شاید یکی از مهم‌ترین نقاط تمایز کشورهای صنعتی و پیشرفته که البته نفت ندارند با کشوری در حال توسعه مثل ایران نوع نگاه به مالیات باشد. در ایران مالیات همچنان پول زور است. سازوکار دریافت مالیات در کشور ما آنقدر عجیب است که علی عسگری، رئیس سابق سازمان امور مالیاتی بتازگی درباره نقص سیستم مالیاتی کشور، فرارهای مالیاتی گسترده و اجرای گزینشی قانون در این بخش سخن گفته است: «پرونده یک مودی، 5 سال دست یک ممیز است؛ اصلاً بعضی‌ها خانه‌زاد هستند، با هم رفت و آمد خانوادگی پیدا کرده‌اند؛ با هم پیک‌نیک می‌روند و به این ترتیب از پرداخت مالیات دقیق فرار می‌کنند». از سوی دیگر تعداد زیادی از مودیان نسبت به اخذ مالیات‌های نامتناسب و بیشتر از سطح درآمدی خود در مقایسه با سایرین اعتراض دارند و با اشاره به رکود حاکم بر اقتصاد کشور از فشارها برای دریافت مالیات از خود انتقاد می‌کنند؛ هرچند پرداخت مالیات در کشور ما هنوز جا نیفتاده است و در ذهن بسیاری از مودیان مالیات به عنوان پول زور تلقی می‌شود. تسنیم در این‌باره نوشته است: شاید یکی از مهم‌ترین نقاط تمایز کشورهای صنعتی و پیشرفته که البته نفت ندارند با کشوری در حال توسعه مثل ایران همین مساله یعنی نوع نگاه به مالیات باشد. گروه اول مالیات را اگر نه وظیفه قانونی، اخلاقی و حرفه‌ای خود بلکه شر لازم می‌دانند اما در گروه دوم کشورها مثل ایران مالیات پول زور و غیراخلاقی دانسته می‌شود که به هر لطایف‌الحیلی که می‌شود باید از پرداخت آن اجتناب کرد.  در یک تماس تلفنی بدون اینکه خود را خبرنگار معرفی کنیم از آقای حسابدار که در کارخانه‌‌ای، در حوزه تولید رنگ فعال است، سوالاتی پرسیدیم.  نکته‌ای که وی درباره پرداخت مالیات در سال 93 مطرح می‌کند بسیار جالب است. وی با خنده گفت با اینکه در سال 93 چیزی نزدیک به 300 میلیون تومان مالیات دادیم اما مبلغ خوبی را هم توانستیم از طرق مختلف، تخفیف بگیریم. بر خلاف صحبت‌های زیادی که درباره پرداخت رشوه توسط فعالان اقتصادی به ماموران مالیاتی مطرح می‌شود، یکی از مودیان گفت: «کرم از درخت است. مشکل اصلی از خود اداره‌های مربوطه است!» این مدیر صنعتی می‌گوید، یکی از همکاران تولیدکننده در یکی از استان‌ها از قانون معافیت مالیاتی مناطق محروم سوءاستفاده کرده است و با راه‌اندازی یک سوله به صورت صوری در یکی از شهرک‌های صنعتی استان که از معافیت مالیاتی برخوردار است، به عنوان پوشش برای کارخانه اصلی استفاده می‌کند. در این کارخانه صوری هیچ ماشین‌آلات مرتبطی برای تولید محصول نهایی وجود ندارد در حالی که تمام محصولات با برند این کارخانه در دفاتر مالیاتی ثبت می‌شود و به این ترتیب برای گردش‌های چندصد میلیونی بدون اینکه شغلی در منطقه محروم ایجاد شده باشد مالیاتی ‌پرداخت ‌نمی‌شود.