سفرهای غیرضروری در وزارت ورزش و جوانان ظاهراً تبدیل به یک رویه یا عادت شده است.  به گزارش تسنیم، در حالی که محمود گودرزی به عنوان وزیر ورزش و جوانان از سفر کردن خودداری می‌کند و بارها تأکید کرده به سفر نمی‌رود اما رقابت عجیبی بین معاونان او برای رفتن به سفر وجود دارد. گودرزی پس از پایان بازی‌های آسیایی اینچئون و در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۹۳ به پایگاه خبری وزارت ورزش و جوانان درباره سفر نرفتن خودش گفته بود: «بدون اینکه بخواهم بگویم انسان خوبی هستم عرض می‌کنم بنده با سفرهای خارجی و ورزشی خودم و هر مسؤول دیگری که آورد‌ه‌ای برای کشور نداشته باشد، مخالفم و به خاطر همین امر، به جام جهانی نرفتم و اگر اصرار و دعوت آقای سجادی نبود، به بازی‌های آسیایی هم نمی‌رفتم، برای اینکه آن را بی‌توجهی به بیت‌المال می‌دانم اما برای اینکه همگان بدانند که با هزینه کم نیز می‌توان عازم سفر شد، عرض می‌کنم کل هزینه شخصی سفر بنده به اینچئون ۶۱ دلار شده است که از آقای مناف هاشمی خواسته‌ام این رقم را نیز از حقوق بنده کسر کند. به طور جد از رؤسای فدراسیون‌ها می‌خواهم نسبت به سفرهای خارجی خود و اعضای وابسته در فدراسیون حساس باشند و البته ما هم در شورای برون‌مرزی با تغییر قوانین و حساسیت بیشتر این موضوع را دنبال می‌کنیم».  فارغ از اینکه چگونه ممکن است یک سفر خارجی آن هم به کره‌جنوبی تنها ۶۱ دلار هزینه داشته باشد، باید گفت وزیر ورزش درباره آنچه در بالا به آن اشاره شد، لازم است هم‌اکنون پاسخگو باشد. او باید پاسخ دهد در جریان المپیک ۲۰۱۶ ریو، مناف هاشمی (معاون توسعه منابع و پشتیبانی وزارت ورزش)، حجت‌الله دارابی (رئیس مرکز فناوری اطلاعات، ارتباطات و تحول اداری وزارت ورزش)، غلامرضا شعبانی‌بهار (معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش) و امیررضا خادم (معاون حقوقی، پارلمانی و امور استان‌های وزارت ورزش) به چه دلیل و با چه توجیهی به برزیل رفتند؟  مناف هاشمی در پاسخ به این سوال به خبرنگاران حاضر در ریو گفت حل احتمالی مشکلات مالی و بررسی زیرساخت‌های ریو 2 دلیل حضورش در این مسابقات بوده است؛ پاسخی که ساده‌لوح‌ترین افراد نیز آن را باور نمی‌کنند. مورد اول یعنی حل مشکلات مالی را خود او در همین مصاحبه‌اش پاسخ داده بود، آنجا که گفت: «هدف اول حل مشکلات مالی احتمالی است، هر چند رؤسای فدراسیون‌ها در این موضوع نقش دارند اما ما هم در ریو کنار آنها خواهیم بود». مشکلات مالی اگر هم پیش بیاید، فدراسیون‌ها باید آن را برطرف کنند و اصولاً نباید در جریان مسابقاتی به این مهمی مشکلات مالی وجود داشته باشد و این مشکل باید پیش از مسابقات برطرف می‌شد. مورد دوم نیز جای تأمل دارد که مدیر «پشتیبانی و مالی» وزارت ورزش برای تماشای «زیرساخت‌ها» به ریو رفته است. مگر هاشمی رئیس مرکز توسعه و تجهیز اماکن ورزشی است؟ اگر قرار است او به پروژه‌های نیمه‌تمام برسد و زیرساخت‌ها را بررسی کند، چه بهتر که به ورزشگاه‌هایی نظیر نقش جهان، یادگار امام تبریز و این همه ورزشگاه‌های نیمه‌تمام برسد، چرا که او تجربه سفر به کشورهای دیگر را هم دارد و زیرساخت‌های شهر‌های آن کشورها را هم بررسی کرده است. غلامرضا شعبانی‌بهار برای چه به برزیل رفته بود؟ مگر المپیک ورزش همگانی برگزار شده که معاون همگانی وزارت ورزش راهی ریو شده بود؟ این مسابقات چه کمکی به معاون توسعه همگانی می‌کرد؟ حتماً او هم برای بررسی زیرساخت‌های ورزش همگانی به ریو رفته بود. دارابی در آنجا چه می‌خواست؟ رئیس مرکز فناوری اطلاعات، ارتباطات و تحول اداری وزارت ورزش! حتماً او هم برای بررسی زیرساخت‌های ارتباطات به این شهر سفر کرده بود، آن هم با پول بیت‌المال لابد. درباره امیررضا خادم هم گفته شد چون او «المپین» است به ریو آمده، چه دلیل خوبی! کاش وزارت ورزش حالا که پول دارد و برای سفر معاونانش هزینه می‌کند، برای سایر المپین‌ها مثل علیرضا دبیر و هادی ساعی و... هم هزینه می‌کرد. هر چه باشد «معاون حقوقی و پارلمانی» وزارت ورزش و جوانان تنها المپین ایران نیست. از المپیک که بگذریم به پارالمپیک می‌رسیم جایی که باز هم وزارت ورزش و جوانان بی‌نماینده نیست. عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی وزارت ورزش و حمیدرضا گرشاسبی، مدیرکل وزارتی وزارت ورزش و جوانان 2 نفری هستند که از فیض سفر به ریو بی‌بهره نماندند تا تقریباً تمام معاونان وزیر ورزش به ریو رفته باشند. عبدالحمید احمدی که همانند امیررضا خادم و مازیار ناظمی (مدیر روابط عمومی وزارت ورزش) تجربه سفر غیرضروری به آمریکا را دارد، یک سفر غیرضروری دیگر به پرونده‌اش اضافه کرد تا وزیر ورزش به حرفی که زده بود
عمل نکند.