هفتادوپنجمین عصرانه ادبی فارس، پاسداشت عبدالرضا رادفر در خبرگزاری فارس برگزار شد. مصطفی علیپور در این برنامه با اشاره به اثر منتشر شده توسط رادفر گفت: مهم‌ترین عنصر زبان، فعل است و حال فکر کنید کتابی نوشته شود که یک فعل در آن نباشد و  عبدالرضا رادفر کتابی نوشته که در 95 صفحه آن هیچ فعلی به کار نرفته که من می‌دانم این کار را تعمدی انجام داده و به تعبیری یک پیشنهاد برای ادبیات است. این شاعر و منتقد ادبی افزود: کوششی که رادفر انجام داده از سر ناتوانی و عجز نبوده، به نظرم این پیشنهاد او نتوانست در ادبیات ظرفیت‌ساز باشد و پیروانی ایجاد نکرد. رادفر هم موسیقی و هم زبان را می‌شناسد و خواسته نشان دهد می‌توان جهانی بدون فعل داشته باشیم. همچنین مصطفی محدثی‌خراسانی در این نشست ‌گفت: وجود رادفر، وجود مغتنمی است و از چهره‌هایی است که شعر انقلاب را به دانشگاه برده‌اند. تصورم درباره اشعار او این است که مخاطب با اشعار سروده‌ نشده‌ای روبه‌رو است. وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به برخی که به غزل می‌تازند،‌گفت: این روزها تاختن به غزل این جانمایه شعر فارسی مد شده است  که دامنه آن به رسانه ملی نیز کشیده شده، نخستین کسی که این مساله را مطرح کرد، شاملو بود و این بحث‌ها امروز دوباره از سوی کسانی مطرح می‌شود که توفیقی در غزل و حتی در قالب‌های پست‌مدرن خود نیز ندارند. مثلاً کسی از ضیاء موحد یک عبارت لطیف و ظریف سراغ ندارد اما او به غزل می‌تازد. حتی برخی شاعران انقلاب هم برای جا نماندن، از این اطوارها درمی‌آورند در صورتی که شعر فارسی بدون غزل معنا ندارد. قله‌های شعر فارسی را غزل فتح کرده است و در همان فرم کلاسیک خود منعطف‌ترین قالب شعر فارسی است. بیژن ارژن به سابقه 30 ساله دوستی خود با رادفر اشاره کرد و گفت:‌ شاید اگر انقلاب اسلامی پیروز نمی‌شد و جنگ در نمی‌گرفت ما شاهد ظهور برخی اسامی در شعر نبودیم از این رو پیشنهادی که رادفر به ادبیات داده سال‌های بعد دیده خواهد شد. عبدالرضا رادفر در پایان هفتادوپنجمین عصرانه ادبی فارس،‌ گفت:‌ من بر این باورم که زبان با فعل پایان نمی‌پذیرد و معتقدم هستی بدون فعل است. من در مجموعه «هیچ بودگی» به شعر ناب کوشیدم. وی افزود: دغدغه من این بود که اگر شعری خلق کردم حالت آونگی داشته باشد من می‌خواستم یک جهان زبانی را در این مجموعه رقم بزنم.