بیستمین جشنواره مطبوعات روز گذشته ختم شد و چندین علامت تعجب و سوال بر جای گذاشت. اولین علامت تعجب عدم‌برگزاری نمایشگاه مطبوعات در سال جاری بود تا دولت یازدهم بعد از دولت خاتمی دومین جشنواره مطبوعات بی‌نمایشگاه را برگزار کرده باشد. هنوز نمی‌دانیم چرا امسال مطبوعات نمایشگاه نداشت در حالی که رسانه‌های دیجیتال، کتاب، مسکن، خدمات برق، گل و گیاه، میوه، لوازم آرایشی و بهداشتی نمایشگاه برپا کردند! دومین و سومین و... علامت تعجب با سخنان روز گذشته رئیس‌جمهور درباره آزادی بیان و نحوه برخورد دولت با منتقدان به وجود آمد؛ آنجایی که روحانی گفت تمام مطبوعات و رسانه‌ها دارای اختیارات و حقوق مساوی هستند و اگر کسی خود را برتر می‌داند این دولت او را برتر نخواهد دانست! یا آنجایی که روحانی گفت منتقدان و مخالفان این دولت آزادند و آزاد خواهند بود اما بگذارید به همان اندازه همراهان و دوستان دولت نیز آزاد باشند! یا هنگامی که گفت من در دولت و به دیگر مسؤولان گفته‌ام نباید شکایتی از مطبوعات وجود داشته باشد و اگر هست به صورت حداقلی و ضروری صورت گیرد!
چشمان گرد ما دیروز با سخنان روحانی گردتر می‌شد و بعد از علامت تعجب، علامت سوال‌های فراوان نیز به سراغمان آمد؛ مگر از ما شکایت نشد؟ مگر دبیر فلان شورا را رئیس‌جمهور منصوب نکرد؟ مگر تعداد شکایت‌ها از «وطن امروز» دو رقمی نشد؟ مگر نویسنده ما را احضار نکردند؟ مگر به خاطر انتشار دو مطلب اقتصادی درباره بورس و برنج همین دولت یازدهم از ما شکایت نکرد؟ مسؤولان تحت نظارت روحانی چرا حتی به یکی از توصیه‌های او درباره برخورد حداقلی عمل نکرده‌اند؟ آیا منتقدان دولت واقعا آزادند؟ همراهان و دوستان دولت آزاد نیستند؟ و... .
سوال‌های بسیاری در این باره وجود دارد و ما را رها نمی‌کند اما سخنان دیگر روحانی تعجب‌ها را هم بیشتر کرد. رئیس‌جمهور درباره مسائل فرهنگی و بودجه فرهنگی سخن‌ها گفت و حتی درباره لزوم برخورد با نویسنده به جای برخورد با رسانه چند جمله‌ای را عنوان کرد. یکی زمزمه کرد آقای روحانی می‌خواهی از مطبوعات حمایت کنی چرا نویسنده را می‌زنی؟! موضوع دیگر که در مراسم دیروز بسیار برجسته بود، تعداد و نوع آثار برگزیده بود. نمی‌توان این موضوع را کتمان کرد که جشنواره امسال با سال‌های گذشته متفاوت بود و دست‌اندرکاران بیستمین دوره جشنواره مطبوعات زحمات بسیاری را متحمل شده بودند و نظم حرف اول را می‌زد. نحوه ارسال آثار و حتی چینش داوران جشنواره و استفاده از اکثر اساتید مسلم روزنامه‌نگاری و رسانه یکی از نقاط قوت این دوره بود اما برای اولین بار هر بخش فقط یک برگزیده داشت. شاید توجیه داوران این باشد که برای بالابردن کیفیت جشنواره فقط یک نفر را برنده کردند اما با توجه به اینکه بیش از 10 هزار اثر به این جشنواره رسید ـ و این خود یک رکورد است ـ انتخاب نفرات دوم و سوم در هر رشته ضروری به نظر می‌رسد. جشنواره مطبوعات مانند جشنواره‌هایی مانند فیلم و موسیقی نیست که آثار محدودی به دبیرخانه آن ارسال شده باشد و قطعا برگزیدن یک اثر در میان چند هزار اثر کاری دشوار و پرخطا محسوب می‌شود. همچنین برخی‌ها گفتند آثاری برگزیده شده‌اند که خنثی بوده‌اند تا به هیچ گروه سیاسی برنخورد! نکته دیگر اینکه دیروز در محل برگزاری بیستمین جشنواره مطبوعات شنیده‌هایی غیررسمی و کم‌اهمیت! به گوش می‌رسید که برخی برگزیده‌ها در آخرین لحظات تغییر کرده و برخی ملاحظات سیاسی بر داوری‌های علمی تاثیر داشته‌اند! ما هم مثل شما تعجب کردیم اما باور نکردیم!