ساخت آثار تاریخی آسان نیست. کارگردانان بسیاری در طول تاریخ سینما تلاش کرده‌اند ساخت فیلم‌های سینمایی تاریخی را با همه سختی‌هایی که دارد تجربه کنند. یکی از به یادماندنی‌ترین فیلم‌های سینمایی دینی و تاریخی که بویژه برای مسلمانان دنیا دارای اهمیت است، «الرساله» ساخته مصطفی عقاد، کارگردان مصری است. کارگردانی که با استفاده از بازیگران مشهور سینمای دنیا فیلمی ماندگار از خود به جا گذاشت. شاید کمتر کسی بداند حتی پرآوازه‌ترین کارگردان تاریخی‌ساز جهان اسلام هم لنگ بودجه و سرمایه برای ساخت آثاری بوده که دوست داشته در سینما بسازد. در زیر بخشی از یک گفت‌وگوی قدیمی که مصطفی عقاد با هفته نامه الشراع داشته است  و در شماره 107نشریه سینما ویدئو با ترجمه محمدحسین زوارکعبه منتشر شده را در این باره می‌خوانیم:
امروزه تاثیر و کارایی تبلیغات عمیق‌تر از تاثیر توپ و تانک است. من در دیدار از چند کشور عربی این موضوع را مطرح کرده و گفته‌ام کاری که ما انجام می‌دهیم، موثرتر از کاربرد تسلیحات در جهان عرب است. من حاضرم با پولی که برای ساخت و یا خرید یک فروند هواپیمای جنگی هزینه می‌شود«معجزه»‌ای خلق کنم. ولی تا به امروز نتوانسته‌ام هیچ یک از مسؤولان ذی‌ربط را به این مساله متقاعد کنم. در ارتباط با مساله «قدس»، مساله «اندلس» و مسائل دیگری از این قبیل فیلمنامه‌هایی آماده کرده‌ام، ولی کسی نیست آنها را تامین مالی کند. من گرسنه نیستم. کارهای خاصی را دنبال می‌کنم و هدفم از ساخت چنین فیلم‌هایی دستیابی به سودهای کلان نیست. همه این فیلمنامه‌هایی که گفتم توسط فیلمنامه‌نویسان مطرح دنیا نوشته شده است. عقاد در بخش دیگری از این گفت‌وگو که 20 سال پیش منتشر شد، درباره جشنواره‌های مطرحی چون کن و فلورانس و جشنواره‌های دیگر نیز اظهار نظر می‌کند و می‌گوید: جمعی از داوران و هنرمندان اجتماع می‌کنند و نظر خودشان را اعلام می‌کنند. در جشنواره‌ها همانند هر نقطه از دنیا ممکن است بده‌بستان و معامله‌ای صورت گیرد.  چنانچه فیلمی از یک جشنواره به دریافت 5جایزه نائل شود، نمی‌توان ادعا کرد فیلمی موفق و مهم است. تاکید می‌کنم حرف اول و آخر را تماشاگر می‌زند. هرگز جوایز بیش از یک ابزار تبلیغی نیست. برخی جشنواره‌ها روی فیلم‌هایی انگشت می‌گذارند که بیانگر احساسات درونی سازندگان آن است اما کسی مضمون آن را درک نمی‌کند معمولا در ساخت چنین فیلم‌هایی سطح آگاهی‌ مردم در نظر گرفته نمی‌شود. در حالی که باید فیلم در چنان سطحی ساخته شود که برای همگان قابل فهم باشد و اگر کارگردان و تهیه‌کننده در سطح مردم نباشند چگونه می‌تواند انتظار داشته باشد فیلمش فیلم موفقی از آب درآید و چنانچه آن کارگردان یا آن تهیه‌کننده تحفه‌ای هنری بسازد آن را فقط برای خودش خلق می‌کند و ناگزیر است آن را پس از اینکه نظراتش را اشباع کرد در تاقچه قرار دهد.