مهدی طاهرخانی : تاریخ همچنان برای قرمزها در حال تکرار است. تساوی یک - یک پرسپولیس مقابل فولاد برشی بود از عملکرد تیم برانکو از فصل قبل. توقف‌هایی که فصل قبل به بهای از دست دادن قهرمانی تمام شد. چند اتفاق از فصل قبل همچنان برای قرمزها در حال تکرار است؛ جمعیت بسیار زیادی از بازی‌های خانگی پرسپولیس استقبال می‌کنند اما تیم برانکو عوض استفاده از این وضعیت، بیشتر مرعوب جو ورزشگاه می‌شود. درست مثل بازی با نفت تهران که حتی یک تساوی می‌توانست دست آخر به قهرمانی قرمزها منجر شود اما تیم برانکو باخت. درست شبیه بازی با راه‌آهن که یکصد هزار نفر آمده بودند تا شاهد یک بازی سراسر هجومی باشند، انتظار چندان زیادی هم نبود که تیم مدعی قهرمانی بیش از 3 گل به راه‌آهن دسته یکی بزند. اما اتفاقات تکراری این بود که برانکو مثل همیشه نیمه نخست را به کنترل بازی اختصاص داد و تازه در اواسط نیمه دوم بود که فکر ریسک به سرش زد اما زمان از دست رفت و متعاقبا جام پانزدهم. آن اتفاقات که رخ داد انتظار می‌رفت پرسپولیس نخستین بازی خانگی‌اش در آزادی را به شکل دیگری آغاز کند اما مربی محافظه‌کاری مثل برانکو به سختی تن به تغییرات می‌دهد. او در راستای تنبیه مهدی طارمی، کماکان مهم‌ترین بازیکن لیگ پانزدهم را به نیمکت پرچ کرد تا بهترین هدیه را به فولاد بدهد. در بازی با سایپا به وضوح همگان متوجه شدند وحید امیری و علیپور زوج مناسبی برای خط حمله نیستند. این دو ذاتا گلزن نیستند و باید دست‌کم 4 یا 5 موقعیت عالی نصیب‌شان شود تا شاید یکی را گل کنند. در بازی نخست، ضربه کامیابی‌نیا به مدد برانکو آمد اما در نبرد با فولاد دیگر خبری از این خوش‌شانسی‌ها نبود. دقیقا اتفاقات همانند فصل قبل بود. ضربه عالیشاه که به‌زعم بسیاری از کارشناسان داوری از خط دروازه فولاد گذشته بود، توسط کمک داور مردود اعلام شد تا به همین راحتی باز هم اشتباهات داوری علیه قرمزها باشد.
در آن‌سو اگرچه خیلی‌ها اشتباه و جا ماندن ربیع‌خواه را دلیل اصلی گل فولاد می‌دانستند اما چند کارشناس داوری مثل نوذر رودنیل اعتقاد داشتند مهاجم فولاد روی مدافع پرسپولیس دچار خطا شده بود. اما آیا توقف قرمزها در تهران تنها به خاطر اشتباهات داوری بود؟ برای خودفریبی می‌شود اینچنین برداشت کرد اما قطعا افکار و دستورات برانکو نقش پررنگ‌تری را در این ناکامی خانگی داشت. وقتی محمد انصاری بهترین مدافع چپ لیگ قبل شد چرا پرسپولیس باید او را در صورتی که دو مدافع مرکزی دیگر دارد، به کنار سیدجلال حسینی ببرد تا اینچنین جناح چپ قرمزها توسط ربیع‌خواه عقیم بماند؟ نیمکت‌نشین کردن مهدی طارمی و عدم دستور حملات همه‌جانبه در نیمه نخست، دقیقا در همان راستای تفکرات محافظه‌کارانه برانکو در فصل قبل بود.  180 دقیقه گذشته و برای خیلی‌ها ثابت شده جای رامین رضاییان همچنان خالی است و حسین ماهینی به هیچ عنوان قادر به پر کردن جای او نیست. حالا معجزه‌وار شرایط بازگشت این بازیکن مهیا شده و اگر برانکو به هر دلیلی او را نخواهد آن وقت شاید همان اشتباه بزرگی را مرتکب شود که فصل قبل در حق سیدجلال حسینی مرتکب شد و دست آخر ادعا کرد او حسینی را می‌خواست و خبرنگاران اطلاعات درستی نداشتند! شاید کلا به نفع قرمزها باشد که دیگر بازی‌های خانگی آنها با استقبال پر شور هواداران مواجه نشود، چرا که هرگاه این اتفاق رخ داد، برانکو برای کنترل بازی، دستور پاسکاری‌های پرتعداد را در میانه میدان داد و این دقیقا همان چیزی بود که بازیکنان حریف آرزویش را می‌کردند.
پرسپولیس کماکان یکی از بهترین بازی‌های لیگ را انجام می‌دهد و اگر برانکو نخواهد کمی افکارش را عوض کند آن وقت شاید باز هم حسرت در آخرین روز نصیب او و هواداران تیمش شود. او از یاد نبرده که شالوده و اساس موفقیت تیمش در فصل قبل روی نفوذهای پرتعداد رامین رضاییان بود و گلزنی‌های مهدی طارمی. یکی اظهار ندامت کرد و بازگشت اما کماکان با بی‌مهری سرمربی مواجه است و تنها دقایقی فرصت خودنمایی دارد و دیگری هم فرصت جبران اشتباهش را می‌خواهد. اگر به واسطه خرید یک دروازه‌بان ذخیره، پرسپولیس لیستش را پر کند آن وقت شاید برانکو اشتباه بزرگ دیگری را مرتکب شود. در نبرد با فولاد 2 امتیاز خانگی پرپر شد اما اطلاعات بسیار بکری به برانکو رسید. او حالا می‌داند جناح راست تیمش یک سوم قدرت فصل قبل را ندارد، می‌داند اگر طارمی بازنمی‌گشت، یک فاجعه در راه بود، می‌داند تفکراتش در بازی‌های خانگی نسبتی با شور سکوها ندارد. می‌داند به دست آوردن و از دست دادن جام قهرمانی شاید این بار هم یکی، دو گل زده بیشتر و کمتر باشد.