مهدی طاهرخانی: پرسپولیس تنها به یک دلیل قهرمان لیگ قبل نشد؛ گاف‌های پرتعداد بازیکنان خودی در بدترین لحظاتی که هیچکس انتظارش را نداشت. قرمزها لیگ جدید را تنها با یک هدف آغاز کردند و آن فراموش کردن آن گاف‌ها بود و گویا تغییرات‌شان هم تا این لحظه موثر واقع شده است. حسین فرکی باخت را حق تیمش نمی‌دانست و صراحتا اعتقاد داشت مساوی نتیجه سزاوارانه‌تری برای این مصاف بود. اما پرسپولیس نخستین بازی لیگ شانزدهم را به گونه‌ای برابر نارنجی‌پوشان سایپا برد که در طول 90 دقیقه تنها و تنها یک بار فرصت گلزنی به تیم میزبان را داد و در آن سو به مراتب موقعیت‌های بیشتری را خلق کرد. این نتیجه برای شروع کاملا امیدوارکننده است. در لیگ ایران که اکثرا تایمینگ مربیان برای بدنسازی مناسبتی با زمان آغاز مسابقات ندارد، تیم‌های مدعی شروعی ضعیف دارند. شاید برنده یک مسابقه هم باشند اما نوع بازی‌شان به گونه‌ای است که کمتر کسی راضی می‌شود اما پرسپولیس مدل جدید برانکو، نشان داد فکر همه جا را کرده است. وقتی لیگ پانزدهم به پایان رسید، نخستین کاری که سرمربی قرمزها کرد یک چیز بود؛ بیرون کردن عناصری که همیشه یک پای گاف‌های ناگهانی بودند. همان‌هایی که اگر مروت می‌کردند و تنها و تنها دو بار کمتر اشتباه می‌کردند، پرسپولیس براحتی قهرمان لیگ پانزدهم می‌شد، همه در لیست قرمز برانکو قرار داشتند. از سوشا مکانی گرفته تا زوج همیشه نامطمئن بنگر و نورمحمدی. بابک حاتمی هم یکی دیگر از این عناصر همیشه متزلزل بود. برانکو که خیالش از میانه میدان و خط حمله تیمش مطمئن بود، تنها به فکر پاک کردن نام مردان گاف بود. نخستین بازی آنها در لیگ جدید نشان داد آنها به مراتب مطمئن‌تر از فصل قبل هستند. شاید تنها ضرر برانکو و پرسپولیس نسبت به فصل قبل از دست دادن رامین رضاییان باشد. مهم‌ترین عنصر قرمزها در جبهه راست این تیم که تقریبا 70 درصد حملات برانکو از جناح او طراحی و سازماندهی می‌شد. اما با اشتباه مدیریتی طاهری، قرمزها تنها نمره منفی نسبت به سال قبل را در این نقطه دریافت کردند. اما در ساختار دفاعی، با فرماندهی سیدجلال حسینی، شروعی به غایت امیدوارکننده را برابر سایپا داشتند. شاگردان فرکی تنها یک بار صاحب یک موقعیت فوق‌العاده گل شدند که آن محصول یک ضربه ایستگاهی و غافلگیری مدافعان بلندبالای پرسپولیس بود. منهای آن یک موقعیت خاص که می‌توانست نبرد را به تساوی بکشاند، در تمام طول بازی، مردان دفاعی قرمز،بدون هیچ اشتباهی، همه حملات حریف را مدیریت کردند. بعد از گل کامیابی‌نیا و تعویض دفاعی برانکو، این شائبه به وجود آمد که قرار است همانند فصل قبل ناگهان یک نفر روی یک توپ ارسالی از کناره اشتباه کند و همه داشته‌های تیم بر باد برود. اتفاقی که در بازی با ذوب‌آهن و حتی همین سایپا حادث شد. اما مردان جدید خط دفاعی پرسپولیس نشان دادند دست‌کم به سختی گاف می‌دهند. شاید در بعد هجومی، هواداران این تیم چندان از عملکرد بازیکنان پرسپولیس رضایت نداشته باشند اما بدون شک با بازگشت مهم‌ترین بازیکن هجومی لیگ پانزدهم(مهدی طارمی)  به ترکیب اصلی پرسپولیس، آنجا دچار یک تحول اساسی نسبت به بازی نخست خواهد شد. وحید امیری به هیچ عنوان شاخص‌های یک مهاجم تمام‌کننده و مطمئن را ندارد، شاید یک خط به عقب آمدن امیری و زوج او کنار عالیشاه بتواند جناح چپ پرسپولیس را تبدیل به خطرناک‌ترین جناح چپ لیگ شانزدهم کند. همان 15 دقیقه حضور طارمی و انگیزه فوق‌العاده او نشان داد برانکو خیالش از آن جلو تا حدود زیادی راحت خواهد بود. بدون شک با گذشت چند بازی، پرسپولیس به هماهنگی بیشتری در میانه و خط حمله خواهد رسید اما آنچه بیش از هر چیزی می‌تواند نقطه قوت آنها محسوب شود، حضور مردان مطمئن در 50 متر زمین خودی است. بیرانوند و زوج انصاری و سیدجلال حسینی بدون شک به اندازه مثلث کشنده سوشا، نورمحمدی و بنگر اشتباه نمی‌کنند و این بهترین هدیه برانکو به هواداران تیمی است که بیش از هر تیم دیگری در این چند سال شاهد گاف‌های تاریخی بودند.