میرجلال‌الدین کزازی در کنگره روز ملی شعر و ادب فارسی گفت: بی‌هیچ گمان و گزاف، شهریار مردمی‌ترین سخنور است در روزگار ما چرا که به پاس دل خویش می‌سروده. به گزارش مهر، میرجلال‌الدین کزازی به چگونگی آشنایی خود با شعر شهریار اشاره و بیان کرد: من در سالیانی که دانش‌آموز بودم نامه‌ای مهرآمیز به شهریار نوشتم و او این نامه را آنچنان خوش داشته بود که در یکی از چاپ‌های دیوان خویش، نامه را گنجانده بود. اما چرا من در آن سالیان شهریار را می‌شناختم؛ درست است که من در خانواده‌ای بالیده‌ام که فرهیخته و فرهنگی بوده‌اند و پدر من بنیادگذار شیوه نوین آموزش در کرمانشاه بوده و من از سالیان خردی با سخن پارسی و تاریخ ایشان به بهانه‌های گوناگون آشنا شده‌ام اما شهریار را به پاس دل خویش می‌شناختم. نویسنده کتاب «نامه باستان» افزود: بی‌هیچ گمان و گزافی شهریار مردمی‌ترین سخنور است در روزگار ما و تنها فرهیختگان و ادب دانان شهر او را نمی‌شناسند بلکه توده‌های مردم نیز بیت‌های بسیاری از او را بر زبان می‌رانند و در یاد دارند. وی رویکرد فراگیر به شعر شهریار را به زبان او نسبت داده و گفت: این رویکرد پرشور به سروده‌های شهریار به زبانی بازمی‌گردد که او در سخنوری به کار می‌برد، زبان بسیار آشناست و به دور از هر پیچش؛ به دور از هنرورزی‌ها و ارائه‌ها و ترفندهای ادبی و زیباشناختی که مایه دشواری سروده‌ها می‌شود. این استاد دانشگاه افزود: سروده‌های شهریار فراگیر است زیرا شهریار شاعر دل بود و برای دل خود می‌سرود و در اندیشه آن بود که در سخن، خود را به نمایش بگذارد و هنرمندی خود را آشکار کند.