دیدار تیم‌های ملی ایران و ازبکستان در 15 مهر 95 را می‌توان مهم‌ترین و حساس‌ترین رویارویی 2 تیم در سال‌های اخیر دانست. شرایط جدولی و 2 پیروزی پیاپی تیم ازبکستان در 2 دیدار نخست در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی روسیه شرایطی را رقم زده که اکنون می‌توان مصاف پیش‌روی تیم‌های ملی ایران و ازبکستان را مهم‌ترین دیدارهای این دو تیم در سال‌های اخیر دانست. در دوره قبلی رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی نخستین مصاف 2 تیم در این مسابقات به حساب می‌آمد و هنوز وضعیت تیم‌ها مشخص  نبود اما در این دوره ازبکستان از 2 بازی ابتدایی خود 6 امتیاز کسب کرده و بالاتر از ایران و کره‌جنوبی در صدر گروه قرار گرفته و این بازی می‌تواند سرنوشت مدعیان را تا حدودی مشخص کند. نگاهی به آمار میانگین سنی و بازی‌های ملی 2 تیم نشان می‌دهد که باید ازبکستان را تیم قابل احترام و مهمی دانست که می‌تواند معادلات قبلی را به هم بزند. تیم ساموئل بابایان با میانگین سنی 26 سال تیمی باتجربه و در عین حال جوان است و با توجه به میانگین بازی‌های ملی می‌تواند حریف خطرناکی برای رقبا باشد. میانگین بازی‌های ملی در این تیم 37 بازی است و این در مقایسه با تیم ایران که میانگین 25 بازی ملی دارد، آمار بهتری است و نشان می‌دهد که باید فوتبال ایران بخوبی خود را آماده رویارویی با این تیم باتجربه کند. نامدارترین بازیکن تیم‌ملی ازبکستان سرور جباروف است که با 2 بار انتخاب به عنوان بهترین بازیکن سال آسیا بخوبی نشان‌دهنده کیفیت بازیکنان ازبکستانی است. جالب‌تر اینکه با وجود حضور بازیکن بنامی چون جباروف، کاپیتان این تیم احمدف بازیکن 28 ساله تیم کراسنودار روسیه است. یکی دیگر از بازیکنان خطرناک تیم ازبکستان سردار رشیدف است که در حال حاضر در تیم الجیش قطر بازی می‌کند و موفق شده در 25 سالگی 11 گل برای تیم ازبکستان به ثمر برساند. بهترین گلزن تیم ازبکستان هم بازیکن سرشناس فوتبال این کشور، الکساندر گینریخ است که در یک‌سوم بازی‌های تیم ملی ازبکستان موفق به گلزنی شده است. او در 90 بازی ملی 31 گل به ثمر رسانده و بعد از او جباروف با
25 گل ملی بهترین آمار را دارد. تیم‌ملی ازبکستان در ترکیب خود 7 لژیونر دارد که در لیگ‌های قطر، چین، قزاقستان و روسیه بازی می‌کنند. هر چند شاید به لحاظ تعداد بازیکن لژیونر، تیم‌ملی ازبکستان بازیکنان کمتری در قیاس با تیم‌ملی ایران داشته باشد اما  شاید حضور بازیکنان لژیونر کمتر در تیم‌های آسیایی با توجه به برنامه‌ریزی خاص لیگ‌های آسیایی یک مزیت باشد و وضعیت را برای آماده‌سازی تیم‌ها در اردوهای تیم‌ملی مساعدتر کند.