اگرچه تیم‌ملی موفق شد با نتیجه 2 بر صفر از سد قطر بگذرد اما نباید از جنجال اواخر بازی بی‌تفاوت عبور کنیم. نیمکت تیم‌ملی جایی است که باید از آن آرامش به درون زمین انتقال یابد اما جواد نکونام در نخستین‌بازی‌ای که مربی تیم‌ملی بود رفتاری ناشیانه از خود بروز داد. بدون شک مهم‌ترین خواسته ما در بازی با قطر کسب 3 امتیاز خانگی بود. اتفاقی که سرانجام در آخرین دقایق رخ داد اما یادمان نرود نیمکت تیم‌ملی جایی است که باید از آن آرامش به درون زمین گسیل شود. ما بازی‌های سرنوشت‌سازی را در طول چند ماه آینده پیش رو داریم و اگر کنترلی روی رفتارمان نباشد چه بسا هزینه زیادی را متحمل شویم.  نکونام بعد از گل اول که ایران به ثمر رساند با مشت‌های گره کرده به طرف نیمکت قطر حرکت کرد و شادی تحریک‌آمیزی از خود نشان داد که این باعث شد بازی برای دقایقی به جنجال کشیده شود و بازیکنان به جان هم بیفتند. نکونام مانند هر ایرانی حق دارد بعد از گل شادی کند و به هوا بپرد اما او سبک شادی بدی را انتخاب کرد آن هم برابر قطری‌ها که استاد حاشیه هستند، آن هم برابر نمایندگان کنفدراسیون فوتبال آسیا که منتظر کوچک‌ترین بهانه‌ای از ایران هستند تا ما را با محرومیت مواجه کنند.  نکونام یکی از بهترین بازیکنان فوتبال ایران به شمار می‌آید و از تجربه بسیار زیادی برخوردار است. او به عنوان دستیار کی‌روش برای نخستین‌بار روی نیمکت ایران نشست اما بی‌تجربگی کرد و نشان داد برای کسب تجربه راهی طولانی در پیش دارد و یک مربی نمی‌تواند بعد از گلزنی تیم خود رفتاری تحریک‌آمیز از خود نشان دهد. کادر فنی ایران کاملا روشن بود هیجان و استرس زیادی داشت. آنها روی کوچک‌ترین سوت داور اعتراض می‌کردند و بعد از پایان نیمه نخست هم صحنه‌ای رقم خورد که می‌تواند تبعات بدی برای فوتبال ایران به دنبال داشته باشد. درست است که داور بد قضاوت کرد اما سرمربی تیم حق اعتراض دارد آن هم به روشی که تحریک‌آمیز نباشد نه اینکه همه کادر فنی از مترجم گرفته تا مدیر فنی به طرف داور بروند. ایران بعد از گلی که قوچان‌نژاد به ثمر رساند به هدف خود رسیده بود و تا پایان بازی تنها 2 دقیقه دیگر باقی مانده بود. دلیلی نداشت نکونام با حرکت تحریک‌آمیز خود قطری‌ها را خشمگین کند، چرا که اگر کمی دیگر جنجال ادامه می‌یافت داور می‌توانست بازی را متوقف کند و بدون شک در چنین حالتی با توجه به لابی‌های که قطری‌ها در کنفدراسیون فوتبال آسیا داشتند نتیجه به سود آنها تغییر می‌کرد و حتی این احتمال زیاد بود که میزبانی از ایران گرفته شود. الان هم رسانه‌های قطری و کارشناسان فوتبال این کشور بشدت از نکونام خشمگین و خواستار محرومیت او هستند. باید دید با توجه به لابی‌گری‌های که کشورهای عربی در AFC دارند چه محرومیتی برای نکونام در نظر گرفته می‌شود حتی این احتمال زیاد است که میزبانی ایران هم به خطر افتد و دیدار بعدی بدون تماشاگر برگزار شود. کی‌روش به عنوان یک مربی باتجربه بهتر بود نکونام را آرام می‌کرد اما خود کی‌روش هم استرس زیادی داشت برعکس سرمربی قطر که به دعوا و جنجال دامن نزد. از این رو انتظار می‌رود از این پس نیمکت تیم‌ملی رفتاری در شأن کشور ایران داشته باشد. دادن هیجان کمک شایانی به ملی‌پوشان می‌کند اما بعد از زدن گل، تحریک رقبا نه اخلاقی است نه حرفه‌ای.