که مساحتش کمتر از 150 مایل مربع است را به زانو دربیاورند. زمانی‌که تجاوزی 55 روزه آغاز کردند، چه اتفاقی افتاد؟ آیا مبارزان در این باریکه پرچم‌های سفید را بالا بردند و از دکترین مقاومت چشم‌پوشی کردند و به فشارهای خونین تن داده و سلاح‌های‌شان را تحویل دادند؟ اسرائیلی‌ها در وضعیت ترس و وحشت به‌سر می‌برند؛ زیرا آنها به‌خوبی می‌دانند که هدف بعدی هرج و مرج‌های خونینی هستند که در حال حاضر بر منطقه حاکم شده است، و وضعیت امنیتی و ثباتی که اکنون در آن به‌سر می‌برند دروغین و گمراه‌کننده و همچنین موقت و کوتاه‌مدت است. کسی که از جنوب لبنانِ باعزت و سرفرازی همانند کوه‌ها، تپه‌ها و دشت‌هایش بازدید کند و در شهرها و روستاهایش گردش بکند و گورستان تانک‌های مرکاوا را که گواه شکست ارتش شکست‌ناپذیر است در موزه «ملیتا» ببیند، به این یقین قطعی می‌رسد که به اذن خدا، پیروزی بعدی بر این استکبار اسرائیلی ثبت می‌شود. وحشت‌زده‌های اسرائیلی هر طوری که دل‌شان می‌خواهد تهدید کنند و تلاش کنند روحیه به هم ریخته شهرک‌نشینان‌شان را بالا ببرند ولی وقتش برسد و طبل‌های جنگ کوبیده شود، مسلمانان و اعراب همگی پشت عقیده‌ای واحد متحد می‌شوند و آن جنگ تا پیروزی ادامه دارد.
 

شکایت عراق از رژیم صهیونیستی
معاون اول رئیس پارلمان عراق اعلام کرد: ما قصد داریم اسرائیل را به دلیل بمباران تاسیسات هسته‌ای «تموز» در سال ۱۹۸۱ محاکمه و به پرداخت جریمه مالی به دلیل این تجاوز ملزم کنیم. این مسؤول موعد طرح شکایت را مشخص نکرد. تاسیسات اتمی اوسیراک عراق معروف به تموز، نخستین و تنها تاسیسات اتمی عراق بود که در زمان حکومت صدام در ۱۸ کیلومتری جنوب غربی بغداد ساخته شد اما در هفتم ژوئن ۱۹۸۱ توسط جنگنده‌های اسرائیلی منهدم شد.