عبدالباری عطوان: درست 10 سال پیش، زمانی‌که مقاومت لبنان به رهبری حزب‌الله بر متجاوزان اسرائیلی پیروز شد و 33 روز پایداری کرد و هزاران موشک را  به قلب فلسطین اشغالی شلیک کرد، موازنه قوا تغییر کرد و اسطوره هژمونی اسرائیل و توانمندی نیروی هوایی در یکسره کردن جنگ‌ها از بین رفت و اسرائیل قدرت بازدارندگی خود را از دست داد. از آن برهه افتخار‌آمیز در تاریخ این امت، «اتاق‌های سیاه» در غرب برگزاری نشست‌ها و تحقیقات و مطالعات راهبردی را برای تدوین  طرحی به منظور محاصره این پدیده و گرفتن این پیروزی و از بین بردن ارتش‌های عرب و ایجاد گسست در کشورهای اردوگاه مقاوم- در برابر طرح‌های استکباری در منطقه- با وارد کردن آنها به هرج و مرج‌های خونین و ریشه‌کن کردن دکترین مقاومت با همه اشکال آن را آغاز کردند. باید اندکی به عقب بازگردیم و به طور مشخص به گزارش کمیته وینوگراد - که برای شناسایی علل نظامی و روانی شکست ارتش اسرائیل در جنگ 33 روزه تشکیل شد- و اعتراف‌های غیرمنتظره ژنرال‌ها و مسؤولان بلندپایه و ارزیابی‌های آنها از این جنگ بازگردیم تا نکات زیر را از باب یادآوری از این گزارش و اعتراف‌ها بیرون بکشیم. نخست: شیمون پرز، رئیس پیشین اسرائیل اذعان کرد که اگر تصمیم دست او بود، وارد این جنگ نمی‌شد؛ زیرا آمادگی طرف مقابل کامل بود در حالی‌که ارتش اسرائیل آماده نبود. دوم: دان حالوتس، رئیس ستاد ارتش اسرائیل در آن زمان اذعان کرد که 2 علت باعث شکست نیروهایش در این جنگ شد؛ الف: ناتوانی در متوقف کردن باران موشک‌های کاتیوشا به مناطق صهیونیست نشین الجلیل و به طور کلی مناطق شمال فلسطین اشغالی.(مقاومت لبنان بیش از 5 هزار موشک شلیک کرد) ب: طولانی شدن جنگ برای مدت بیش از 33 روز (به علت پایداری مقاومت) و ناتوانی نیروی هوایی در یکسره کردن جنگ به نفع اسرائیل در طول چند روز نظیر همه جنگ‌های گذشته اسرائیل که معمولا نیروی هوایی کار را در طول چند روز یکسره می‌کرد. سوم: دفاع ایهود اولمرت، نخست‌وزیر وقت اسرائیل در برابر انتقادهای صورت گرفته از خودش و کابینه. بارزترین انتقاد مطرح شده علیه او این بود که چرا دستور یورش زمینی ارتش اسرائیل به جنوب لبنان را صادر نکرد؟ اولمرت در دفاع از تصمیم خود در برابر این انتقاد گفت: «اگر ارتش ما وارد لبنان می‌شد؛ نمی‌دانست چطور از آن خارج شود و اینگونه شکست بزرگ‌تر می‌شد». حق با اولمرت بود. چهارم: بسیاری از ژنرال‌ها و مسؤولان اسرائیلی از جمله دان حالتوس به این نتیجه رسیدند که یک عقیده را نمی‌توان شکست داد. وی این مطلب را در اشاره به مقاومت لبنان بیان داشت. او، این ژنرال‌ها و مسؤولان اسرائیلی همچنین اذعان کردند که ارتش اسرائیل در این جنگ به یک «کیسه بوکس» تبدیل شد. ایجاد گسست در بین مسلمانان از طریق «فتنه‌انگیزی طائفه‌ای» و تقسیم منطقه و ملت‌های آن براساس گرایش‌های مذهبی از طریق تبلیغات و کار رسانه‌ای برنامه‌ریزی و کارشناسی شده واکنش سریع برای تکرار نشدن شکست اسرائیل و از بین بردن پیروزی عربی - اسلامی بود. اولین گام در این چارچوب، تصمیم اتحادیه عرب برای قرار دادن مقاومت لبنان در فهرست تروریسم و اعمال محاصره ظالمانه علیه همتایانش در نوار غزه و به طور مشخص جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی و نیز حمایت پنهانی از 2 تجاوز اخیر اسرائیل به غزه بود. آنها این اقدامات را به امید ریشه‌کن کردن فرهنگ مقاومت و از بین بردن بستر مردمی و عقیدتی آنها و متنفر کردن مردم از مقاومت انجام دادند. اما باوجود همه این اقدامات علیه مقاومت، حرتسی هالوی، رئیس بخش اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل در سخنان خود در کنفرانس امنیتی هرتزلیا در یک ماه پیش با حضور ژنرال‌های نخبه و نخست‌وزیران و مسؤولان کنونی و گذشته اسرائیل گفت: جنگ آینده آسان نخواهد بود: زیرا حزب‌الله مقادیر زیادی موشک با بردها و اندازه‌های مختلف به‌دست آورده است. حزب‌الله همچنین تجربه رزمی و جنگی جدیدی را در سایه جنگ خود در سوریه کسب کرده است. من 2 سال پیش از جنوب لبنان و شهرک ملیتا دیدن کردم که موزه جنگ 33 روزه مقاومت لبنان در آنجا قرار دارد. تونل‌هایی را که باعث پیروزی شد و تانک‌های منهدم شده میرکاوا را که افتخار صنعت اسرائیل به شمار می‌رود، مشاهده کردم. دیدم که چطور ابهت آنها زیر ضربات سنگین مقاومت در هم شکسته شده است. اذعان می‌کنم که احساس افتخار کردم و این اعتقاد راسخ در من تقویت شد که این امت و این اندیشه و عقیده هرگز شکست نخواهد خورد.