شماری از خانواده‌های قربانیان فاجعه دلخراش حج سال 94 در نامه‌ای به وزیر امورخارجه خواستار پیگیری حقوقی و بین‌المللی این رویداد تلخ شدند.
به گزارش تسنیم، 120 خانواده فاجعه غم‌انگیز منا در نامه‌ای به وزیر امور خارجه علت کم‌توجهی به کشف و انتشار عوامل بروز رخداد‌های کم‌نظیر تاریخی در حج سال گذشته را خواستار شدند.
متن این نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
حضور وزیر محترم امور خارجه، جناب آقای دکتر ظریف
با عرض سلام و ادب
خداوند را شاکریم که قامت عزیزان‌مان را پس از آنکه به احرام خلوص مزین شدند، به ردای شهادت آذین بست و تلبیه برگزیدگانش را در حالتی سرخوش از جذبه ربوبی خویش پاسخ گفت.
این نامه حاوی ناگفته‌های خانواده بزرگ شهدای مکه و مناست و از آن رو خطاب به حضرتعالی نوشته شده که از سویی به عقیده اغلب مردم ایران دانش و مهارت کافی برای تصدی جایگاهی را که بر آن تکیه زده‌اید دارا می‌باشید و تلاش مسؤولانه شما برای عمل به آنچه به عهده گرفته‌اید، از دید کسی پوشیده نیست و از سوی دیگر بیشترین گلایه‌های ما از عملکرد مسؤولان کشور عزیزمان، مستقیماً به سازوکار روابط دیپلماتیک دولت و حوزه مدیریت حضرتعالی مربوط می‌شود.
مردم شریف ایران در هیچ برهه‌ای از تاریخ، ملت پرتوقعی نبوده‌اند و اینک از شما نیز توقعی بیش از قاطعیت منطقی و منطق قاطع در دفاع از کیان آنها در عرصه بین‌الملل ندارند.
چندی پیش فیلم کوتاهی در فضای مجازی پخش شد که حضرتعالی پرسش یک خبرنگار ژاپنی درباره علت آزمایش موشکی ایران را در کمال آرامش، بسیار مستدل، محکم و زیبا پاسخ دادید. پاسخی که به‌واسطه برخورداری از اقتدار و منطق مورد انتظار، تحسین همه مردم ایران را برانگیخت و نشان داد حضرتعالی حقیقتاً پتانسیل دفاع از حق ایرانیان را در گلوگاه‌های عرصه بین‌الملل دارا می‌باشید.
در مقابل آن قاطعیت، ما با بعد دیگری از رویکرد شما مواجه شدیم.
ای کاش می‌توانستیم با قلم و بیان، شدت تألم خود را از نرمش غیرقابل درک شما در برابر دولت سعودی ابراز کنیم. آن هم زمانی که پیکر مطهر عزیزان‌مان در شرایطی غیرانسانی در کانتینرهای عربستان به حال خود رها شده بود و قلب هیچ دیده‌بان حقوق بشری نیز از آن وقایع به درد نمی‌آمد و ما در عرصه بین‌الملل هیچ مدافعی جز شما نداشتیم.
ما به‌واسطه احترام و اعتماد به مسؤولان این مرز و بوم و برای پیشگیری از بروز هر گونه رخداد غیرمترقبه که ممکن بود به ایجاد ناامنی در منطقه دامن بزند، سکوت کردیم تا شما با آرامش سکان هدایت دفاع از حقوق شهدای ما را در دست بگیرید اما پاسخی که در برابر این اعتماد از شما دریافت کردیم در شأن این همه متانت و خویشتنداری نبود. آیا آنگونه که ما شرایط حساس حوزه مسؤولیت شما را درک کردیم، شما نیز شرایط پرالتهاب ما را درکوران آن توفان سهمگین درک نمودید؟
اجازه می‌خواهیم به برخی ابعاد این فاجعه و کوتاهی‌هایی که رخ داد و برای همه ملت ایران همچنان به‌عنوان پرسش‌هایی بدون پاسخ باقی مانده، اشاره نماییم.
جناب آقای وزیر!
* اینک 9 ماه از وقوع فجایع حج 1394 گذشته است و فاز التهاب روزهای نخستین را پشت سر گذارده‌ایم. با وجود اینکه از همان روزهای نخست وعده داده شد که کمیته حقیقت‌یاب تشکیل خواهد شد اما هنوز هیچ بازخوردی از اقدامات وزارت امور خارجه و کنسولگری جمهوری اسلامی مبنی بر تشکیل این کمیته در سطح کشور و پیگیری تشکیل آن در سطح بین‌المللی به ما ارائه نشده است.
به راستی چرا هنوز وزارت امور خارجه علیه این همه دنائت عربستان به مجامع بین‌المللی شکایت ننموده؟
علت کم‌توجهی به کشف و انتشار عوامل بروز رخداد‌های کم‌نظیر تاریخی در حج 1394 چیست؟
* به چه دلیل در برابر تعلل سعودی برای پذیرش ورود مسؤولان کشورمان به عربستان (که جهت رسیدگی به وضعیت مصدومان و مفقودان ضروری بود و تأخیر در آن منجر به تخریب ابدان مطهر شهدا قبل از شناسایی و به شهادت رسیدن برخی مصدومان و اعطای فرصت کافی به سعودی برای دست بردن در اسناد واقعه منا شد) هیچ موضع بازدارنده‌ای اتخاذ نشد؟
*چرا عملیات شناسایی و انتقال پیکر شهدا از سرعت کافی برخوردار نبود تا حدی که ابدان(بدن‌های) بسیاری از شهدا در فرودگاه‌ها یا سردخانه‌ها بلاتکلیف و به حال خود رها مانده بود و در نتیجه برخی خانواده‌ها بیش از 120 روز طاقت‌فرسا در بی‌خبری محض به سر بردند و برخی دیگر نیز با قطع روابط ایران و عربستان، برای همیشه از ملاقات پیکر عزیزان‌شان محروم گشتند؟
*چرا قبل از اتمام مراحل شناسایی، ادعای سعودی مبنی بر جان باختن همه مفقودان به ناگاه مورد تایید مسؤولان ایران قرار گرفت و پیگیری احتمال حیات مفقودین متوقف گشت؟ و با چه توجیهی آخرین پرواز ایران که قرار بود کلیه پیکرهای باقی مانده و شناسایی شده را به وطن بازگرداند، بدون انتقال آن پیکرهای مطهر به ایران بازگشت؟
*به چه دلیل برای همه خانواده‌های مفقودین امکان عزیمت به مکه معظمه و شناسایی پیکر شهدا فراهم نشد و در این زمینه انتخابی عمل کردید؟
دردناک‌تر اینکه بارها در رسانه ملی به تعیین تکلیف و شناسایی کامل مفقودان اشاره شد در حالی که هم‌اینک تعدادی از حجاج عزیز ما مفقودالأثر بوده و خانواده‌های آنان هیچ اطلاعی از وضعیت آنان در دست ندارند و به تعدادی نیز تنها تصویر جان‌باخته عزیزان‌شان نشان داده شد و اطلاعی از محل دقیق دفن آنان در اختیار نیست.
*علت اینکه برخی از مسؤولان، مرتبا از فاجعه منا به عنوان یک حادثه غیرعمد یاد می‌کنند چیست؟
حال آنکه به گفته شاهدان عینی (که چندده سفر به حج عازم شده بودند) شواهد زیادی وجود دارد که همگی مؤید وقوع عمدی این حادثه است. گرچه طرح مبسوط این شواهد خارج از موضوع این نامه است ولی دستیابی به آنها در صورت مراجعه به شهود، مصدومان و تیم امدادرسانی قابل جمع‌آوری است. البته در ظاهر امر هم رد پای عمدی بودن این فاجعه چندان پوشیده نیست.
نفس عدم همکاری عربستان برای تحویل فیلم دوربین‌های مداربسته بزرگ‌ترین شاهد این ادعاست.
شاهد غیر قابل انکار دیگر، نحوه برخورد با نیروهای امداد و سلامت ایران است.
شما بخوبی می‌دانید که در برگزاری مراسم آیینی بین‌المللی، یا کشور میزبان از ابتدا اجازه حضور نیروی امداد و نجات کشورهای میهمان برای مشارکت در تامین امنیت و سلامت مراسم را صادر نمی‌کند و به تنهایی عهده‌دار تأمین امنیت مراسم می‌شود یا اگر اجازه حضور نیروهای کشور میهمان صادر شد، دیگر ممانعت از خدمت‌رسانی آنان به حادثه‌دیدگان در لحظه وقوع حادثه هیچ مفهومی ندارد، مگر آنکه حادثه‌ای خودخواسته و از پیش طرح شده باشد.
در این فاجعه در برابر دیدگان تیم پزشکی ایران، در آن شرایط دهشتبار با تشنگی و گرما و خفگی جان هموطنان‌مان را ستاندند و در حالی که امدادگران فریاد کمک حادثه‌دیدگان را می‌شنیدند و جان دادن حجاج را می‌دیدند، آنان را از اقدام بموقع بازداشتند. اگر چنین حادثه‌ای درباره یکی از کشورهای پایه‌گذار قوانین بین‌المللی حقوق بشر رخ داده بود دنیا را به هم می‌ریختند و اگر کشور متهم، متحد سیاسی آنان نبود انواع تهدیدات و تنبیه‌ها را درباره آن اعمال می‌کردند.
ای‌کاش می‌دانستید که چگونه مردم عادی و حق‌شناس ایران که در ظاهر نسبتی با قربانیان ندارند، همراه با ما در آتش سوگ حجاج سفر کرده می‌سوزند و می‌گدازند و این مؤید آن است که این مصیبت، محدود به 475 خانوار داغدار این وقایع نبوده و در حقیقت یک مصیبت ملی است.
اما شما در پایان این مصائب سنگین که قلب هر انسانی را به درد می‌آورد، سردمداران حکومت سعودی و قاتلان حجاج شریف و بی‌گناه را برادر خواندید و فرمودید با آنها هیچ مشکلی ندارید.
و متأسفانه تا زمانی که رفتارهای موهن حکام سعودی دامان خود شما را نگرفت، آن همه کوتاهی و جنایت، شما را به محدود کردن رابطه با عربستان وادار نکرد. گویی زمان زیادی باقی است تا جان‌های پاک انسان‌های مبرا از سیاست، در معادلات بین‌المللی اعتبار پیدا کند.
سوال ما این است: زمانی که شما و سایر مسؤولان کشور از کنار این فاجعه بی‌تفاوت عبور می‌کنید دیگر چه توقعی از نهادها و سازمان‌های بین‌المللی می‌توان داشت که با ما مانند شهروندان درجه 2 و 3 برخورد نکنند؟
ما به‌واسطه کدام نهاد مسؤول، به رژیم سعودی بفهمانیم شرافت انسانی ارزشش از بشکه‌های نفت آنان بیشتر است؟
چگونه فریاد برآوریم آیا روی این کره خاکی هیچ فریادرسی نیست که قدرتش از دلارهای آغشته به خون و نفت عربستان سعودی بیشتر باشد؟
البته بسیاری از پرسش‌ها و گلایه‌های ما مربوط به سازمان‌ها و نهادهای متعدد دیگری است که از آنان نیز پاسخ پرسش‌های خود را مطالبه خواهیم کرد (نظیر اینکه چرا پاسخ کالبدشکافی از پیکر عزیزان‌مان را به اطلاع ما نمی‌رسانند و چرا به‌جای رسیدگی به عوارض ناشی از این حادثه خانواده‌ها را با انبوهی از مشکلات به حال خود رها کرده‌اند و چرا قراردادهای مورد نیاز چنین سفر با عظمتی مطابق با استانداردهای پذیرفته شده منعقد نگشته است؟ و انبوهی از پرسش‌های دیگر...)
اینک از حضرتعالی به‌عنوان شخصی توانمند و باکیاست توقع داریم:
* برای درک ابعاد فاجعه و پرده برداشتن از حقیقت این رخداد، بیش از پیش از شاهدان عینی که جزو پیکره ملت شریف ایران بوده و حقیقت را فدای مصالح سیاسی نمی‌نمایند، کمک بگیرید و طی «دیداری با خانواده‌های شهدای منا» نکات ابهامی را که در این نامه به آنها اشاره شد، برطرف فرمایید.
* چنانچه براستی کمیته حقیقت‌یاب برای پیگیری ابعاد این حادثه تشکیل شده، خانواده‌های رنج کشیده و داغدار از این حادثه و همچنین تمام مردم شریف را نیز در جریان اقدامات و نتایج حاصل از آن قرار دهید.
* با بازتاب کامل ابعاد فاجعه منا در محاکم بین‌المللی قاطعانه و استوار‌تر از قبل از حقوق و کرامت ملت ایران دفاع نمایید.
امیدواریم در آینده نه‌چندان دور پرده از حقیقت این کشتار بی‌سابقه تاریخی برداشته شده و عاملان آن به جزای خود برسند.
در پایان، چنانچه صراحت کلام ما شما را آزرد، این ناگواری را بر خانواده‌های داغداری که پس از دوره‌ای اضطراب و بی‌خبری، به‌جای چهره بشاش و سرخوش از اتمام حج تمتع، با پیکر بی‌جان و بعضاً غیرقابل شناسایی عزیزان‌شان مواجه شده‌اند، ببخشید.
با آرزوی موفقیت حضرتعالی
در اعتلای ایران اسلامی
جمعی از خانواده‌های شهدای منا