فینالی نمادین از کل تورنمنت
سقوط فوتبال هجومی
جاناتان ویلسون:  پرتغال به خاطر دفاع کردنش قهرمان اروپا شد. بعد از تزلزل وحشتناک مقابل مجارستان، فرناندو سانتوس رو به پراگماتیسم افراطی آورد و با درست کردن یک واحد دفاعی منسجم باعث شد تیمش در 420 دقیقه تنها یک گل بخورد. پیام سانتوس به شاگردانش این بود: ما گل نمی‌خوریم و بالاخره از یک راهی گل می‌زنیم. پیش‌بینی‌ای که به حقیقت پیوست. حتی بدون کریستیانو رونالدو که در دقیقه‌ 25 فینال به خاطر مصدومیت زمین را ترک کرد، پرتغال روی شوت ادر در دقیقه‌ 109 از 30 یاردی به گل رسید؛ قهرمانی غیرمنتظره، پیروزی‌ای غیرمنتظره. قبل از این گل جریان بازی نمادی بود از کل تورنمنت. گهگاه گوشه‌ای از خلاقیت می‌دیدیم، اما کلیت بازی یک خط دفاعی عمیق و چند لایه مقابل یک خط حمله‌ کم‌توان بود، بازی‌ای پر از پاس‌های عرضی، پر از پاس‌های رو به عقب، پر از حرکات تکراری و قابل پیش‌بینی، جایی که فرانسه به اندازه‌ کافی ایده‌های هجومی نداشت. اتفاقی که در بازی مقابل آلمان افتاد به هیچ وجه قرار نبود اینجا تکرار شود. متد پرتغال حمله کردن و دادن فرصت ضدحمله به فرانسه نبود، بلکه عقب نشستن و جذب فشار با اتکا به انرژی خط میانی‌اش و حضور پررنگ ویلیام کاروالیو برای خراب کردن بازی حریف بود و فرانسه یک بار دیگر در موضع داشتن مالکیت بالا به مشکل برخورد. اجرای «لا مارسیز» قبل از شروع بازی توسط فرانسوی‌ها بسیار ناهماهنگ بود. نیمی از استادیوم جلوتر از نیمی دیگر می‌خوانند. این نتیجه‌ تلاش فرانسوی‌ها برای یاد گرفتن «تشویق تندری» بود، به جای چسبیدن به چیزی که بلد بودند؛ این خودش استعاره‌ای بود از نمایش نامنظم تیم‌شان. شاید توقف بازی برای مداوای رونالدو ریتم بازی و تمرکز فرانسه را به هم زد، شاید خروج رونالدو باعث شد پرتغال به جای با عجله به او پاس دادن، توپ را بهتر حفظ کند. در هر صورت در حمله‌ فرانسه حرکات روان کمی دیده می‌شد و نشانه‌های گل زدن به‌ندرت پدید می‌آمد. در نیمه‌ اول شاهد یک ضربه‌ سر از آنتوان گریزمان بودیم که با سیو روی پاتریسیو مواجه شد و چند حرکت از موسا سیسوکو که در سیستم
 1-3-2-4 فرانسه در بال راست به کار گرفته شده بود. در نیمه‌ دوم هم شرایط تغییر خاصی نکرد. پرتغال به طرح فرسایش خودش ادامه داد و دیمیتری پایت، قهرمان فرانسه در دور گروهی، بعد از یک ساعت از بازی خارج شد و کینگزلی کومن به جایش به زمین رفت. منطق این تعویض این بود که کومن از سرعتش برای نفوذ از کناره‌ها و جا گذاشتن مدافع مستقیمش استفاده کند، اتفاقی که در 2 صحنه افتاد. کومن یک ارسال روی سر گریزمان داشت که مهاجم اتلتیکو مادرید توپ را به بیرون زد و بعد کومن یک فرصت هم برای ژیرو ساخت که باز هم پاتریسیو مهارش کرد. در ادامه پیر آندره ژینیاک و نانی هم فرصت‌های خوبی برای گل زدن داشتند، اما این فرصت‌ها کلیت بازی را پنهان نکرد. فینال یورو 2016 شباهت خیلی بیشتری به نیمه نهایی 2006 داشت تا نیمه‌نهایی 1984. در نهایت در نیمه‌ دوم وقت اضافه، پرتغال چند شانس پشت سر هم به دست آورد. ضربه‌ ایستگاهی رافائل گوئررو به تیر دروازه خورد و بعد ادر با شوتی که کیفیتش خیلی از کل بازی و کل تورنمنت بالاتر بود دروازه‌ هوگو یوریس را باز کرد. اما در پرتغال این کیفیت برای هیچکس اهمیتی ندارد. پرتغال قهرمان اروپا شد.


نوع مصدومیت رونالدو مشخص شد
به نقل از نشریه آ.اس، مصدومیت کریستیانو رونالدو در فینال یورو 2016 که او را در دقیقه 25 مجبور به ترک میدان کرد، نگرانی‌هایی را برای مسؤولان باشگاه رئال‌مادرید به وجود آورده است.  معاینات اولیه از زانوی رونالدو که در نتیجه ضربه دیمیتری پایت مصدوم شد، حاکی از آن است که کاپیتان تیم‌ملی پرتغال در ناحیه زانوی پای چپ دچار کشیدگی درجه یک رباط جانبی داخلی شده اما برای مشخص شدن شدت مصدومیت و مدت خانه‌نشینی او باید معاینات دقیق‌تری صورت بگیرد. این در حالی است که رئال‌مادرید باید کمتر از یک ماه دیگر در تاریخ 9 آگوست (19 مرداد)، در سوپرجام اروپا به عنوان قهرمان لیگ قهرمانان اروپا به مصاف سویا، قهرمان لیگ اروپا برود و احتمال غیبت رونالدو در این بازی وجود دارد. مصدومیت رونالدو در نتیجه ضربه دیمیتری پایت، مهاجم تیم‌ملی فرانسه به او که مارک کلاتنبرگ، داور انگلیسی بازی آن را حتی خطا هم اعلام نکرد، رخ داد.  این آسیب‌دیدگی اگرچه کریس را از ادامه بازی محروم کرد اما فرصت بالای سر بردن جام قهرمانی را از او نگرفت و ستاره کهکشانی‌ها با زانوی بانداژ شده روی سکوها رفت و جام قهرمانی را به‌عنوان کاپیتان تیم قهرمان گرفت تا همچون هم‌تیمی‌اش،‌ په‌په امسال دوگانه قهرمانی‌های معتبرترین تورنمنت‌های یوفا، لیگ قهرمانان و یورو را به کارنامه دوران بازیگری‌اش اضافه کند.