مهدی طاهرخانی: به دلیل نوپا بودن اینترنت در ایران و طبیعتا شبکه‌های اجتماعی، هنوز فرهنگ لازمه و خاص چنین بستری در جامعه ما رشد پیدا نکرده است و از این رو شاهد عجیب‌ترین اتفاقات در عالم مجازی هستیم که باعث بدنامی ما شده است. اگر تا دیروز به واسطه مسائلی همچون خاویار، کورش و حتی هسته‌ای نام کشور ایران برای اهالی سایر کشورها شناخته شده بود حالا متاسفانه سفیران مجازی در عالم اینترنت در حال معرفی ضدفرهنگی هستند که اول و آخر بدنامی‌اش به نام کشورمان نوشته می‌شود. از فوتبالیست تا والیبالیست و مجری و بازیگر. ایرانی یا غیر ایرانی. بدون کوچک‌ترین بخششی فقط تنها لازم است یک اتفاق بیفتد تا ایرانی‌ها با هجوم چند صدهزار نفری خود در صفحه اجتماعی آن فرد یک کودتای فحاشی تمام عیار راه بیندازند. آخرین نمونه دم‌دستی که موجب حیرت بسیاری از فعالان فرهنگی کشورمان هم شد موضوع بازیکن تیم‌ملی فرانسه بود که طی یک برخورد کریس رونالدو را در بازی تیم‌ملی فرانسه و پرتغال مصدوم کرد. بعد از این اتفاق بود که ناگهان چندصد ایرانی با هجوم به صفحه اینستاگرام «پایت» بدترین الفاظ را به زبان ایرانی، انگلیسی و حتی به لطف گوگل ترنسلیت، فرانسوی نثار این بازیکن کردند. طبیعتا او که هیچ شناختی از ایران و ایرانی نداشته بعد از این هجوم درباره فرهنگ مردم کشور ما قضاوت سختی خواهد داشت. اما نقش رسانه در این بین بسیار تاثیرگذار است. اگر مجری و کارشناسان برنامه شبکه 3 در اواسط انجام بازی فینال یورو به این موضوع(هجوم ایرانی‌ها به صفحه پایت) اشاره نمی‌کردند طبیعتا ایرانی‌های کمتری، ولو برای کنجکاوی به اینستاگرامش هجوم می‌بردند. اما متاسفانه از طریق رسانه ملی و شبکه 3 که در آن هنگام طبیعتا بیشترین مخاطب را داشت شاهد یک تبلیغ ناآگاهانه و بی‌موقع بودیم. به همین دلیل بود که بسیاری از ایرانی‌ها که طرفدار ستاره تیم‌ملی فوتبال پرتغال بودند با ورود به صفحه بازیکن فرانسوی، راحت‌ترین کار ممکن را کردند. کاری که هر نوجوان
10 ساله‌ای هم به راحتی قادر به انجامش است، فحش دادن و قایم شدن.
در این سو فرهنگسازی به آن اندازه‌ای که شایسته و بایسته است رخ نداده و تکلیف نوجوان و جوان ما با فضای مجازی روشن نیست. او که در خیابان و جامعه می‌داند به‌خاطر یک «حرف بی‌ربط» ممکن است تاوان سنگینی را پس بدهد، مودبانه رفتار می‌کند اما وقتی وارد دنیای مجازی می‌شود ناگهان خود را از همه بندهای اخلاقی و قانونی رها می‌بیند و تصور می‌کند مجوز دارد تا شدیدترین الفاظ را علیه یک فرد دیگر به کار ببرد. بی‌آنکه بداند او بیشترین خدشه را به فرهنگ کشورش وارد کرده و حالا به واسطه همین نیروهای همیشه حاضر و فحاش در دنیای مجازی، ایران را به عنوان یک کشور عجیب می‌شناسند. اگر رسانه‌های ما کار درست را انجام ندهند شاید بعدا تاوان سنگین‌تری را بپردازیم.