فیلم «لانتوری» ساخته رضا درمیشیان از جمله آثاری بود که به دلیل توقیف فیلم قبلی فیلمسازش و وجود داستانی ملتهبانه از همان اکران جشنواره فجر سی‌وچهارم همراه با حواشی و حساسیت‌هایی برای تماشا بود، چنانکه در روزهای اول اکران نیز فروش کم‌نظیری به خود گرفت اما ضعف‌های بسیار ساختاری فیلم و نوع نگاه همراه با عصبانیت فیلمساز و تصویرنمایی افراطی از خشونت موجب شد در هفته‌های اخیر فروش این فیلم با سقوط بسیار همراه شود، چنانکه در جدول فروش سینمای ایران از مرحله رقابت با فیلم‌های دیگر خارج شود. از این رو مخاطب سینمای ایران نشان داد مرعوب موج رسانه‌ای آثاری از این دست نشده و فیلمی سرشار از خشونت را تاب تحمل ندارد. به گزارش فارس، فیلم سینمایی «لانتوری» به دلیل پرداخت ضعیف سینمایی و استفاده از تاکتیک جای دادن اظهارنظر چند راوی و صحنه‌های مشمئزکننده و نمایش بی‌پروای خشونت و  چهره‌ اسید پاشیده شده دختر، مخاطب را از تماشای اثر بیزار کرد. تا حدی که بسیاری از مخاطبان 25 دقیقه آخر فیلم در سینما تاب نیاورده و از سالن سینما خارج و بسیاری پس از تماشای فیلم دچار واکنشی منفی نسبت به آن می‌شوند. از این جهت علاوه بر پس زدن تماشاگران نسبت به فیلم «لانتوری»، بسیاری از کارشناسان بخش‌های جامعه‌شناسی و حقوقی نیز نسبت به نوع نمایش حوادث فیلم واکنش نشان دادند و نمایش بخشش درباره جرم اسیدپاشی در جامعه را مناسب ندانسته و برخی نیز به میزان خشونت نمایش داده شده در فیلم اعتراض کردند. اگر نگاهی به شرایط فروش فیلم «لانتوری» داشته باشیم، خواهیم دید که مخاطب در هفته‌های اول نمایش با موج رسانه‌ای که سازندگان فیلم آن را ایجاد کرده بودند به سینما رفت اما همین مخاطب در مقابل دیدن فیلم با ضعف‌های بسیار و با این میزان خشونت، واکنش نشان داد و از رفتن به سالن سینما پرهیز کرد و دیگران را نیز از رفتن به سینما باز داشت.  فیلم از 13 مردادماه به نمایش درآمد که در روزهای ابتدایی نمایش فیلم، فروش فیلم بسیار خوب و مثبت ارزیابی شد اما 18 روز بعد از اکران، مخاطب دیگر در بازی رسانه‌ای سازندگان اثر قرار نگرفت و ورق برگشت. آمار و ارقام گواه این مدعاست که از اول  شهریورماه تا سیزدهمین روز این ماه  فیلم یک‌میلیارد و 116 میلیون و 944 هزار و 300 تومان فروش داشت. از تاریخ 7 شهریورماه تا 19 این ماه به فروش 446 میلیون تومان تنزل یافت و از تاریخ 20 شهریور تا 26 شهریور ماه به فروش 326 میلیون تومان دست یافت و کف فروش فیلم به میزانی نبود که بتواند در سرگروه سینمایی خود (آفریقا) باقی بماند و در نهایت از سرگروهی درآمد و این نشان می‌دهد که پایان هیاهوها در نهایت هیچ خواهد بود. از طرفی نمایش این نوع خشونت در سینمای ایران و با این کیفیت، اعتماد مخاطب را نسبت به سینمای ایران کم می‌کند و بیم آن می‌رود که بار دیگر مخاطب با سینما قهر کند. حال که مخاطب بار دیگر با سینما آشتی کرده و اوقات فراغت خود را در سالن سینما سپری می‌کند مسؤولیت فیلمسازان دوچندان شده و باید به احترام مخاطب آثاری را تولید کنند که بتواند به درستی با مخاطب ارتباط برقرار کند. مخاطب امروز نشان داد با نمایش اگزجره خشونت و قصاص یا نمایش معضلات و مشکلات جامعه با درشت‌نمایی نمی‌توان نظر بیننده را جلب کرد. از این رو در مسیر تولید آثار سینمایی و توزیع فیلم‌ها باید با دقت بیشتری عمل کرد تا به شرایطی نغلتیم که دوباره تماشاگر از سینما دور شود.