وزیر ورزش درحالی در اظهارنظری عجیب توپ ناکامی مطلق تکواندوی مردان در المپیک ریو را به زمین کادر فنی انداخت که به اعتقاد کارشناسان مشکلات مدیریتی تاثیر زیادی در این ناکامی داشت. محمود گودرزی یکشنبه هفته جاری در حاشیه بازدید از اردوی تیم والیبال نشسته بانوان در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون تکواندو با توجه به نتایج ضعیف این رشته در المپیک تغییرات خواهد داشت یا خیر؟ گفت: «خیر این مساله دست ما نیست. اتفاقا خانم علیزاده کار بزرگی در ریو انجام دادند ولی درباره آقایان باید آسیب‌شناسی شود چرا چنین نتایجی کسب شده است. ممکن است در کادر فنی آقایان‌ تغییرات به وجود بیاید که آن را هم من نمی‌دانم ولی امیدوارم این موضوع توسط فدراسیون بررسی شود ولی درباره تغییرات در تکواندو همه چیز بسته به اساسنامه است و وزارت دخالتی ندارد». در این‌باره بیان چند نکته برای اطلاع وزیر ورزش و جوانان که از جنس ورزش است و همه مسائل مربوط به فدراسیون‌ها را بخوبی پیگیری و آنالیز می‌کند، ضروری به نظر می‌رسد.
اول: چگونه است که وزیر ورزش در برخورد با برخی فدراسیون‌هایی مانند کاراته، اتومبیلرانی، جودو، اسکی و... برای تغییرات نیازی به اساسنامه و نظر مجمع ندید و با استعفا دادن رؤسای فدراسیون یادشده کاری که می‌دانست صحیح است را انجام داد ولی درباره تکواندو آنچنان قانونمدار شده که فقط به اساسنامه توجه دارد؟ نکته اینجاست که شخص رئیس فدراسیون برای تغییر در راس هیات‌های استان‌ها توجهی به اساسنامه ندارد. دوم: وزیر ورزش در حالی کادر فنی را مقصر داستان غم‌انگیز ناکامی تکواندوی مردان دانسته که ظاهرا فراموش کرده تکواندوی ایران با همین کادر فنی در یکی، دو سال گذشته بهترین نتایج را کسب کرده است؛ از قهرمانی آسیا ۲۰۱۴ ازبکستان گرفته تا قهرمانی ۲۰۱۵ جهان در روسیه و نتیجه درخشان در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ که تیم مردان از 6 فرصت صاحب ۴ طلا شد! سوم: قصد دفاع از کادر فنی تیم‌ملی تکواندو را نداریم، چرا که معتقدیم آنها نیز در این ناکامی تاریخی جزو مقصران هستند و کارنامه آنها و دلایل این ناکامی بزرگ باید در جای خود مورد تجزیه و تحلیل فنی قرار بگیرد ولی چرا نقش پررنگ رئیس فدراسیون تکواندو و مدیر سازمان یک‌نفره تیم‌ملی که این روزها سکوت مطلق اختیار کرده و کمتر در محافل رسانه‌ای آفتابی می‌‌شود در این نتیجه نادیده گرفته شده است؟ همانطور که قبلا بارها توسط کارشناسان مورد اشاره و تاکید قرار گرفته تکواندوی مردان زمانی در ریو باخت که پس از شکست بحث‌برانگیز فرزان عاشورزاده مقابل حریف بی‌نام و نشان مراکشی، رئیس باتجربه فدراسیون عنان اختیار از دست داد و بازیکنان تیمش که همگی صاحب بالاترین رنکنیگ جهانی است را فاقد «روح المپیکی» دانست. شکست مهدی خدابخشی مقابل میلاد بیگی از آذربایجان و حرف‌های عجیب پولادگر و «خائن و مزدور» خواندن مهماندوست و شاگردش ضربه سنگین دیگری بر پیکر بی‌رمق کادر فنی و تنها بازیکن باقیمانده تکواندو یعنی سجاد مردانی وارد کرد. سجاد باتجربه که رفته بود اولین و شاید آخرین حضور المپیکی‌اش را با طلا جشن بگیرد، چنان با استرس مقابل حریف انگلیسی مبارزه کرد که اگر لطف داوران نبود و امتیاز درست چهارم تکواندوکار انگلیسی خطا اعلام نمی‌شد، کار اصلا به راند چهارم و امتیاز طلایی نمی‌کشید. آقای وزیر! باید قبول کنید تکواندوی مردان پیش از آنکه به دانش فنی مربیان «تا قبل از المپیک موفق» خود ببازد به حرف‌های ناپخته مدیر باتجربه و پخته‌اش باخت. به مدیر سازمان تیم‌ملی‌اش باخت که در این سال‌ها چنان رفتار کرده که دایره فنی تیم‌ملی تکواندو به چند نفر خاص و همسو! محدود شود، مردی که در همه سفرهای خارجی تکواندو یک پای ثابت است اما خروجی کارش معلوم نیست، چیست؟ آقای دکتر گودرزی! لطفا از رئیس فدراسیون تکواندو بپرسید آیا بهتر نبود به‌جای غلامحسن ذوالقدر یک روانشناس اعزام می‌شد تا هم روحیه از بین رفته ملی‌پوشان را احیا کند و هم نکات لازم را به شخص ایشان  تذکر می‌داد و می‌گفت بی‌روح خواندن بازیکنان و مزدور خواندن مهماندوست، جایش در کنار «شیاپچانگ» ریو نیست و به‌قول معروف هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد!  در پایان جامعه تکواندوی کشور انتظار دارد وزیر ورزش و جوانان توجه ویژه‌ای به تکواندو داشته باشد و براساس واقعیات و در مشورت با کارشناسان امر درباره این رشته بررسی و تصمیم‌گیری کند و امیدواریم فشارهای بیرونی دلیل اصلی بیان آن جملات در بازدید از اردوی والیبال نشسته نباشد.