محمد سررشته‌داری: ورود به برخی جزئیات و اعلام‌های عمومی توسط وزارت ورزش در فوتبال که بشدت رسانه‌های بزرگ و همه‌گیری دارد، در بسیاری موارد طی سال‌های اخیر برای خود وزارت ورزش دردسرساز شده و حاشیه‌سازی‌های زیادی در پی داشته است؛ از تجمع مقابل مجلس توسط استقلالی‌هایی که با ورود وزیر به مبلغ قراردادهای مربیان و بازیکنان تیم، ایشان را مسؤول ضعف در یارگیری‌های آن روزهای استقلال می‌دانستند تا حملات شدید پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها در فضای مجازی به محض مواجهه با یک اتفاق  ناخوشایند مثل داوری مسابقات لیگ حتی! بسیاری بر این باورند که ورود وزارت به مسائل جزئی موجب بالاتر رفتن مسؤولیت این وزارتخانه نزد مردم شده و آنها را حساس کرده است. با این توضیح حالا باید یک نکته مشابه را بحث کرد و از وزارت ورزش پرسید عکس‌العملش نسبت به این مورد جزئی دیگر چیست؟ همه به یاد می‌آورند که حبیب کاشانی، زلاتکو کرانچار را برای تیم امید در نظر گرفته بود، همان کرانچاری که امروز سرمربی تیم بزرگ و معروف دینامو زاگرب است. بخشی از وزارت ورزش با کرانچار اما مخالفت کرد و حتی در رسانه ملی مصاحبه کردند که کرانچار نه به دلیل فنی که به دلیل تفاوت فرهنگی از تیم امید کنار گذاشته می‌شود. رغبتی، دبیر کمیته نظارت بر مربیان خارجی میهمان تلفنی برنامه 90 بود. او وقتی روی خط آمد فردوسی‌پور بلافاصله این سوال را مطرح کرد که آیا کرانچار به خاطر استفاده از مشروبات الکلی سرمربی تیم امید نشده است که رغبتی گفت: «بله! چنین مساله‌ای وجود دارد. او در تمرینات، در رختکن و در مسابقات از مشروبات الکلی استفاده می‌کرد». پس از گذشت چند ماه از آن روز و آن ارائه جزئیات این پرسش به وجود می‌آید که برخورد با دیگران چگونه خواهد بود و آیا مثلا بازیکن تیم‌ملی هم مشمول همان قانونی خواهد شد که کرانچار را از تیم امید کنار گذاشت؟ حرف ما در این مقال البته برخورد با بازیکنان نیست، بلکه رسانه‌ای نکردن مسائل خصوصی ورزشکاران است که برخی مواقع  تصور بر دوگانه رفتار کردن می‌شود و سلیقه‌ای عمل کردن.